Μια βόλτα στο Κολωνάκι

03 Απριλίου 2012
Στέλιος Πενταρβάνης

Είπα το μεσημέρι του Σαββάτου να βολτάρω στο Κολωνάκι που τελευταία δεν επισκέπτομαι συχνά παρότι η απόσταση έως εκεί από το σπίτι μου στη Βασ. Σοφίας είναι σκάρτα είκοσι λεπτά με τα πόδια. Οι λόγοι που αυτό συμβαίνει είναι αρκετοί. Από τη μια η αλλαγή του χαρακτήρα του (άλλος κόσμος, άλλου τύπου μαγαζιά) και από την άλλη τα καταστήματα που κλείνουν συνέχεια, με κάνουν να στεναχωριέμαι πολύ όταν περπατάω  στα στενά του. Δεν λέω, η δημιουργία του City Link άλλαξε την όψη της περιοχής από τη Βουκουρεστίου έως και το Σύνταγμα αλλά παράλληλα βοήθησε πολύ στην παρακμή του Κολωνακίου μια και η κίνηση μεταφέρθηκε προς τα εκεί χαστουκίζοντας βάναυσα την αγαπημένη μου γειτονιά της Αθήνας που ελπίζω να πάρει τα πάνω της μια και τελευταία δείχνει να το προσπαθεί ιδιαίτερα.

Για εμένα και την παρέα μου που μέχρι πριν από μερικά χρόνια η Σκουφά και τα μπαράκια της ήταν το δεύτερο σπίτι μας, δεν είναι ιδιαίτερα ευχάριστη αυτή όψη παραλίας που χαρίζουν στον αγαπημένο μου δρόμο κάτι απαράδεκτα και ηχορυπαντικά καφέ που έχουν ανοίξει τελευταία. Χειρότερη εικόνα έχει αποκτήσει η Τσακάλωφ όπου η μυρωδιά από τα σουβλάκια αλλά και η «βρώμικη» όψη της με κάνουν να μη θέλω να την διαβώ ακόμα και όταν υπάρχει συγκεκριμένος λόγος.

Να όμως που υπάρχουν εξαιρέσεις. Στο ολοκαίνουργιο TR2 του Γιώργου Καράμπελλα στην οδό Ξάνθου 6 στο Κολωνάκι εκτός από την «μεσ’ την καλή χαρά» παρουσία του Γιώργου που σε κάνει να αισθάνεσαι χαρούμενος για την επίσκεψή σου εκεί, θα ανακαλύψετε και την πανέξυπνη σειρά “Summer Survival Kit” με ιδιαίτερα ευφάνταστα αξεσουάρ για το καλοκαίρι. Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα τα φοβερά κολιέ “Arte Povera” σχεδιασμένα από την ομάδα D.Duh ειδικάγια το TR2. Κατασκευασμένα με διαφορετικής υφής χοντρά σχοινιά και ενώσεις από μπρούτζινεςλεπτομέρειες, τα φαντάστηκα (ποιός ξέρει γιατί) άψογα συνδυασμένα με τη φετινή μίνιμαλ ανοιξιάτικη συλλογή  της Stella McCartney και φορεμένα από την φίλη μου τη Νανά που μου έκανε παρέα στην Κολωνακιώτικη βόλτα.

Κάθισα για lunch στο σχετικά καινούργιο και πολυσυζητημένο Capanna της οδού Χάριτος. Αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάποιος άγραφος κανόνας ώστε όσο πιο «τύπου» μοδάτο είναι κάποιο εστιατόριο, τόσο πιο αμήχανο και αργό σέρβις πρέπει να έχει. Δεν θα σχολιάσω ιδιαίτερα το φαγητό αλλά θα σας πρότεινα να δοκιμάσετε μόνο Pizza αν το επισκεφθείτε.  Κρίμα, γιατί το Capanna είναι διακοσμημένο αριστοτεχνικά από το Κ-Studio με έναν ιδιαίτερα ευφυή τρόπο που «δένει» το παραδοσιακό με το σύγχρονο στυλ. Φιλικά υλικά όπως το ξύλο και αντικείμενα Σκανδιναβικού Design μπλέκονται με μεσογειακές αναφορές όπως τα κεραμικά πλακάκια και τα παντζούρια Γαλλικούτύπου. Η ομάδα του K-Studio κατάφερε να δημιουργήσει έναν εξαιρετικά ισορροπημένο mix & match χώρο με πολύ ιδιαίτερο χαρακτήρα που δεν «φωνάζει» τα χρήματα της επένδυσης και σε κάνει να αισθάνεσαι πολύ ωραία όταν βρίσκεσαι εκεί.

Κατεβαίνοντας προς την Κριεζώτουεπισκεύθηκατο 6 KRIEZOTOU STR. της Γκαλερί Ζουμπουλάκη. Ναι, εκεί  που πάντα με πιάνει η φρενίτιδα του, «τα θέλω όλα». Από την numerote προτομή του Andy Warhol σε χρώμα Citron, την καταπληκτική σειρά Astier de Villatte με τα υπέροχα χειροποίητα κεραμικάέως και την αγαπημένη μου και διαχρονικής αξίας καρέκλα TOLIX από αλουμίνιο και μάλιστα σε διαφορετικά χρώματα που ήδη ψάχνω χώρο για να προσθέσω στην υπερπλήρη καθισμάτων τραπεζαρία μου. Ίσως ακουστεί υπερβολικό, αλλά, θεωρώ τη συγκεκριμένη Γκαλερί ένα από τα ωραιότερα μαγαζιά της Αθήνας και ομολογώ ότι δύσκολα συναντάς κάτι αντίστοιχο ακόμα και σε Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

Να περνάτε καλά και να κάνετε χαρούμενες σκέψεις (όσο γίνεται), τα λέμε την άλλη εβδομάδα.

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση