Με πινέλο του το ειδικό μαχαίρι, έκοβε σε περίτεχνα και πολύπλοκα σχήματα τα φύλλα μπαμπού, τοποθετούσε με μαεστρία τα shiso leaves κάτω από τα nigiri και δημιουργούσε την τέλεια χρωματική παλέτα στο περιβάλλον κάθε πιάτου.
Αυτό φυσικά
δεν είναι κάτι περίεργο για την Ιαπωνική κουζίνα μια και οι μεγάλοι Ιάπωνες chef δίνουν την ίδια σημασία σε τέσσερα πράγματα: Tη φρεσκάδα της πρώτης ύλης, το σωστό κόψιμο του ψαριού,
το ιδανικό ρύζι και την εικαστικότητατου σερβιρίσματος. Φαίνεται όμως ότι αυτό
δεν αρκούσε για να καλύψει τις καλλιτεχνικές ανησυχίες του Akira. Πριν από είκοσι χρόνια διδάχθηκε την αρχαία Ιαπωνική τέχνη
Kirie, δηλαδήτην ευαίσθητη κοπή ακριβείας σε χαρτί
σε μια λίγο απλουστευμένη περίληψη.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια πολύ δύσκολη τεχνική στην οποία ο καλλιτέχνης με μοναδικό εργαλείο έναν ειδικό κόφτη-μαχαίρι δημιουργεί αριστουργήματα από χαρτί με τέτοια τελειότητα και λεπτομέρεια που κάποιος δύσπιστος Ευρωπαίος θα πίστευε ότι έχουν κοπεί με κάποιο πολύπλοκο μηχάνημα που χρησιμοποιεί λέιζερ. Έχουν περάσει είκοσι χρόνια (σήμερα είναι 47 ετών) από τότε που αποφάσισε να ασχοληθεί μόνο την τέχνη του Kirie , μια τέχνη που χρειάζεται πολύ αφοσίωση και υπομονή. Όπως λένε και οι Ιάπωνες «στο Kirie οι γνώσεις σου δεν είναι ποτέ αρκετές».
Αυτή η ιστορία είναι και ένα παράδειγμα για ορισμένα Ιαπωνικά εστιατόρια της Αθήνας που νομίζουν ότι το sushi μπορεί να μοιάζει και με κεφτεδάκι ή ακόμα χειρότερα ένα roll να έχει στην «καρδιά του» αντί για καβούρι ένα κομμάτι χυδαίου σουρίμι με μπόλικη μαγιονέζα.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση