Πάρος

Τρελάθηκα με τις μοναδικές τουρκουάζ παραλίες με τη μαλακή κατάλευκη άμμο, έκανα περιπάτους πίσω από το Μοναστήρι μέχρι το Φάρο, ανακάλυψα απόμερους κολπίσκους που μόνοι οι locals γνωρίζουν (και τους οποίος δε θα αποκαλύψω), σεργιάνησα βραδάκι μετά το μπάνιο για ψώνια στην Παροικιά, έφαγα νοστιμότατα ψαρικά και μεζεδάκια, οδήγησα κόντρα στον αέρα όταν ο ήλιος άβαφε τη θάλασσα ασημο-χρυσαφί ακούγοντας U2, έπαιξα με τα Χαβάη 5-0 κύματα στον Παρασπόρο, θαύμασα τους kitesurfistas στην Πούντα, άναψα το κεράκι μου στην μοσχοβολιστή από τα γιασεμιά Εκατονταπυλιανή και γενικά ένοιωσα χαλαρά και πολύ πολύ ωραία.Πήγα αμέσως μετά το 15Αύγουστο, και η Πάρος που είδα ήταν ένα πολύ σικάτο νησί, κομψό και χαλαρό, με πολύ καλό κόσμo, κέφι και πολύ αέρα. Μόνο στην Αντίπαρο δεν πρόλαβα να πάω… αλλά πάντα πρέπει να αφήνουμε κάτι for next time!

Breakfast / coffee: Στο Carino της Νάουσας, για να είστε up to date με όλα τα νέα του νησιού και της Αθήνας. Όπως λέει και ο φίλος μου ο Κώστας είναι το da Capo της Πάρου (σε πιο όμως cool version). Επίσης στο Φώτη (Fotis). Στην Παροικιά στο καφέ Ιδέα απέναντι από την Εκατονταπυλιανή, και στο γραφικότατο Δίστρατο.

Hot Spots: Δοκιμάστε να κάνετε kite στο Γιώργο στην Πούντα, ή καταδυθείτε στο απέρνατο γαλάζιο στις σπηλιές κοντά στην Αντίπαρο. Για απόλυτη ηρεμία βάλτε πλώρη για το Taos στον Αμπελά για διαλογισμό και yoga αλλά και πιλάτες με reformer. Για water ski (όταν δε φυσάει) στον Δημήτρη Water Ski Zone μετά τις Κολυμπήθρες πριν το Μοναστήρι. Το ψωμί και τα κουλουράκια σον ξυλόφουρνο στην Αγκαριά είναι θεϊκά και ότι πρέπει για να τα πάρετε μαζί στην παραλία. Και κυρίως μη ξεχάσετε να κάνετε μία βόλτα από το εργαστήρι Yria της Monique , προς Λέυκες: τα κεραμικά της είναι φίνα και oh tres chic, με διεθνούς βελινεκούς fan, και δυνατότητα sur mesure παραγγελίας.

Που να κάνετε μπάνιο: Η Little Santa Maria, θα μπορούσε να είναι η Ψαρρού της Πάρου, αλλά ο απάνεμος κολπίσκος είναι πολύ πιο cool και χαλαρός. Παίξτε με τα κύματα στον Παρασπόρο, βουλιάξτε στη μαλακή σαν πούδρα άμμο στη Χρυσή Ακτή και όταν φυσάει βάλτε πλώρη για το Marcello / Κριό που έχουν θέα την Παροικιά και είναι στην ουσία μία προέκταση του Λιμανιού. Υπάρχουν και πολλοί άλλοι μαγικοί κολπίσκοι, που θέλουν και λίγο περπάτημα, τους οποίους όμως θα προτιμούσα να μην αναφέρω, απλά γιατί κάποια πράγματα πρέπει κανείς να τα ανακαλύπτει μόνος του.

Που και τι να ψωνίσετε (γενικά το νησί είναι πολύ ψαγμένο και έχει πολύ σικάτο shopping): Στη Νάουσα ρούχα, καφτάνια και American Vintage στο Angel’s του Κωνσταντίνου, τις σικάτες Toms εσπαντρίγιες και ότι πιο τελευταίο στη μόδα στο Jet Black (και στην Παροικιά), μαγιώ της Melissa Odabash και πολύ όμορφα και φθηνα κοσμήματα και memorabilia στη Μέλισσα (και στην Παροικιά), σερφορουχα και μαγιώ στο Bit of Salt, αντίκες και works of art στην πανέμορφη γκαλερί του Χρήστου Κριμαία, και αντικείμενα και έπιπλα για το σπίτι στο Art Group. Στην Παροικιά, κεραμικά στην Yria (αν δεν προλάβετε να πάτε στο εργαστήριο στις Λεύκες), πολύχρωμα χαϊμαλιά με χάντρες και ρόζαρια στο Sea & Sand, και τα πολύ όμορφα είδη για την παραλία και το σπίτι (τοπ οι τσάντες για τη θάλασσα και τα ριγέ υφάσματα) στα Όνειρα της Carine. Και άμα χρειάζεστε personal shopping advice, η αγαπημένη φίλη μας stylist to the stars Αλεξάνδρα Κατσαϊτη, που έχει σπίτι στο νησί (και μαζί με την υπόλοιπη παρέα με ξενάγησε παντού) είναι πάντα διαθέσιμη!

Που να φάτε: Στην Παροικιά, στο Tamarisco της Ελένης για fusion ελληνο-λιβανέζικο, και στον Levantis για ιταλική κουζίνα. Αν θέλετε να δείτε το ηλιοβασίλεμα τότε ο Mylos στη Δυτική πλευρά της Παροικιάς είναι ιδανικός, ενώ αν θέλετε να παρακολουθείτε τα καράβια που φτάνουν… τότε πάτε στο Albatross. Στη Νάουσα, το all time classic είναι ο Barbarossa (δείτε αναλυτικότερη άποψη πιο κάτω), για κρέατα στη Ρίγανη (και μετά το ξενύχτι), για ψαρόσουπα στον Τσαχπίνη, για ψαράκι στο Μάριο. Στις Λεύκες, η Πεζούλα είναι ιδανική για light late lunch / light dinner με homemade πίτες και γλυκά, μαρμελάδες και λικέρ. Αν είστε για μπάνιο ανατολικά, η ταβέρνα στα Γλυφά σερβίρει μαγειρευτά φαγητά και φαγητά της ώρας και ζαρζαβατικά από μποστάνι και βιολογικά! Στη Santa Maria, ένα γεύμα στο Siparos είναι must: φρέσκο ψαράκι και ελληνική κουζίνα με θαλασσινό αέρα και το πιο νόστιμο συκωτάκι που έχετε φάει ποτέ: light gourmet style, πάνω στο κύμα… Εναλλακτικά, μέσα στους κέδρους και τα αλμυρίκια ξυπόλυτοι με το μαγιό πάνω στην άμμο, η καντίνα του Αγγέλου σερβίρει τέλεια Pasta Salad με ντομάτα και φέτα και κοτόπουλο με κάρυ! Και αν ψάχνετε το τέλειο μέρος για φαγάκι μετά το μπάνιο, θα τολμήσω να προτίνω το Aρόδο στον Κριό (δείτε αναλυτικότερη άποψη πιο κάτω)και για την απλή αλλά άριστη κουζίνα του, και για τις τιμές και κυρίως για το location και το ηλιοβασίλεμα.

Barbarossa: Χρόνια τώρα είναι το σημείο αναφοράς του νησιού στη Νάουσα της Πάρου. Meeting point των rich and famous, αδιαμφισβήτητα κατέχει το καλύτερο σημείο μπροστά από την εκκλησίτσα, στο γραφικό λιμανάκι με τις ψαρόβαρκες, ιδανικό για χάζι και περαντζάδα. Ναι η σαλάτα του με τις αυγούλατες ντοματούλες και τα καπαρόφυλλα, αλλά και αυτή με το καβούρι είναι για να γλύφεις τα δάχτυλα σου. Όπως εξάλλου και το καραμελωμένο χταποδάκι με τα κρεμμύδια αλά “Παπαδάκη” και η φάβα, αλλά και η αχινοσαλάτα με παξιμαδάκια αρωματισμένα με ούζο, αν και αρκετά τσουχτερή στην τιμή της. Στα δεύτερα, το ριζότο του με τα θαλασσινά άνετα συναγωνίζεται το οποιοδήποτε ριζότο con frutti di mare στην Ιταλία, και το κριθαρώτο με κολωχτύπα έχει τα σωστά μπαχάρια για να γίνεται όσο τσακπίνικο πρέπει. Το ίδιο ισχύει και για τις πάστες, κυρίως τα λιγκούϊνι αλλά και τα υπόλοιπα rissoti, τα οποία όλα είναι εκτελεσμένα άψογα τόσο σε προετοιμασία όσο και σε πρώτες ύλες. Θα τολμήσω όμως να πως ότι απογοητεύτηκα οικτρά στο θέμα ψαριού: η πεσκανδρίτσα που ήθελα δεν υπήρχε - στον δε κατάλογο ήταν μεταφρασμένη λάθος στα αγγλικά: angler fish, αντί monk fish που είναι η σωστή ονομασία-, ενώ η ροφοσφυρίδα που παρήγγειλα όχι μόνο ήταν παραψημένη, αλλά δεν ήταν και όσο φρέσκια θα έπρεπε να είναι σε ένα τέτοιο μαγαζί με τιμές της τάξης των €70-80 το άτομο. Δυστυχώς στεναχωρήθηκα επίσης και με το γεγονός ότι δεν αλλάζουν μαχαιροπίρουνα μεταξύ ορεκτικών και κυρίως πιάτου, και όπως είπε ένας φίλος: “τους παίρνει γιατί είναι μονοπώλιο”… Από τη μία έχει δίκιο, όμως όταν θέλεις να είσαι θεσμός, και να χρεώνεις τέτοιες τιμές, θα πρέπει να σέβεσαι και τον πελάτη σου και να τηρείς κάποιες βασικές αξίες. Όπως θα πρέπει να διαθέτεις μαύρη ζάχαρη ή ζαχαρίνη για τον καφέ, να έχεις τα γλυκά του καταλόγου (συν τα έξτρα), και να έχεις τα τραπεζάκια σου λίγο πιο αραιά, για να μη στριμώχνονται οι σερβιτόροι σκουντώντας τους πελάτες. Για να τα λέμε όμως σωστά τα πράγματα, η κάρτα κρασιών αν και μικρή είναι πολύ προσεγμένη, το ζυμωτό ψωμί είναι εξαιρετικό και οι λουκουμάδες και σε γεύση και σε παρουσίαση άπαικτοι.

Aρόδο Restaurant – Beach Bar: To Aρόδο ήταν μία πάρα πολύ ευχάριστη και δροσερή έκπληξη που βρεθήκαμε τελείως κατά τύχη μία μέρα με πολλά μποφόρ: βλέπαμε την εξέδρα πάνω στο κύμα από την απάνεμη παραλία του Marcello- εγώ ενθουσιάστηκα και ήθελα να πάω για ουζάκια, ένας άλλος φίλος αρνιόταν κατηγορηματικά διότι θυμόταν μία τραγική εμπειρία 5 χρόνια πριν (τελικά το μαγαζί λειτουργεί με νέα διεύθυνση)… Ευτυχώς τελικά βρήκαμε το δρόμο, και όχι απλά δικαιωθήκαμε αλλά ενθουσιαστήκαμε… Στρίψτε στο δρόμο για το κάμπινγκ του Κριού, και μόλις το περάσετε παρκάρετε και ακολουθήστε το μονοπατάκι και τα σκαλιά που θα σας βγάλουν στο Aρόδο και σε μία τυρκουάζ πολύ μικρή οργανωμένη παραλία. Πάνω στο κύμα, κυριολεκτικά σε μία εξέδρα που το βρέχει η θάλασσα από 270 μοίρες, είναι ένα κουκλίστικο εστιατόριο και beach bar, φτιαγμένο με πολύ κέφι, γούστο και μεράκι –είμαι βέβαια και ολίγον προκατειλημμένη διότι ο ιδιοκτήτης όπως και η υπογράφουσα είναι Θεσσαλονικιός! Στα αριστερά μας δέσποζε η Παροικιά και τα καράβια που έρχονταν και έφευγαν, και στα δεξιά μας η ήλιος βυθιζόταν και έβαφε τη θάλασσα στα πιο τρελά χρώματα του μωβ του κόκκινου και του πορτοκαλί. Δεν ήταν όμως μόνο το τέλειο setting: το φαγητό ήταν απλό και εξαιρετικό, οι τιμές λογικότατες, το σέρβις άψογο και ακόμη και για τους περίεργους με το κρασί σαν εμένα, είχαν πολύ καλά κρασιά με το ποτήρι, καλό ροζέ χύμα κρασί και πολύ καλές εμφιαλωμένες επιλογές. Εξαιρετικός ντάκος, η σαλάτα με το σπανάκι και τη ρόκα γλιστρούσε, ο γαύρος μαρινάτος ήταν όσο ξυδάτος έπρεπε, και τα αχνιστά μύδια με ούζο θύμιζαν θάλασσα στην αλμύρα τους και ήταν μεθυστικά νόστιμα. Τα λιγκουϊνι με γαρίδες ήταν απλά άψογα, όμως το πολύ μεγάλο σουξέ ήταν τα ατομικά ψάρια που πήραμε (τσιπούρες ιχυθοτροφείου), ψημένα σε αλουμινόχαρτο στο ζουμί τους, κρεμμυδάκια, ντοματούλες και μπαχαρικά. Ζουμερά, έλιωναν στο στόμα, και δεν αφήσαμε ούτε κόκαλο…. Τρομερή και απλή συνταγή και για το σπίτι! Φυσικά τελειώσαμε με λουκουμάδες, οι οποίοι ήταν ολόφρεσκες τραγανιστές μικρές μπουκίτσες, που ούτε καταλάβαμε πόσες φάγαμε… Φύγαμε πληρώνοντας μόνο 30 ευρώ έκαστος, με ψάρια και πολύ κρασί, σε ένα setting από τα πολύ σπάνια οπουδήποτε στον κόσμο, μόλις ο ήλιος είχε δύσει. Εκείνη την ώρα έφταναν οι οργανοπαίκτες ρουμάνοι τσιγγάνοι με τα ακορντεόν και σαξόφωνα για μια βραδιά με Live by the water… Δεν αντέξαμε, αλλά εύχομαι να ξαναπάμε σύντομα σε κάποιο από τα Light Jazz nights… ήταν μία απίθανη ανακάλυψη!

Aρόδο, Παραλία Κριού, Παροικιά, Πάρος, tτηλ. 22840 21308

37*05`39" N, 25*08`45" E