Την εβδομάδα που πέρασε βρέθηκα για μια παρουσίαση στην Αλεξανδρούπολη, πρωτεύουσα της Θράκης. Μια πόλη σταυροδρόμι μεταξύ Ανατολή και Δύσης με πολιτισμικές επιρροές από το τούρκικό, το βουλγάρικο στοιχείο όπου καταφέρνει να διατηρεί την δική της προσωπικότητα. Σε ένα από τα κρυμμένα ταβερνάκια της πόλης που ν δεν το ξέρεις σαν επισκέπτης δεν μπαίνεις μέσα δοκίμασα καπνιστό σκουμπρί που ανεπιφύλακτα αποτελεί από τα πιο ωραία εδέσματα που έχω δοκιμάσει τελευταία. Με τα πρώτα και τα σαλατικά ήπιαμε Μαλαγουζιά του Τετράμυθου 2011. Εξαιρετική προσπάθεια με παιχνιδιάρικα αρώματα λουλουδιών και άγουρων εσπεριδοειδών , ελαφρύ σώμα και λεμονάτη επίγευση διαρκείας. Ιδανικό για τηγανιτά αλλά και για πρώτο κρασί. Το οινοποιείο του Αιγίου μετά την δοκιμασία του με τις μεγάλες φωτιές επανέρχεται δυναμικά και καταφέρνει να κερδίζει τις εντυπώσεις όπως ακριβώς και τις πρώτες χρονιές της εμφάνισης του.
Συνεχίσαμε με την λευκή Κορμιλίτσα της Οινοποιίας Τσάνταλη και από την χρονιά 2008. Η λιγότερο προβεβλημένη λευκή εκδοχή , φτιαγμένη από σταφύλια Chardonnay και Ασύρτικο οργανικής καλλιέργειας που φύονται στα μετόχια της Μονής Αγ. Παντελεήμονος στο Άγιο Όρος. Σε αντίθεση με την Μαλαγουζιά τα αρώματα πιο μεστά, ώριμα και με μεγαλύτερη πολυπλοκότητα. Στο στόμα λιπαρό, στρογγυλό. Ένα κρασί φαγητού που βρίσκεται στην καλύτερη φάση του.
Μια άλλη προσπάθεια που αξίζει παραπάνω από την απλή προσοχή είναι το Chardonnay από τους Κίκονες 2008. Αρχικά άνοιξα την φιάλη και την βρήκα κλειστή αρωματικά αλλά με γεμάτο σώμα.. Την δοκίμασα όμως δυο μέρες αργότερα, συντηρημένη σωστά και αφού είχα αφαιρέσει τον υπερκείμενο αέρα παό την φιάλη και ήταν πραγματικά αποκάλυψη. Πληθωρικό στην μύτη με αρώματα βερίκοκου και μαρμελάδας πορτοκάλι, γλυκό κυδώνι και στο φόντο μια ελαφριά καραμέλα βουτύρου. Στο στόμα λιπαρότητα και υψηλή οξύτητα αρμονικά δεμένα δίνοντας ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα με μεγάλη διάρκεια.
Από το νησί της Τήνου και το ομώνυμο ακριβοθώρητο οινοποιείο T-OINOS δοκίμασα το blend Αυγουστιάτης με Μαυροτράγανο 2009. Η ανάμειξη των δύο ποικιλιών δίνει ένα ιδιαίτερο κρασί που πιο πολύ θυμίζει Μαυροτράγανο παρά Αυγουστιάτη. Το βάθος και η πολυπλοκότητα του θυμίζει ξηρή οινοποίηση ερυθρών κρασιών της κοιλάδας Douro στην Πορτογαλία και οι ταννίνες του είναι ακόμα άγριες και πλούσιες. Αρωματικά λιωμένο δαμάσκηνο με πικρή σοκολάτα και μια ελαφριά ζωικότητα που μετά από τους πρώτους στροβιλισμούς στο ποτήρι εξαφανίζονται. Στο στόμα κυριαρχεί η πικρή αίσθηση των ταννινών όπου με αλκοολικό βαθμό 14% και την υψηλή οξύτητα περαιτέρω παλαίωση μόνο ευεργετικά μπορεί να λειτουργήσει.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση