Με ένα γέλιο κρεμασμένος στο μπαλκόνι σου ….

12 Ιουνίου 2013
Γιώργος Φλούδας

Μπήκε το καλοκαιράκι (σχεδόν) και τα μπαλκόνια έχουν αρχίσει πάλι να παίρνουν φωτιές. Σε ένα τέτοιο μπαλκόνι βρέθηκα προχθές και ταξίδεψα στον χρόνο σε ατμόσφαιρα που θύμιζε Αθήνα προ κρίσης.

Ξεκινήσαμε με ένα δυσεύρετο Riesling από τον οίκο von Schubert (βλ. φωτογραφίες) το Maximin Grunhauser Auslese Herrenberg από το Ruwer  και την εξαιρετική χρονιά του 1992. Από τα κρασιά που αντιλαμβάνεσαι, στροβιλίζοντας το ποτήρι, το μεγαλείο του Riesling και γιατί ένα παλαιωμένο  λευκό κρασί προσφέρει συγκινήσεις και αποτελεί την αγαπημένη ποικιλία των μυημένων στον κόσμο του κρασιού. Αρώματα petrol και πίσσας με υπερώριμα φρούτα και μεταλλική γεύση σαν να δαγκώνεις σπάθα.

Στην συνέχεια δοκιμάσαμε τον αντίστοιχο εκπρόσωπο από την περιοχή του Λίγηρα, ένα Baron de L Collection 2002. Η ένδειξη Collection σηματοδοτεί την κυκλοφορία κάποιων εξαιρετικών εσοδειών δέκα χρόνια μετά τον τρυγητό. Κλειστό στην μύτη, το περίμενα πιο σύνθετο αλλά αρκετά λιπαρό και πυκνό στο στόμα. Αποδείχθηκε πάντως πολύ αρμονικός συνδυασμός  με  κατσικίσιο τυρί τυλιγμένο σε αμπελόφυλλο.

Και επειδή μια φιάλη δεν ήταν αρκετή εμβόλιμα δοκιμάσαμε ένα Chablis Grand Cru Bougros του Verget από την χρονιά 2004. Το Bougros είναι το πλέον «αδικημένο» από τα  7 grand cru του Chablis. Λιγότερο αυστηρό και πιο μαλακό από τα υπόλοιπα με καλή ισορροπία φρούτου και ξύλου και πολύ ωραία εξελιγμένο στην 8ετία.

Η βραδιά ήταν αφιερωμένη στην τιτανομαχία δύο Musigny Comte George de Vogue από την κοινότητα του Chambolle Musigny και για τις χρονιές 1996 και 1993. Προσωπικά θα προτιμούσα να δοκιμάζαμε πρώτα το 1993 και μετά το 1996 αλλά το κάναμε όπως θεωρητικά θα ήταν το σωστό. Το 1996 κλειστό ακόμα με φρουτώδη αρώματα και πιο γήινο σε σχέση με το 1993 που επικρατούσαν αρώματα μπαχαριών. Το 1996  σαφέστατα πιο νευρικό στο στόμα με υψηλότερη οξύτητα και αρώματα δέρματος μα χαρακτηριστική θερμότητα από την υψηλή αλκοόλη. Χωρίς μετάγγιση το 1993 χρειάστηκε λίγο χρόνο να ξεδιπλώσει τις χάρες του στο ποτήρι αλλά και πάλι –όπως αναμενόταν- το 1996 ξεχώριζε στα σημεία. ‘Ίσως αν τα δοκιμάζαμε ξεχωριστά το μεγαλείο και η φινέτσα του de Vogue να μην επιδέχονταν καμιά  συγκριτική κριτική με την επικράτηση κάποιας εκ των δυο χρονιών. Αλλά και πάλι αν έχει κάποιος την τύχη να τα δοκιμάσει και να τα απολαύσει δίπλα-δίπλα δεν μπορεί να μην το εκμεταλλευτεί δεόντως.

Για το τέλος αφήσαμε το νέο αλλά εντυπωσιακό Clos St. Jacques του Domaine Jean Marie Fourier. Εκρηκτικά  αρώματα  κόκκινων φρούτων του δάσους και φράουλα μαζί με βότανα. Φρεσκάδα και ένταση. Στο στόμα ισορροπημένο και απολαυστικό αποτυπώνοντας την μαγεία των κρασιών της Βουργουνδίας και δη του Gevrey Chambertin.

Κλείσαμε με το καλύτερο τρόπο. Με ένα Chinato Barolo Capellano, το σπανιότερο Chinato Barolo, και ίσως ένα από τα πιο ακριβοθώρητα κρασιά του Piemonte. Το καλύτερο χωνευτικό και ο σωστότερος τρόπος να αποχωρήσεις από ένα τραπέζι με τόσο εξαιρετικά κρασιά και εξίσου καλή παρέα.

Είναι τύχη να έχεις φίλους που τους αρέσει να μοιράζονται τα ωραία πράγματα και το απολαμβάνουν. Καλό καλοκαίρι και ελπίζω εφέτος τα καλά κρασιά στα μπαλκόνια μας να είναι περισσότερα από πέρσι.

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση