Τετραήμερο στο Μιλάνο

25 Ιανουαρίου 2012
Λιάνα Κουτσουμπέλη

Μετά τις γιορτές και πριν τις 14 Γενάρη,  που ξεκινάει το  “Fashion Week” είναι μια από τις καλύτερες εποχές για να  επισκεφτείτε το Μιλάνο.  Συνδυάζοντας το ταξίδι με  χειμερινά ψώνια σε εξαιρετικές τιμές μια που είναι περίοδος εκπτώσεων αλλά  και με μια πρώτη μάτια  στα καλοκαιρινά που δειλά δειλά ξεπροβάλουν στις βιτρίνες της Via della Spiga.

  • Τετραήμερο στο Μιλάνο Album | The Food & Leisure Guide
  • Τετραήμερο στο Μιλάνο Album | The Food & Leisure Guide
  • Τετραήμερο στο Μιλάνο Album | The Food & Leisure Guide
  • Τετραήμερο στο Μιλάνο Album | The Food & Leisure Guide
  • Τετραήμερο στο Μιλάνο Album | The Food & Leisure Guide

Σε αυτή την λογική επιλέξτε ένα ξενοδοχείο κοντά στα μαγαζιά για την δική σας ευκολία.  Στην κάρδια της πόλης,  κοντά στο Orto Botanico di Brera και πίσω από τo Teatro alla Scala,  βρίσκεται ένα από τα πιο αγαπημένα μου ξενοδοχεία, το Bulgari. Σε έναν ιδιωτικό δρόμο, δεσπόζει όμορφο και μοντέρνο, με λιτή διακόσμηση και μινιμαλιστική διάθεση. Οι κήποι του απλώνονται σε έκταση  τεσσάρων στρεμμάτων, δημιουργώντας ένα ειρηνικό τοπίο σε απόσταση αναπνοής από την πολυκοσμία και τον θόρυβο της πόλης. Στα διακοσμητικά του στοιχεία κυριαρχούν ο μαύρος γρανίτης  και η δρυς. Το έντονο κοντράστ του μπεζ με το μαύρο δίνουν σαν αποτέλεσμα αυτή την  φινέτσα που τόσο  διακρίνει τους Ιταλούς. Το μόνο χρώμα στον χώρο το δίνουν οι συνθέσεις με τα υπέροχα λουλούδια στα βάζα και εμένα προσωπικά αυτά με εξιτάρει! Τα δωμάτια λιτά και άνετα, έχουν θέα στον κήπο. Το ξενοδοχείο διαθέτει spa, το περίφημο Bulgari Bar και το αριστοκρατικό Bulgari Restaurant. Το μπαρ φημίζεται για τα καλυτέρα  Αpple Μartini στη πόλη σε μια γαλήνια ατμόσφαιρα όπου συχνά-πυκνά διακόπτεται από την παρουσία διαφόρων stars της μόδας.

Ο Chef Andrea Ferrero δημιουργεί στο εστιατόριο πιάτα βασισμένα στην παραδοσιακή ιταλική κουζίνα, αλλά με το δικό του, δημιουργικό touch, συνδυασμένα με προτάσεις από μια εξαιρετική λίστα κρασιών, που διαθέτει πάνω από 500 ετικέτες,  σαμπάνιες και  αφρώδεις οίνους. Δοκιμάσαμε ένα νοστιμότατο fish ravioli, φιλέτο τόνου, maccheroncelli με χταποδακι και ένα υπέροχο φιλέτο από λαυράκι τα οποία συνοδέψαμε με ένα καταπληκτικό Trebbiano.  Το δείπνο μας τελείωσε με μια wild berries salad που συνοδευόταν από παγωτό γιαούρτι  και άσπρη σοκολάτα. Απλά ονειρεμένο!

Στο lobby του ξενοδοχείου  μπορείς να απολαύσεις τον καφέ  σου η  ένα ποτό, μπροστά στο τζάκι,  που καίει από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ.  Γυάλινες πιατέλες, σκεπαστές με καμπάνες είναι διάσπαρτες και μπορείς να σερβιριστείς μόνος σου από μια μεγάλη ποικιλία κέικ, γλυκάκια και τάρτες,  γλυκές και αλμυρές για ένα  “break” ανάμεσα στα ψώνια...

Δεν υπάρχει περίπτωση να επισκεφτούμε το Μιλάνο και να μην φάμε στο Gold.   Το γνωστό εστιατόριο των Domenico Dolce και Stefano Gabbana  στεγάζεται σε έναν χώρο πραγματικά “χρυσό”,  λες και το άγγιξε ο Μίδας! Το αχτύπητο ζευγάρι της μόδας τρώει πάντα εδώ, και πάντα σου ρίχνει μια διακριτική ματιά ικανοποίησης που σε βλέπει. Στο Gold υπάρχουν 2 εστιατόρια.

Η Brasserie που είναι στο ισόγειο, πιο κοσμοπολιτική, πιο μοντέρνα και πιο νεανική, και το κανονικό εστιατόριο, που βρίσκεται στον πρώτο όροφο.  Μια μεγάλη αίθουσα που για τα δικά μου γούστα ένιαι κρύα, αφιλόξενη και λίγο στημένη.  Ο chef Claudio Arciglione μεγαλουργεί με Σιτσιλιάνικα  πιάτα, όπως ένα black pork loin εξαιρετικό και ένα αρνάκι γάλακτος σε σάλτσα μουστάρδας με αέρινο πουρέ πατάτας.

Στην Βrasserie τρώμε νόστιμα, απλά και υγιεινά, μια και υπάρχει Health Menu.  Ζυμαρικά ολικής αλέσεως, φιλέτο τόνου, beef carpaccio και καταπληκτική μελιτζάνα Tartar.

Εξ’ αιτίας της καλής μας εμπειρίας στο Gold, αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε το επόμενο βράδυ,  για πρώτη φορά, το Just Cavalli Cafe συνεχίζοντας να συνδυάζουμε την γαστρονομία με την μόδα. “Άντε να πάρουμε τους designer-εστιάτορες σβάρνα,’’ είπαμε και γελάσαμε… Που να ξέραμε πως το γέλιο θα μας έβγαινε σχεδόν ξινό.

Tο εστιατόριο βρίσκεται μέσα στο πάρκο Sempione’s Torre Branca περίπου δέκα λεπτά με ταξί από το κέντρο του Μιλάνο.   Με το που μπήκαμε....κοιταχτήκαμε! Ένας ημικυκλικός χώρος ρετρό που θύμιζε παλιά ντισκοτέκ του 70.  Τα τραπέζια ήταν σκεπασμένα με μακριά patchwork  τραπεζομάντιλα (πράγμα που αν είσαι λίγο καχύποπτος σε κάνει να υποθέτεις ότι ήταν μάλλον φτιαγμένα από νοβοπάν) και οι μίζερες καρεκλίτσες ντυμένες με ριχτάρια (απ’ ότι υφάσματα είχε περισσευούμενα προφανώς ο Roberto,  και ως επί το πλείστον τιγρέ). Η αίθουσα  έμοιαζε προχειροφτιαγμένη σαν να είχε στηθεί γρήγορα, μέσα σε μια νύχτα! Ο δε κόσμος,  ποικίλης ύλης! Δίμετρες Ιταλίδες όμορφες και σικάτες, τύπου μοντέλα,  νορμάλ κόσμος που φαινόταν να απολαμβάνει το φαγητό του, και μέσα σε όλα και κάτι  Ρωσίδες  ντυμένες από την κορυφή μέχρι τα νύχια με  κραυγαλέα  επώνυμα ρούχα. Ειδικά δεν κάποιες που φορούσαν τιγρέ, κατέληξαν οι κακομοίρες να αποτελούν μέρος του décor. To φαγητό, επίσης, δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο.  Παραγγείλαμε κοτολέτες μιλανέζε και μας τις έφεραν γαρνιρισμένες με πατάτες φούρνου λες και τρώγαμε σε παρακμιακό ξενοδοχείο. Η σαλάτα ήταν απλώς αδιάφορη ενώ η  ζάχαρη στην Crème Brulee δεν ήταν καλά καμένη με αποτέλεσμα  όταν την έτρωγες, αντί να σπάει στο στόμα  να τρίζει ανάμεσα στα δόντια. Περιττό να σας πω ότι δεν μείναμε για να δούμε πως θα εξελιχθεί η βραδιά. Οι μεγάλοι  πολύχρωμοι προβολείς στην οροφή,  πρόδιδαν ότι σε λίγο ο χώρος θα μεταμορφωνόταν σε Disco και ότι από κάπου θα εμφανιζόταν ο Travolta χορεύοντας το Staying Alive. Οπότε την κάναμε με ελαφρά πηδηματάκια.

Την Κυριακή το πρωί ξεκινήσαμε με μια στάση στην Duomo για να παρακολουθήσουμε λίγο την Θεία Λειτουργία.  Σε αυτήν την μαρμάρινη πανέμορφη εκκλησία ,  το αρμόνιο,  οι ψαλμωδίες και ο ήλιος που περνάει μέσα από τα τεράστια βιτρό  δημιουργούν μια ατμόσφαιρα κατανυκτική.  Μετά βέβαια μας πέρασε η κατάνυξη και συνεχίσαμε με βόλτες.

Περνάμε όμορφα στο Μιλάνο!  Επισκέψεις σε Μουσεία,  χαλαρές βόλτες στα μαγαζιά, καφεδάκια ή Prosecco στην Vittorio Emanuele  κανόνας χάζι τους περαστικούς. Κόσμος με απίστευτο στυλ και φινέτσα που είναι τόσο έμφυτη μέσα τους!

Το μεσημεράκι κάναμε lunch break στην Trattoria Bagutta.   Ένα τεράστιο μαγαζί που δεν σου γεμίζει το μάτι εκ πρώτης όψεως αλλά στο οποίο χρειάστηκε να περιμένουμε για να βρούμε τραπέζι.  Εδώ θα γευτείτε νόστιμη, κλασσική Ιταλική κουζίνα και έναν υπέροχο μπουφέ με antipasti.  Το osso bucco που δοκιμάσαμε ήταν καταπληκτικό. Από τα φρέσκα ζυμαρικά διαλέξαμε τα ravioli με Ricotta και σπανάκι, ενώ η σαλάτα Caprese είχε την πιο κρεμώδη Μοzzarela ever, το πιο απαλό αγνό παρθένο ελαιόλαδο και την σωστή ποσότητα βασιλικού που την έκανε άψογη

Το βράδυ είχαμε κλείσει τραπέζι στο Αrmani/Nobu.   Έξαλλου εδώ έχουμε ιστορία, μια και ήταν το πρώτο Νοbu που δοκιμάσαμε,  όταν είχε πρωτοανοίξει πριν από περίπου 11 χρόνια.  Δυο αίθουσες και εδώ, σε μοντέρνο, μίνιμαλ στυλ.  Μια μεγάλη στο ισόγειο για τους καπνίζοντες (πρέπει να είναι το μόνο Nobu στον κόσμο που επιτρέπεται το κάπνισμα) και μια στον πρώτο όροφο για τους μη. Αν και δεν καπνίζουμε πια, προτιμάμε την κάτω γιατί είναι πιο νεανική και χαλαρή.  Το φαγητό κλασσικό. Υellow-tail jalapenos,  σολομός carasi su Miso,  γαρίδες tempura, black cod και μια χορταστική δόση sushi. H διαφορά είναι ότι ενώ τα πιάτα είναι ολόιδια  με της Ελλάδας, οι τιμές είναι μισές!

Τι άλλο έχω να σας πω? Α! Για το  Martini Bar που βρίσκεται στο ισόγειο του αντρικού Dolce and Gabbana και είναι ένα αίθριο μέσα στο μαγαζί. Την ώρα που ο καλός σας δοκιμάζει ρούχα εσείς μπορείτε να αράξετε και να πιείτε το ποτάκι σας και μετά να τσιμπήσετε μαζί κάτι ελαφρύ. Ευφάνταστα Panini με τραγάνες, ψιλοκομμένες πατάτες τηγανιτές,  δροσερές σαλάτες και τα πιο απίθανα cocktails,  το κάνουν  το πιο πολυσύχναστο στέκι της «γειτονιάς».  Το δικό μου “all time favorite” είναι  to  “Another one”, με βότκα και litchis. Ένα απίστευτο cocktail που κατεβαίνει σαν χυμός και που όντως, το ένα δεν είναι ποτέ αρκετό! Πιστέψτε με, το ότι θα πείτε “another one” στον σερβιτόρο,  είναι σίγουρο.

Tο τελευταίο βράδυ διαλέξαμε να απολαύσουμε με ησυχία την πόλη από ψηλά. Στο Da Giacomo, στον 5ο όροφο του Μουσείου Del Novecento.   Ολοκαίνουργιο Τοσκανεζικο εστιατόριο,  «αδελφάκι» του Da Giacomo στην Via Pasquale Sottocorno που είναι ένα μαγαζί με παράδοση 50 χρόνων και διακόσμηση σε στυλ art deco, και θεωρείται το «σαλόνι»  της Μιλανέζικης upper-class.  Το καινούργιο όμως, είναι εντελώς διαφορετικό. Μοντέρνο και μίνιμαλ.   Μια βεράντα του μουσείου έχει κλειστεί με τζαμαρία προσφέροντας υπέροχη θέα στη φωταγωγημένη Duomo, την πλατεία και την  Galleria απέναντι. Το παιχνίδι ανάμεσα στο αρχαίο και το σύγχρονο κάνουν αυτό το μικρό εστιατόριο μοναδικό! Είναι διάσημο για τα φρέσκα του ψαρικά, οστρακοειδή και, όταν είναι η εποχή της,  την υπέροχη Αlba’s white truffle.  Μοιραστήκαμε μια πράσινη σαλάτα με φρέσκα μυρωδικά, ένα χταπόδι Carpaccio  και ψητά στρείδια σε μια μυρωδάτη σάλτσα από κρασί για πρώτο ενώ η επιλογή μας για κύρια ήταν  Liguini alla vongole και Spaghetti truffa nero .

Αποχαιρετώντας την πόλη, αποφασίσαμε  παρόλο το κρύο να περπατήσουμε λίγο.  Κατηφορίζοντας την έρημη πια  Vittorio Emanuele, και αφήνοντας πίσω μας την Duomo,  σκέφτηκα νοσταλγικά πόσο πολύ λατρεύω αυτή την πόλη... Την μαγεία της, τον κόσμο, το στυλ και την κουλτούρα της .

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση