Πάντα εντυπωσιαζόμουν από την προσέλευση των οινόφιλων, των δημοσιογράφων αλλά και των επαγγελματιών σε τέτοιες εκδηλώσεις. Ήταν και παραμένει να είναι αντιστρόφως ανάλογη του ουσιαστικού αποτελέσματος! Αλλά δεν βαριέσαι η Ελλάδα έχει τα δικά της μέτρα και σταθμά. Άλλωστε ανήκουμε σε δύο ηπείρους και πέντε θάλασσες και η αμετροέπεια είναι στο αίμα μας. Παρόλα αυτά δοκιμάσαμε ορισμένα εξαιρετικά κρασιά χάρη στην γενναιοδωρία και την πρωτοβουλία των ανθρώπων του Οινόκοσμου.
Πολύ ενδιαφέρουσα η συγκριτική δοκιμή των Brunello di Montalcino Valdicava απ;o τις εσοδείες 2003, 2005, 2006 και 2007, με αυτή του 2006 να ισορροπεί μεταξύ του απολαυστικού κρασιού αλλά και της επικείμενης βελτίωσης του από την περαιτέρω παλαίωση του.
Επίσης τα Barolo Contrabbasso του οίκου Bava, με τον Ρομπέρτο Μπάβα να παρίσταται και να ακούει τα χίλια μύρια σχόλια πανταχόθεν. Η χρονιά του 2003 ξεχώριζε και ξεδιπλώνοντας την τυπικότητα του Μπαρόλο.
Στην συνέχεια δοκιμάσαμε τα ρουστίκ λιβανέζικα Chateau Kefraya Comte M σε τέσσερεις χρονιές, με το 2006 να κερδίζει τις εντυπώσεις.
Τέλος, πέντε vintage port Nieport ολοκλήρωσαν το κάδρο της γευστικής δοκιμής που προηγήθηκε της κανονικής έκθεσης. Κρίμα που τα πορτό δεν έχουν ευρεία αναγνώριση και αποδοχή γιατί είναι σπουδαία κρασιά.
Κρίμα βέβαια και εν γένει για τα γλυκά κρασιά, εισαγόμενα και ελληνικά. Ειδικότερα δε για τα ελληνικά γλυκά κρασιά πιστεύω ότι είναι ένας γευστικός πλούτος θαμμένος και η μόνη συσχέτιση που έχει το ευρύ κοινό είναι τα βινσάντο της Σαντορίνης και η Μαυροδάφνη για το καρναβάλι της Πάτρας.
Η έκθεση που ακολούθησε είχε μεγάλη επιτυχία, με το ενδιαφέρον των ‘’οινόφιλων ‘’ να επικεντρώνεται σε ετικέτες όπως Ornellaia, Ghe Emiliana, Siepi Mazzei, Puligny Montrachet Leroy κτλ που δύκολα ανοίγονται πλέον και είναι και ακριβοθώτητες.
Στην συνέχεια πήγαμε στο γιαπωνέζικο Furin Kazan όπου είχε πιο πολύ κόσμο και από τον Μπαϊρακτάρη. Η αλήθεια είναι ότι το σούσι είναι μια λατρεμένη συνήθεια που δύσκολα μπορούμε να την θυσιάσουμε και ως εκ τούτου η Κυριακάτικη βόλτα ολοκληρώνεται με nigiri και ebi.
Η κυριακάτικη βόλτα ολοκληρώθηκε στο Heterocliton, στην οδό Πετράκη στην Μητρόπολη, πίνοντας ‘’greek champagne’’ Domaine Karanikas Brut Cuvee Special 2009 από το ανερχόμενο Αμύνταιο. Καλοδουλεμένο αφρώδες με γεμάτη γεύση που διατηρεί όλα τα στοιχεία της δευτερογενούς ζύμωσης. Εφάμιλλο μιας καλής Franciacorta και στην μισή τιμή.
Δοκίμασα, από το Αμύνταιο επίσης, το Ξινόμαυρο Παλιά Κλήματα του Κτήματος Άλφα 2008 με τους 93 πόντους του Ρόμπερτ Πάρκερ, την υψηλότερη βαθμολογία που έχει αποσπάσει ελληνικό ξηρό κρασί. Στην αρχή έντονο φρούτο που εναλλάσεται με νύξεις ντομάτας σε μια μοντέρνα οινοποίηση. Το χρώμα ξεγελάει ως προς την πυκνότητα αλλά γευστικά είναι ένα σπουδαίο κρασί με οξύτητα και αλκοόλη που διαρκεί. Μια φιάλη με πολύ μέλλον μπροστά της αλλά και με την στόφα ενός σπουδαίου κρασιού. Κάτι ξέρει ο Ρομπέρτος....
* Η φωτογραφία παρουσίασης του άρθρου είναι από το οινοπιείο Bava
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση