Άσε μας κουκλίτσα μου…

15 Ιανουαρίου 2014
Πάνος Δεληγιάννης
Καλαμάκια παντός είδους, frozen yoghurt, πίτσες, κοκτέιλ στα πιο απίθανα σημεία, φούρνοι και πάει λέγοντας: μερικές από τις πρόσφατες μόδες και τάσεις που θα ήθελα να ξορκίσουμε το 2014!


Ο Ιανουάριος είναι επισήμως μήνας απολογισμών και καταγραφής τάσεων για την νέα χρονιά. Σήμερα όμως, θα ξεκινήσω από τάσεις και μόδες που θα ήθελα να υποχωρήσουν την νέα χρονιά. Και αν η αρνητική μου διάθεση δεν κρατήσει μέχρι τέλους, τότε μπορεί και να κάνω μερικές προτάσεις για τάσεις που θα ήθελα να επικρατήσουν …αλλιώς την επόμενη εβδομάδα!

Πριν ξεκινήσω με πιο συγκεκριμένα πράγματα θα ήθελα να πω κάτι για αυτή την καταταλαιπωρημένη σχέση ποιότητας και τιμής που τόσο συζητιέται ελέω κρίσης αλλά και «μόδας». Θα πω το αυτονόητο που όμως, δυστυχώς, δεν το συνειδητοποιούν πάντα: απαραίτητη προϋπόθεση για να έχει νόημα ο όρος σχέση ποιότητας και τιμής είναι να υπάρχει η ποιότητα! Τι να το κάνω εγώ φίλε μου το σκουπίδι μόνο και μόνο επειδή είναι φτηνό; Άρα λοιπόν αγαπητοί εστιάτορες, σεφ και μπαρτέντερ εξασφαλίστε καταρχήν την ποιότητα αυτού που προτείνετε και μετά ασχοληθείτε με την τιμή του, αλλιώς μεταμορφώνετε τα μαγαζιά σας σε μικρά, ελεεινά «all inclusive» …μόνο που εμείς δεν είμαστε τουρίστες… μένουμε εδώ!

Θα μπορούσα να τελειώσω και μόνο με το παραπάνω… όμως δεν μπορώ να μην εκμεταλλευτώ την ευκαιρία και την γκρινιάρικη διάθεσή μου για να γράψω για μια ακόμη φορά ότι έχω σιχαθεί όλους τους συνδυασμούς της λέξης «καλαμάκι» και βέβαια πολύ περισσότερο έχω σιχαθεί το να πλημμυρίζει η πόλη με σουβλατζίδικα! Το μόνο πράγμα που φαίνεται να ξεπερνά πλέον σε πλήθος τα σουβλατζίδικα είναι οι φούρνοι! Μα τι διάολο; Πόσο ψωμί και ξερομπούκισμα πιστεύετε ότι τρώνε οι Αθηναίοι; Είναι δυνατόν να ανοίγουν συνέχεια φούρνοι; Και καλά ανοίγουν…χάθηκε να προσφέρουν και κάτι διαφορετικό; Πιο ενδιαφέρον; Για τα φρόζενγιογκουρτάδικα μάλλον δεν χρειάζεται να γράψω κάτι…. από ότι φαίνεται η μόδα τους πέρασε ήδη οπότε δεν χρειάζεται να γκρινιάξω άλλο!

Και πάμε τώρα σε αυτό που λέει ο λαός «το πολύ το Κύριε Ελέησον, το βαριέται και ο παπάς!». Όπως ενδεχομένως θα έχετε καταλάβει μου αρέσουν και τα burgers και οι πίτσες και τα κοκτέιλ. Και προφανώς όλα αυτά αρέσουν σε πάρα πολλούς ακόμη. Αυτό όμως δεν είναι λόγος για να τα συναντάμε σε κάθε μαγαζί που ανοίγει! Γιατί δηλαδή πρέπει σχεδόν κάθε νέο και παλιό εστιατόριο να εντάσσει στο μενού του κάτι ή –ακόμη χειρότερα- όλα τα παραπάνω; Αφενός καταντά πλέον αηδία, αφετέρου έχετε σκεφτεί ότι δεν είναι απαραίτητο όλοι να μπορούν να κάνουν τα πάντα;

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση