Αρκεί να δει κανείς τα μέλη της οικογένειας Bonnie και αμέσως θα καταλάβει γιατί οι έννοιες ευγένεια και φινέτσα είναι κοινός παρανομαστής σε όλα τα κρασιά της συλλογής της. Μιας συλλογή που άρχισε να κτίζεται το 1996 με την αγορά και εξωραϊσμό του περίφημου Chateau Malartic Lagraviere, ενός από τους 6 πύργους του Pessac Leognac που διαθέτουν Grand Cru status και για το λευκό και για το ερυθρό κρασι του!
Όμως οι Bonnie δεν έμειναν εκεί και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’00 αγόρασαν το γειτονικό Chateau Gazin Rocquencourt και λίγο αργότερα άνοιξαν τα φτερά τους στο φημισμένο Αργεντίνικο Clos de los Siete με την δημιουργία του Bodegas DiamAntes.
Λίγες φορές ένας παραγωγός που δραστηριοποιείται σε δύο ημισφαίρια μου έχει προσφέρει ένα επίπεδο κρασιών ανάλογο των Bonnie, αφού ακόμα και το (συγκριτικά) υποδεέστερο όλων DiamAntes Chardonnay Grande Reserve 2017 (8/10) διαθέτει έντονα αρώματα σπαραγγιού και άγουρου ανανά, υποδειγματικό βαρέλι και … Γαλλική αρμονία.
Αν και το λευκό Chateau Gazin Rocquencourt 2015 (8/10) είναι θεωρητικά ένα απλό κρασί, στην ουσία διαθέτει εξαιρετική στόφα που πατά σε νότες ορυκτών και πιπί της γάτας, τέλειο ραφινάρισμα και λεμονάτη αγριάδα που θυμίζει το Clos Floridene.
Το πράγματα σοβαρεύουν πολύ με το Chateau Malartic Lagraviere Blanc 2014 (9/10) το οποίο βάζει επιπλέον καπνό, κίτρο και ελάχιστο ξύλο στην μύτη. Ντελικάτο αλλά και ιδιαίτερα μακρύ, δείχνει το δυναμικό των 5-10 χρόνων χωρίς να κάνει επίδειξη βαρελάτης ξιπασιάς. Ακόμα πιο εντυπωσιακό το 2012 σε Magnum (9,5/10) αφού προσφέρει όλα τα παραπάνω σε πολύ πιο εκρηκτικές εντάσεις, χωρίς ωστόσο να έχει χάσει στάλα φρεσκάδας.
Ανάλογες συγκινήσεις προσφέρουν βέβαια είναι και τα κόκκινα, με το Chateau Gazin Roquencourt 2011 ( 8/10) να βάζει σχεδόν ισόποσα Cabernet και Merlot στο ποτήρι και να γεμίζει τον τόπο με μαύρο φρούτο, λουλούδια και γραφίτη. Ο γλυκόπιοτος χαρακτήρας πατά πάνω σε νεοκοσμικά θεμέλια, όμως το κρασί καταφέρνει να μην θυσιάζει το βοτανικό, μπορντολέζικο DNA του.
Από την άλλη το Chateau Malartic Lagraviere Rouge 2015 (9/10) είναι αιθέριο και αριστοκρατικό, με τη στάχτη να ντύνει ντελικάτες ανθοδέσμες. Αν και το ξύλο θέλει καμιά 10αρια χρόνια να χωνευτεί δεν είναι διόλου ενοχλητικό, ενώ η φοβερή οξύτητα θα το κρατήσει ζωντανό τουλάχιστον έως το 2035. Πιο τρυφερό και ώριμο το 2005 (9/10) έχει γεμίσει με μαρμελάδα φράουλας το flavor χωρίς πάντως να γίνεται γλυκερό. Ίσ- ίσα που διαθέτει αρμονία, ισορροπία και μάκρος για άλλα 5-10 χρόνια.
Ίσως το Gran Reserve Malbec – Cabernet είναι το πλέον εντυπωσιακό κρασί της γκάμας των Bonnie, όχι επειδή είναι το καλύτερο αλλά επειδή μπορεί και εκφράζει όλη το λεπτεπίλεπτο μεγαλείο τους ακόμα και σε συνθήκες υπερβολικής συμπύκνωσης και δομής. Το 2013 (9/10) το αποδεικνύει περίτρανα με έναν καταιγισμό ιβίσκου και φρέσκων μαύρων φρούτων, την ίδια στιγμή που ο full bodied χαρακτήρας του δεν δημιουργεί αλκοολικές ή άγαρμπες καταστάσεις. Απεναντίας που το 12ετές δυναμικό παλαίωσης στηρίζεται σε λεπτόκοκκες τανίνες και πιπεράτο μάκρος. Πάντως το DiamAntes είχε δείξει τις προθέσεις του με το καλημέρα, αφού το 2006 (8,5/10) δεν κάνει εκπτώσεις σε συμπύκνωση και γλύκα μελανιού και μαύρης σταφίδας, αλλά ούτε και στο δυναμικό παλαίωσης που φαίνεται ότι θα αγγίξει την 20ετία!
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση