Τα κρασιά του Αιγαίου 2018: Αιγαιοπελαγίτικη φουρτούνα

07 Νοεμβρίου 2018
Σίμος Γεωργόπουλος
Στον πιο άνετο χώρο της Αίγλης φιλοξενήθηκε η φετινή παρουσίαση των οίνων του Αιγαίου.
  • ΤΑ ΚΡΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ 2018: ΑΙΓΑΙΟΠΕΛΑΓΙΤΙΚΗ ΦΟΥΡΤΟΥΝΑ | Θέματα

Έτσι η έκθεση που διοργάνωσε η Vinetum ήταν πιο άνετη για τον επισκέπτη, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι ήταν και πιο ήρεμη για τον δοκιμαστή. Αιτία ο ποιοτικός αναβρασμός, που σε σχέση με πέρυσι είχε να επιδείξει νέα οινοποιία, θεαματική βελτίωση υπαρχουσών ετικετών αλλά και κόκκινα (παν)άξια λόγου !

Να λοιπόν τι έφεραν στο μπλοκάκι μου τα οινικά κύματα του Αιγαίου.


Λευκά Κρασιά.

Αβαντίς, Σαντορίνη Άφουρα 2016: Το περιεχόμενο ενός και μόνο μεγάλου βαρελιού αποδεικνύεται σπουδαίο! Καπνιστό αλλά όχι βανιλάτο και παντοδύναμο αλλά όχι υπερώριμο, διαθέτει εκπληκτικό μάκρος και οξύτητα. Από το 2025. ( * * * * ½ )

Μεθυμναίος, Χυδηριώτικο Orange 2017: Άλλη μια σπουδαία πρόταση από τον Γιάννη Λάμπρου με τροπικό και ορυκτό χαρακτήρα απίστευτης συμπύκνωσης, φοβερό όγκο και μάκρος αλλά και δυναμικό τουλάχιστον 10ετίας. Μεταγγίστε! ( * * * * ½ )

Μεθυμναίος, Χυδηριώτικο 2017: Ντροπαλό ακόμα στα αρώματα ζαχαρωμένου λεμονιού, θειαφιού και λουλουδιών, ωστόσο εντυπωσιακό στο μάκρος, στην a la Chenin Blanc παρουσία και στην ικανότητα παλαίωσης. Από το 2023. ( * * * * )

Μπουτάρη, Σαντορίνη 2017: Η καλύτερη βασική Σαντορίνη που έχει βγει από το οινοποιείο του Μεγαλοχωρίου. Παρόλα τα κλειστά αρώματα ορυκτών και άχυρου είναι επίμονη, εύσωμη και λίγο τανική, υποσχόμενη μελλοντικά μεγαλεία. ( * * * * ) 

Τσέλεπος, Σαντορίνη 2017: Κλειστή η πρόταση του Γιάννη Τσέλεπου –όπως όλες οι  νέες Σαντορίνες- απαιτεί τουλάχιστον ωριαία μετάγγιση. Η πιο στρόγγυλη, βελούδινη και φιλική Σαντορίνη, που ωστόσο δεν θυσιάζει στάλα τυπικότητας. ( * * * * )

Καραμολέγκος, Terra Nera 2017:  Ένα Ασύρτικο από την Σαντορίνη με 10€ είναι πλέον κάτι το ασυνήθιστο! Πόσο μάλλον όταν το κρασί δεν υστερεί σε μάκρος και νεύρο, προσφέροντας παράλληλα μια ελκυστικά γλυκιά ορυκτότητα. +3 χρόνια. ( * * * ½ )

Moraitis Estate, Ασύρτικο “Σαρακίνικο” 2017: Μια νέα single vineyard πρόταση από την Πάρο που φέρνει στο ποτήρι σαντορινιά αυστηρότητα, τανίνες και αρώματα λεμονιού και θειαφιού. Ξεχάστε το για τουλάχιστον 5 χρόνια στην κάβα σας. ( * * * ½ )

Vaptistis, Το Λευκό 2017: Εξαιρετικό ντεμπούτο για το νέο οινοποιείο της Τήνου με αυτό το blend Ασύρτικου και Μονεμβασιάς. Πληθωρικότητα και αγριάδα θέτουν το γευστικό υπόβαθρό πάνω στο οποίο πατάν λουλούδια, κερήθρα και ορυκτά.   ( * * * ½ )

Moraitis Estate, Πάρος 2017: Η καρδιά μου συνεχίζει να χτυπά δυνατά για αυτή την ΠΟΠ Μονεμβασιά. Αιτία η ελαφριά νευρικότητα, το παιχνιδιάρικο άρωμα που βάζει θάλασσα δίπλα στο γλυκολέμονο και το ικανοποιητικό μάκρος. +3 χρόνια. ( * * * )

Γκάραλη, Μοσχάτο Αλεξανδρείας 2017: Ίσως το κορυφαίο  ξηρό Αιγαιοπελαγίτικο Μοσχάτο που έχω δοκιμάσει! Βαρυφορτωμένο με δυόσμους, αχλάδια και αρμπαρόριζα αλλά και γευστικά πληθωρικό και μακρύ. Πιπεράτο τελείωμα. ( * * * )

Nopera, Roya 2017: Πιο Gewurztraminer παρά νησιώτικο Μοσχάτο το Roya. Ως εκ τούτου χαρίζει άφθονο όγκο, χαμηλή οξύτητα, άρωμα και flavorγλυκού περγαμόντου αλλά και σχεδόν λιπαρή τελική εντύπωση. Ξεχωριστό και ιδιαίτερο! ( * * * )

Μάναλης, Sikoinos 2017: Η γλυκιά μύτη -όπου ξεχωρίζουν ο ζαχαρωμένος ανανάς και το λεμόνι- δίνει τα σκήπτρα στο στόμα. Ωστόσο η συνέχεια αυτού του blendαπό την Σίκινο βάζει τα πράγματα στην Αιγαιοπελαγίτικη, αυστηρή θέση τους! ( * * * )

ΕΟΣ Σάμου, Ψηλές Κορφές 2017: Απιστίες φέτος στο Golden Samaina μιας και η ζεστή χρονιά έφερε το πιο ορεινό Ψηλές Κορφές μπροστά στις προτιμήσεις μου. Σχετικά μακρύ και δομημένο, φέρνει μέντα και σιρόπι φασκόμηλου στο ποτήρι. ( * * ½ )


Ροζέ κρασιά.

Αβαντίς, Grace 2017: Η Μανδηλαριά από την Σαντορινιά δραστηριότητα του Αβαντίς υπολείπεται ελάχιστα του κορυφαίου ροζέ ομόσταβλου Πλαγιές Γερακιών. Άρα είναι  εξαιρετικό, διαθέτοντας  αυστηρότητα, μάκρος και λίγες τανίνες ( * * * * )

Moraitis Estate, Rose 2017: Υπέροχο και πάλι το μοναδικό ροζέ από Μαύρο Αϊδάνι που βάζει ξινά κόκκινα φρούτα και ορυκτά πλάι στην αυστηρή γευστική του παρουσία. Εξαιρετική, ξηρότατη αλλά  και πιο ώριμη η επίγευση. ( * * * ½ )

Γκάραλη, Roseus 2017: 3 μέρη  Μοσχάτου και 1 μέρος Λημνιού συνθέτουν ένα ελκυστικό ροζέ, με το πρώτο να προσφέρει ελαφράδα και  τριανταφυλλένιο άρωμα και το δεύτερο γευστική ισορροπία και κρεμώδες τελείωμα. Well done. ( * * * )


Ερυθρά Κρασιά.

Santo, Μαυροτράγανο 2015: Το ΄16 θέτει υψηλότερα τον πήχη, ωστόσο και το ΄15 πείθει με το μπουκέτο κόκκινων φρούτων και αποξηραμένων λουλουδιών, το σχετικά μαλακό στόμα και το αξιόλογο μάκρος του. Ένα αυστηρά φίνο κρασί. ( * * * ½ )

Asteras, Ερυθρό 2017: Παρά την τραγική του ετικέτα, το Παριανό blendήταν το δικό μου “ερυθρό της έκθεσης”. Μανδηλαριά και Μαύρο Αϊδάνι με συμπύκνωση, άφθονο λουλουδάτο μαύρο φρούτο, καλή δομή και ανθρώπινες τανίνες. 2-3 χρόνια. ( * * * )

Ariousios, Chiotiko Krasero 2015:  Η σπάνια ποικιλία της Χίου δίνει ένα ιδιαίτερο, ελαφρύ και πιπεράτο κρασί, με την φυσική οινοποίηση να αναδεικνύει τα αρώματα της τσουκνίδας, του φρέσκου δαμάσκηνου και της πασχαλιάς. 2020+ ( * * * )

Γκάραλη, Λημνιό Βαρέλι 2017: Χαμηλό και σχετικά υδαρές στη μύτη, ένα Λημνιό με μνήμες πετροκέρασου και φραγκοστάφυλο. Το στόμα είναι ελαφρύ και μαλακό, διαθέτει ωστόσο δροσιστική οξύτητα και ικανοποιητική διάρκεια. ( * * ½ )

Οινοφόρος, Μάκαρα 2011: Μόνο η ποικιλία Καλλονιάτικο είναι κοινή στις περιγραφές του site και του εκπροσώπου του Μυτιληνιού οινοποιείου! Πάντως το κρασί είναι ελαφρύ, όξινο, μαλακό και γεμάτο με ορυκτό flavor θειαφιού. ( * * ½ )


Γλυκά κρασιά.

Nopera, Vintage 2014: Πυκνό άρωμα καραμέλας, σταφίδας και τριαντάφυλλου για αυτό το θαυμάσιο γλυκό, το οποίο πάντα προτιμώ σε σχέση με το πιο ακριβοθώρητο Epitome. Μακρύ και επίμονο, ρεφάρει την γλύκα με άφθονη οξύτητα. Έως το ΄25 ( * * * * )

Vakakis, Samos Pythagorean Epogdoon Barrel 2017: Ελαφρύ και ντροπαλό στα αρώματα που θυμίζουν λίγο βοτρύτη και μέλι το γλυκό αυτό Μοσχάτο. Όμως όλα τα λεφτά είναι η εκπληκτική οξύτητα που προσδίδει απίστευτο μάκρος. +10 χρόνια. ( * * * * )

Γαβαλάς, Vinsanto 2010: 10% αλκοόλ και άρα τόνοι ζάχαρης για αυτό το Σαντορινιό οινικό σιρόπι. Όμως η οξύτητά καταφέρνει να το ισορροπήσει θαυμάσια επιτρέποντας μας να θαυμάσουμε το φοβερό σώμα και το καρυδάτο flavor. ( * * * * )

Χατζηγεωργίου, Μοσχάτος Λήμνου 2017: Το αγαπημένο μου γλυκό δεξαμενής εξακολουθεί να με βγάζει ασπροπρόσωπο, αφού διαθέτει έντονο βερυκοκένιο flavor, δυόσμους και μέλια στη μύτη, ισορροπημένη ελαφράδα και super τιμή. ( * * * )

ΕΟΣ Σάμου, Samos Vin Doux 2017: Το βασικό γλυκό της γκάμας της ΕΟΣΣ είναι και το πιο ενδιαφέρον. Και αυτό γιατί βάζει τυπικότητα, βερυκοκένια ισορροπία και το κλασικό βελούδο της Σάμου σε ένα μπουκάλι που κοστίζει μόλις 7,50€! ( * * ½ )

Πηγή:  https://simosgeorgopoulosblog.wordpress.com

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση