Jonathan Phang

Ο Jonathan Phang αυτοπροσδιορίζεται με τη μια ως "Bon Viveur" και κατ αυτόν τον τρόπο βγάζει κάποιον από τη δύσκολη θέση να του δώσει μια συγκεκριμένη επαγγελματική ιδιότητα. "Καταπιάνομαι μόνο με όσα αγαπώ και πιστέψτε με πως εκτός από το να αισθάνομαι πολύ τυχερός, έχω πληρώσει αρκετές φορές το τίμημα των επιλογών μου". Η στροφή που έκανε στην επαγγελματική του πορεία άλλωστε ήταν εντυπωσιακή. Για σχεδόν τριάντα χρόνια ο Phang εργάστηκε στην βιομηχανία της μόδας ως ατζέντης ορισμένων από τα σημαντικότερα μοντέλα όπως η Ναόμι Κάμπελ και η Τζέρυ Χολ. Στο τηλεοπτικό show Britain`s Next Top Model υπήρξε βασικός κριτής των διαγωνιζομένων κοριτσιών, στην Αθήνα παρόλαυτά ήρθε με την ιδιότητα του σεφ για να παραστεί στα "Όσκαρ Τουρισμού 2014" που διοργάνωσε με μεγάλη επιτυχία το Divani Apollon Hotel στο Καβούρι.

Συγγραφέας πλέον του best seller The Pepperpot Club: A Celebration Caribbean Cuisine , γυρίζει τον κόσμο μέσα στο Gourmet Trains, το τηλεοπτικό show που παρουσιάζει στην Αγγλία, αφήνοντας πίσω του προς το παρόν τις γαζέλες και τα ντεφιλέ. Μαγειρεύει και αναζητά σπάνιες street food γκουρμεδιές και όχι μόνο στις πόλεις που κάθε φορά επισκέπτεται.

Στο restaurant του Divani Apollon, Μythos of the Sea, το μεσημέρι της πρώτης Αυγούστου, φόρεσε την ποδιά και το χιούμορ του για να διαγωνιστεί με τον Έλληνα σεφ του εστιατορίου, σε ένα happening μια μέρα πριν την απονομή των Travel Awards, σε δυο all time classic αστικές ελληνικές σπεσιαλιτέ: τα γεμιστά και τη τυρόπιτα.

- Είστε ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα;

- Με τα γεμιστά νομίζω τα πήγα περίφημα. Άλλωστε για αυτό ψηφίσατε και εσείς τα δικά μου ως καλύτερα, έτσι δεν είναι; Είναι η πρώτη φορά που μαγειρεύω αυτή τη συνταγή και είναι ικανοποιημένος. Μπράβο, Jonathan! ( γέλια ). Ε, τώρα δεν περίμενε νομίζω κανείς να νικήσω και στην τυρόπιτα. Αν και εδώ που τα λέμε, αν δεν είχα βάλει τόσο πολύ λάδι, η διαφορά νομίζω, θα κρινόταν στη ψήφο. Ο συνάδελφος πάντως ήταν εξαιρετικός και πολύ συνεργάσιμος. Με πετάξατε στα βαθιά, αλλά επιβίωσα.

- Ποιος σας ενέπνευσε στο να ασχοληθείτε με τη μαγειρική;

- Πάντως όχι κάποιος από τους πολύ γνωστούς σεφ με τα αστέρια michelin. Εκτιμώ πολύ μερικούς από αυτούς αλλά δεν θα ήταν δυνατόν να με εμπνεύσουν. Δεν θα δημιουργούσα ποτέ ένα πιάτο όπως ένας top chef. Μου αρεσεί να μου το παρουσιάζουν, να το δοκιμάζω αλλά δεν με εξιτάρει. Η απάντηση στην ερώτησή σας είναι απλή: η μητέρα μου. Ήμουν το μικρότερο μέλος της οικογένειας και από μικρό παιδι γυρνούσα στην κουζίνα. Έβλεπα τη μητέρα μου να μαγειρεύει και έμενα με το στόμα ανοιχτό. Αυτές οι μνήμες μου ήταν άλλωστε και η αφορμή για να γράψω το βιβλίο μου. Ήταν παραστάσεις που είχα από πολύ μικρό παιδί. Τα χρόνια, λοιπόν, που εργαζόμουνα στη μόδα, πάντα με έτρωγε το μικρόβιο της μαγειρικής. Έκανα λοιπόν το επόμενο βήμα το οποίο προετοίμαζα χωρίς να το αντιλαμβάνομαι από μικρό παιδι. Όταν ωρίμασε μέσα μου αυτή η αγάπη, από μόνη της μου έδειξε τον δρόμο.

- Το ξέρω, κλισέ, αλλά θα θέλα να μου πείτε ένα φαγητό και ένα εστιατόριο που σας έχουν μείνει αξέχαστα.

- Κλισέ θα είναι και η δική μου απάντηση. ( γέλια ). Μάλλον δεν έχω ιεραρχήσει τα φαγητά και τα εστιατόρια που μου αρέσουν. Εξαρτάται ασφαλώς από τη διάθεσή μου. Δυο φαγητά που λατρεύω για παράδειγμα είναι το απλό Curry & Rice και το Kentucky fried chicken. Δεν θα πω όχι σε ένα νόστιμο junk όπως και στο μοναδικό black code στο Nobu. Είναι ένα σπουδαίο πιάτο που δεν μπορώ να μαγειρέψω στο σπίτι μου και έτσι κάθε φορά που το γεύομαι το ευχαριστιέμαι πολύ. Στο Nobu λοιπόν πηγαίνω συχνά. Στο Λονδίνο έχω δοκιμάσει απίθανα πιάτα από διάφορους πολύ ικανούς σεφ. Τι να το κάνεις όμως όταν για να φας ένα σπουδαίο ψάρι πρέπει να πληρώσεις εκατό λίρες και βάλε; Με ενδιαφέρει πολύ η σχέση της ποιότητας με τη τιμή. Στο Λονδίνο έχουμε πολλά εστιατόρια και γι` αυτό θα συναντήσετε σχεδόν τα πάντα. Εγώ όμως θα επιμείνω σε αυτό το πιάτο που θα είναι μεν απογειωτικό, καλοφτιαγμένο και νόστιμο αλλά θα μπορεί να το πληρώσει ο μέσος καταναλωτής.

- Ποια σκέψη κρυβόταν πίσω από τo Gourmet Trains;

- Μου αρέσει να ταξιδεύω, μου αρέσει να τρώω, οπότε αυτό είναι μια ιδανική δουλειά. Στο Λονδίνο μπορώ να έχω όσα θέλω, με την έννοια της τεράστιας γαστρονομικής ποικιλίας. Έχει εξαιρετικά ασιατικά εστιατόρια, ιαπωνική κουζίνα, απίθανα γαλλικά restaurant, εξαιρετικά burgers. Πραγματικά μπορείς να βρεις σχεδόν τα πάντα. Όταν ταξιδεύω παρόλαυτά αισθάνομαι σαν μικρό παιδί που δεν έχει δοκιμάσει τίποτε εκτός των βασικών. Καταρχήν ανακαλύπτω καινούργιους προορισμούς και την κουλτούρα που έχουν στο φαγητό. Προσπαθώ να αποτυπώσω όσο καλύτερα μπορώ μια συνταγή που θα με εντυπωσιάσει, αφενώς μεν για να μπορώ ο ίδιος να τη μαγειρέψω, αφετέρου δε για να μπορέσω να τη μεταδώσω ή να την γράψω σε ένα βιβλίο μου αν χρειαστεί. Έχω ζήσει μοναδικές στιγμές σε πόλεις που πηγαίνω με το Gourmet Trains. Γνωρίζω πως αν δεν είχα αυτό το show, ούτε τα μισά δεν θα έβλεπα από αυτές τις πόλεις. Έχεις μια διαφορετική οπτική όταν κάνεις αυτή τη δουλειά. Γιαυτο, για μένα είναι πολύ σημαντικό και μεγάλο αυτό που κάνω.

- Πείτε μου ένα πρόσωπο που σας δυσκόλεψε πολύ στο modeling και μια συνταγή αντίστοιχα στο φαγητό.

- Η Ναόμι Κάμπελ ήταν πολύ δύσκολος άνθρωπος για αρκετό καιρό. Ένα έμπειρο μάτι μπορούσε να καταλάβει τις δυνατότητές της, οι οποίες πραγματικά ήταν τεράστιες και στην πορεία φάνηκαν. Αγέρωχη, πανέμορφη, εντυπωσιακή αλλά υπερβολικά δύσκαμπτη. Μετά από πέντε χρόνια συνεργασίας, σταμάτησα να δουλεύω μαζί της γιατί κόντεψα να τρελαθώ. Απαιτεί τρομερή δεξιοτήτα να καθοδηγείς ένα παιδί στην εφηβεία του. Να προσπαθείς, δηλαδή, να το προστατέψεις από τα στόματα των λιονταριών διαφυλλάσοντας έτσι και την δική της πορεία και τη δική σου δουλειά. Δεν μπορώ να θυμηθώ μια συνταγή που με δυσκόλεψε. Αν πειθαρχήσεις ακολουθώντας κατά γράμμα το περιεχόμενο της, οι πιθανότητες να την πετύχεις είναι πολλές. Και στις δυο δουλειές μου, η πειθαρχία διαδραμάτισε βασικό ρόλο για την επαγγελματική μου εξέλιξη. Και πιστέψτε με, δεν ήταν καθόλου εύκολο.

- Τι θα θέλατε να κάνετε στην Αθήνα όταν θα τελειώσουν οι υποχρεώσεις σας με τα World Travel Awards;

- Οπωσδήποτε να δω την Ακρόπολη το βράδυ. Να κάνω μια βόλτα στο ιστορικό κέντρο και να φάω ίσως ένα καλό ψάρι. Εδω στην Βουλιαγμένη μου αρέσει πολύ. Η θέα από το μπαλκόνι του ξενοδοχείου, είναι απίθανη. Με ξεκουράζει αυτό γιατί μας περιμένει μια πολύ σημαντική διοργάνωση κατά την οποία πρέπει όλοι να φανούμε αντάξιοί της.