Χριστίνα Ανδρουλιδάκη

Αυτόν τον καιρό η Χριστίνα ασχολείται με την ατομική έκθεση του Πέτρου Ευσταθιάδη, ο οποίος κέρδισε φέτος το πρώτο βραβείο της HSBC για τη φωτογραφία και έχει 5 προγραμματισμένες εκθέσεις στη Γαλλία μέχρι το τέλος του 2018. Η  έκθεση του με τίτλο Gold Rush στη γκαλερί CAN (www.can-gallery.com ) θα τρέχει για όλο το καλοκαίρι (Ιούνιο και Ιούλιο) ενώ παράλληλα έργα του θα δει κανείς στο Μουσείο Μπενάκη στα πλαίσια του Athens Photo Festival (APhF:18) όπως και στην Art-Athina (21-24 Ιουνίου). Επίσης η Χριστίνα ασχολείται και με το φαγητό… δηλαδή της αρέσει να τρώει καλά! Έτσι αποκαλύψαμε διαβάζοντας το γαστρονομικό της ημερολόγιο.

"Μου αρέσει να ξυπνάω νωρίς, χωρίς ξυπνητήρι και το βιολογικό μου ρολόι συνήθως χτυπά κάθε πρωί γύρω στις 7:30, ανεξάρτητα με την ώρα που έχω κοιμηθεί το προηγούμενο βράδυ. Απολαμβάνω πολύ τα πρωινά στο σπίτι και θέλω να έχω αρκετό χρόνο από τη στιγμή που θα σηκωθώ έως και την ώρα που θα φύγω για τη γκαλερί για να χαλαρώσω, να ακούσω μουσική, να διαβάσω και να συγκροτήσω τη σκέψη μου. Επίσης συχνά περιμένω πως και πως να ξημερώσει για να φάω το αγαπημένο μου γεύμα που είναι το πρωινό. Έχω αυτή τη μάλλον διεστραμμένη εντύπωση πως ότι και να καταναλώσεις το πρωί, καίγεται. Έτσι συνηθίζω να τρώω ένα υπερπλούσιο γεύμα γύρω στις 8 το πρωί που ισοδυναμεί με 2 ή 3 κανονικά γεύματα. Αγαπημένο μου μέρος το πρωί είναι ο φούρνος ΔΗΜΟΥ στη γειτονιά μου (Ηλία Πουλοπούλου 17, Θησείο). Δεν είναι τυχαίο πως αυτός ο φούρνος έχει καθημερινά ουρές από κόσμο που περιμένει. Το προσωπικό είναι ευγενέστατο και γρήγορο στην εξυπηρέτηση, ενώ συνηθίζουν να σε κερνάνε και από κάτι διαφορετικό κάθε μέρα για να δοκιμάσεις. Συνήθως για πρωινό από εκεί παίρνω μία τυρόπιτα, ή ένα κομμάτι πίτσα, μαζί με υπέροχα ατομικά λουκανικοπιτάκια, ζαμπονοτυροπιτάκια ή τρίγωνα με τυρί και χόρτα. Επίσης εκπληκτικά είναι το ελαιόψωμο τους και τα τσουρέκια τους (σε κανονικό ή ατομικό μέγεθος, με ή χωρίς σοκολάτα). Το τοπ όμως όλων και η πιο γλυκιά αμαρτία σε αυτόν τον φούρνο είναι τα μικρά ατομικά ντόνατς με ζάχαρη. Επιστρέφοντας στο σπίτι θα φτιάξω οπωσδήποτε μία μεγάλη κούπα γαλλικό καφέ και χυμό πορτοκάλι, ενώ ο δεύτερος γύρος με πρωινό στο σπίτι συνήθως περιλαμβάνει αυγά τηγανητά ή ποσέ ή ένα τοστάκι. Δύο ή τρεις φορές την εβδομάδα που ξυπνάω και πάω απευθείας για περπάτημα στο λόφο του Φιλοπάππου, έπειτα συνήθως βρισκόμαστε με τους φίλους μου στον φούρνο του Τάκη (Κουκάκι) για πρωινό όπου παίρνω το σάντουιτς με ψητή μελιτζάνα και φέτα κι έπειτα καθόμαστε στο διπλανό Drupes & Drips (Ζήτρου 20) που στην ουσία είναι η ίδια επιχείρηση με τον φούρνο και σερβίρουν πολύ ωραίο καφέ. Αυτή η πρωινή συνήθεια ισοδυναμεί για μένα με βραδινή έξοδο και λειτουργεί τρομερά αγχολητικά, δίνοντας μου δύναμη και όρεξη για όλη την ημέρα.

Είμαι food junky και μου αρέσει πολύ το φαγητό δρόμου. Συνηθίζω να τρώω σουβλάκια με μία σαλάτα το μεσημέρι από το PIATSA Kolonaki ή παίρνω ένα γύρο πίτα από τη ΓΥΡΙΣΤΡΟΥΛΑ στο δρόμο για το σπίτι μετά τη δουλειά. Οι κρέπες δεν είναι από τα φαγητά που έχω ποτέ τρελή επιθυμία να φάω, σε αντίθεση με τα μπέργκερ που πολύ συχνά ονειρεύομαι, όπως π.χ. ένα ΜcChicken με τηγανητές πατάτες από τα  McDonalds.  Ευτυχώς όταν μαγειρεύω στο σπίτι - το πιο σύνηθες γεύμα είναι μία σαλάτα με ψητό κοτόπουλο ή ψητό σολομό. Μου αρέσει να βάζω για ελάχιστα λεπτά στο τηγάνι ένα φιλέτο σολομού με sesame oil, λίγη fish sauce και soya sauce. Σε υψηλή φωτιά αυτό σχηματίζει μια τραγανή κρούστα εξωτερικά ενώ αφήνει το φιλέτο του ψαριού τρυφερό και ελάχιστα ωμό στο κέντρο. Τον τελευταίο καιρό μου αρέσει επίσης να φτιάχνω smoothies αντί για ένα γεύμα στο σπίτι. Τα smoothies είναι εύκολα στην παρασκευή, είναι πολύ δροσιστικά για το καλοκαίρι και σε χορταίνουν. Είναι ένας ευχάριστος τρόπος να προσθέσει κανείς φρούτα στην καθημερινή του διατροφή και είναι ιδανικά αντί για ένα γεύμα το βράδυ. Στα smoothies συνήθως χρησιμοποιώ γάλα καρύδας, γιαούρτι Complet 2% και ότι άλλο έχω, πχ. μπανάνα, ροδάκινο, βερίκοκα, καρότο, κάσιους, φυστίκια Aιγίνης, κοκ. 

Για το σπίτι ψωνίζω από το MARKET IN της γειτονιάς μου. Πηγαίνω συνήθως μία φορά την εβδομάδα το πρωί και γεμίζω ένα τεράστιο καλάθι με ροδάκια σαν αυτά που κουβαλάνε οι γιαγιάκες για τα ψώνια από τη λαϊκή. Αυτό το καλάθι με ροδάκια είναι ότι καλύτερο και πιο βολικό έχω αγοράσει τα τελευταία χρόνια και απορώ πως πέρασε άδικα τόσο καιρός μέχρι να το αποκτήσω κουβαλώντας στα χέρια σακούλες με ψώνια. Το ψυγείο μου περιέχει πάντα κρασιά και σόδες. Σχεδόν πάντα γιαούρτι και αρκετά συχνά φρούτα.

Το ντουλάπι με τα τρόφιμα περιέχει συνήθως ρυζογκοφρέτες και παξιμαδάκια κριθαρένια. Περιέχει επίσης αρκετά όσπρια, ζυμαρικά και σάλτσες για μακαρόνια. Αν και δεν μαγειρεύω ζυμαρικά τόσο συχνά με πιάνει μία ανασφάλεια -κάτι σαν κατοχικό σύνδρομο- εάν δεν έχω πάντοτε στο ντουλάπι με τα τρόφιμα όλα τα απαραίτητα συστατικά για να φτιάξω μια μακαρονάδα αν χρειαστεί.

Από τα αγαπημένα μου εστιατόρια είναι το NOLAN (Βουλής 31) όχι για κάποιο συγκεκριμένο πιάτο αλλά κυρίως για την ευρηματικότητα στον συνδυασμό απλών υλικών σε όλα τους τα πιάτα. Επίσης αγαπημένο για sushi είναι το NAKAMA (Μασσαλίας 5), με αγαπημένο μου πιάτο, το πιάτο με το παράδοξο όνομα ΙΚΑ. Επίσης αγαπημένο, όχι τόσο για το φαγητό, όσο για τα cocktail και σίγουρα για την αξεπέραστη θέα το καλοκαίρι είναι το GB Roof Garden στην ταράτσα του Ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετανία. Τον τελευταίο καιρό επίσης μου αρέσει πολύ να πηγαίνω στο Il Barretto στην Πλατεία Αγίας Ειρήνης όπου όλα τους τα πιάτα είναι πολύ προσεγμένα και νόστιμα, με κορυφαίο πιάτο το χοιρινό burger που είναι ίσως το καλύτερο burger αυτή τη στιγμή στην Αθήνα. 

Μου αρέσει πολύ όταν πηγαίνω σε ένα εστιατόριο το προσωπικό να είναι ευγενικό, γρήγορο και να γνωρίζει καλά το μενού του έχοντας την άνεση να προτείνει πιάτα εάν κάποιος το ζητήσει. Με εκνευρίζει πάνω απ’ όλα η αγένεια και η δυνατή μουσική ή η μουσική που δεν ταιριάζει καθόλου με το ύφος ή την ατμόσφαιρα του μαγαζιού. Ένα από τα αγαπημένα μου προϊόντα, το οποίο τρέμω μήπως μια μέρα σταματήσουν π.χ. να το φέρνουν στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς, είναι τα κριθαρένια παξιμαδάκια Μάννα Τσατσαρονάκης. Είναι πολύ ωραία βρεγμένα αλλά και ξερά, με γιαούρτι, μέσα σε σαλάτα, ακόμη και σκέτα με λίγο λάδι και αλάτι. Πιστεύω πως θα μπορούσα να ζήσω  άνετα, χωρίς κανένα παράπονο, για μεγάλα διαστήματα τρώγοντας μονάχα αυτά.

Μου αρέσει πολύ το ωμό ψάρι. Σε σούσι ή με τη μορφή ταρτάρ. Το ιδανικό μου γεύμα είναι ένα φρέσκο ψάρι με μία δροσερή σαλάτα. Δυστυχώς δεν υπάρχουν γεύσεις ή πιάτα που να μην μου αρέσουν. Καμιά φορά σκέφτομαι πόσο πιο εύκολο θα ήταν να χάσω κάποια κιλά εάν υπήρχαν φαγητά τα οποία να μην τρώω. Δυστυχώς για μένα όμως, όχι απλά τρώω τα πάντα αλλά μου αρέσουν και όλα. Από τις πιο περίεργες πικάντικες και εξωτικές κουζίνες μέχρι όλα τα ελληνικά παραδοσιακά μας πιάτα.

Το αγαπημένο μου delivery είναι από την Pizza Fan. Παραγγέλνω συνήθως πεπερόνι με λεπτή λευκή ιταλική ζύμη ή την πίτσα ‘του αθλητή’. Τρώω πάντοτε βραδινό αν και στα σχέδια μου το τελευταίο διάστημα είναι να το κόψω. Συνήθως τρώω έξω, σε κάποιο wine bar συνοδεία κρασιού ή παίρνω κάτι γρήγορο από το δρόμο.  Το αγαπημένο μου ποτό χειμώνα-καλοκαίρι είναι το Manhattan. To ωραιότερο με διαφορά, σίγουρα θα το βρει κανείς στο μπαρ της Μεγάλης Βρετανίας. Επίσης μου αρέσουν πολύ τα λευκά ξηρά κρασιά και το Aperol Spritz. Αυτό που με εκνευρίζει με το Spritz στην Αθήνα είναι που σερβίρεται με τη μορφή και την τιμή cocktail, ενώ στην Βόρεια Ιταλία θεωρείται το κλασικό και απλούστερο aperitivo  που πίνουν όλοι μετά τη δουλειά, στο δρόμο ή πριν από το γεύμα.

Μου αρέσει πολύ η έθνικ κουζίνα. Μου αρέσει το σούσι, το ταϋλανδέζικο, το ινδικό. Γενικότερα λυπάμαι που στην Αθήνα δεν έχουμε περισσότερα εστιατόρια με κουζίνα από διαφορετικές χώρες. Θα ήθελα π.χ. πολύ να βρω ένα καλό βιετναμέζικο, ή ένα εστιατόριο που να κάνει κορεάτικο μπάρμπεκιου ή ένα πολύ καλό αλγερινό ή μεξικάνικο. Πόλεις που έχουν μία  πιο πολυ-πολιτισμική κουλτούρα, όπως το Λονδίνο, το Παρίσι ή η Νέα Υόρκη συνήθως ηγούνται και γαστρονομικά.

Δεν έχω αγαπημένο φαγητό αλλά ονειρεύομαι για παράδειγμα πότε θα ξαναβρεθώ σε ένα εστιατόριο όπως το ΣΕΛΗΝΗ στη Σαντορίνη για να δοκιμάσω κάτι που δεν ξέρω ακριβώς τι είναι και που δεν θα μπορούσα να ετοιμάσω μόνη μου στο σπίτι, μαζί με ένα ωραίο παγωμένο κρασί και ακούγοντας Lee Fields, ή κάτι ανάλογο.

Γενικότερα προτιμώ τα αλμυρά από τα γλυκά. Μου αρέσουν πολύ τα καλιτσούνια με γλυκιά μυζήθρα που έχουμε στην Κρήτη. Είναι ίσως από τα λίγα πράγματα που παραγγέλνω να μου φέρουν οι δικοί μου όταν έρχονται στην Αθήνα. Μου αρέσει επίσης το καλό παγωτό. Στην Ιεράπετρα όπου μεγάλωσα υπάρχουν τα παγωτά Μανδουραράκη. Μπορεί να μην έχουν σπουδαία ποικιλία σε γεύσεις, η κρέμα τους όμως είναι φανταστική. Μυρίζει πραγματικό γάλα και μου θυμίζει την παιδική μου ηλικία.

Καταπληκτικό comfort food θεωρώ τις σούπες. Φυσικά ο βασιλιάς της σούπας είναι η ψαρόσουπα ή η κακαβιά. Επίσης τρομερό comfort food, ιδίως όταν νιώθουμε down ή άρρωστοι, η κοτόσουπα.  Πολύ αγαπημένη μου σούπα είναι και η σούπα καρότο. Επίσης πολύ αγαπημένη μου, η σούπα κουνουπίδι. Το χειμώνα μου αρέσει πολύ να φτιάχνω σούπες. Είναι ένα εύκολο και πεντανόστιμο φαγητό που μπορεί να ετοιμάσει κανείς με ότι έχει στο ψυγείο. Εκτός από καροτόσουπα, πολύ συχνά φτιάχνω επίσης σούπα από μπρόκολο, πατάτα ή παντζάρι. Αγαπημένα μου συστατικά που βάζω σε όλες τις σούπες είναι το τζίντζερ, το ελαιόλαδο και φυσικά λίγο γιαούρτι στο σερβίρισμα. 

Αγαπημένη γεύση που έχω συνδυάσει με την παιδική μου ηλικία στην Κρήτη είναι οι χοχλιοί (δηλ. σαλιγκάρια). Μπουμπουριστοί ή με κόκκινη σάλτσα. Ένα φαγητό αρκετά “δύσκολο” που σε πολύ κόσμο φαίνεται αηδιαστικό ή δεν αρέσει. Επίσης θυμάμαι τις τηγανητές πατάτες που μας έφτιαχνε η γιαγιά μου το μεσημέρι. Το κοτόπουλο με ρύζι και μπεσαμέλ στο φούρνο που έφτιαχνε ο μπαμπάς και την κρεατόπιτα με κιμά και κόκκινες πιπεριές που φτιάχνει ακόμη η άλλη μου γιαγιά. Επίσης θυμάμαι έντονα (αλλά όχι ευχάριστα) το βραστό γάλα κατσίκας που με ανάγκαζαν να πίνω όταν οι παππούδες μου είχαν πάρει τη δική τους κατσίκα. Ίσως αυτό να είναι και η μοναδική γεύση στον κόσμο που μέχρι σήμερα δεν μπορώ.

Αγαπημένο μέρος για διακοπές είναι η Ύδρα χωρίς να είναι γαστρονομικός προορισμός. Μου αρέσει όμως επειδή είναι ήσυχα, είναι κοντά στην Αθήνα και όπως σε όλα τα μέρη της Ελλάδος ακόμη και εάν κάτσεις σε ένα τυχαίο ταβερνάκι δεν θα φας άσχημα. Αντίθετα όταν πηγαίνω στην Κρήτη, όλες μας οι έξοδοι έχουν να κάνουν με το φαγητό. Οργανώνουμε που θα πάμε για μπάνιο και συγχρόνως καταστρώνουμε σχέδιο για το που θα πάμε με βάση του τι θα φάμε μετά. Τα μέρη που πάμε και έχουν φανταστικό φαγητό στην Ιεράπετρα και στα γύρω χωριά είναι άπειρα. Μου λείπουν οι κολοκυθοκεφτέδες στον ‘Ναπολέοντα, το χταποδάκι στα κάρβουνα και τα φρέσκα ψάρια στο ρακάδικο δίπλα στον Καλέ, το ‘Καπηλειό` στο Μοναστηράκι, η ‘Καλλιοτζίνα` στον Μακρύ Γυαλό, η `Σπηλιά του Δράκου` στον Καψά και άλλα πολλά.

Θυμάμαι να έχω φάει πολύ καλά σε πολλά ταξίδια χωρίς να μπορώ να ξεχωρίσω ένα από αυτά. Θυμάμαι να έχω φάει υπέροχα π.χ. σε διάφορα εστιατόρια στη μέση του πουθενά κοντά στο Μπιλμπάο στην Ισπανία, όπως και σε ένα road-trip στη Νότια Ιταλία, όπου δοκιμάσαμε παραδοσιακές γεύσεις της χώρας που δεν ήξερα καν. 

Στην γαστρονομία δεν με προβληματίζει τίποτα άλλο εκτός από την απαίσια αυτή μόδα που έχουμε στην Ελλάδα που για να γίνει κανείς σεφ πρέπει να έχει (τουλάχιστον) ένα μανίκι τατού. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τις τάσεις ούτε και με τη μόδα, όταν αυτές εκφράζουν τη μοναδικότητα και την προσωπικότητα κάποιου. ‘Όταν όλα γίνονται σούπα και mainstream σταματάνε και να με ενδιαφέρουν. Μου αρέσει πολύ η τάση των wine bars που σερβίρουν καλό φαγητό. Θα ήθελα επίσης περισσότερες κουζίνες που να πειραματίζονται με γεύσεις και τοπικά προϊόντα.

Εάν ήταν η τελευταία μου μέρα στη γη θα ήθελα (για αλλαγή) να φάω κάτι ελαφρύ, ένα γεύμα π.χ. μοριακής κουζίνας όπου οι γεύσεις, η θερμοκρασία και η υφή των υλικών έχουν μελετηθεί με κάθε λεπτομέρεια φτιάχνοντας συνδυασμούς που δεν θα μπορούσα να προβλέψω ούτε και να επαναλάβω. Θα ήθελα να είμαι με κάποιον που αγαπώ και με αγαπά, να βρίσκομαι σε ένα νησί των Κυκλάδων και να βλέπουμε τη γραμμή του ορίζοντα και τη θάλασσα από ψηλά. "