Τι να τους κάνεις τους εχθρούς αν…σε πλευρίσουν τοκογλύφοι

Γνωστή κάβα των βορείων προαστίων (Κάβα Vinifera) κάνει προσφορές σε κρασιά καταξιωμένου Έλληνα παραγωγού (Κτήμα Γεροβασιλείου) σε λευκά κρασιά εσοδείας 2010 και 2009.  Ο λόγος μάλλον είναι προφανής και έχει να κάνει με το ψυχω-ντελίριο που πιάνει αδαείς καταναλωτές που θέλουν ντε και καλά την χρονιά 2011 λες και το κρασί είναι τσιπούρα. Και ο έρμος ο καβίστας τι ν α κάνει τα ’10; Να τα λουστεί; Δεν είναι εποχές για ακριβά σαμπουάν…

Εντελώς τυχαία δοκίμασα μια φιάλη Όβηλος Λευκός Βιβλία Χώρα 2005 και ήταν σε άριστη κατάσταση. Σαφώς και είχε σημάδια εξέλιξης αλλά και μια γοητεία που θα μπορούσε να συγκριθεί με ένα καλό Pouilly Fuisse δεκαετίας.  Αρώματα μελιού με ώριμο κίτρο και βερίκοκο, μεστό στο στόμα και στρογυλλό με διάρκεια. Ήταν πραγματικά μια ευχάριστη έκπληξη ενός καλοδιατηρημένου κρασιού που η παραμονή του στην φιάλη για παλαίωση το εξέλιξε σε ένα  ενδιαφέρον κρασί φαγητού.

Μια άλλη φιάλη που μου έκανε εντύπωση ήταν το AMALAYA του 2011 από την Αργεντινή και από αμπελώνα σε υψόμετρο περίπου πάνω από 1000 μέτρα Το κρασί ανήκει στην συλλογή του Hess ενός πολυεκατομμυριούχου Ελβετού που έχει επενδύσει σε οινοποιεία σε όλο τον κόσμο. Το λευκό AMALAYA παράγεται από την ποικιλία Torrontes που είναι μια διασταύρωση της ποικιλίας του Μοσχάτου και έχει χαρτογραφηθεί ως γηγενής ποικιλία της Αργεντινής. Το Torrontes συμπληρώνει μια μικρή ποσότητα από Riesling προκειμένου να δώσει μια έξτρα νότα τσαχπινιάς και οξύτητας στο έντονα αρωματικό Torrontes. Αρώματα αχλαδιού και πράσινου μήλου με νύξεις φυτικότητας. Στο στόμα ευχάριστο, εύκολο με την λεμονάτη οξύτητα να πρωταγωνιστεί. Θα το βρείτε στην κάβα Wine Box (210-7254710).

Το Nero d’ Avola είναι η ερυθρή ποικιλία σημαία της Σικελίας και το Sagana του Cusumano αποτελεί ίσως το σημείο αναφοράς των Nero d’ Avola. Κάθε χρόνο φιγουράρει στον έγκριτο οδηγό ιταλικών κρασιών GAMBERO Rosso με 3 BICCHIERI που είναι και η ανώτερη διάκριση. Δοκίμασα την χρονιά του 2005 με 14% και ήταν ακόμα φρέσκο. Πυκνό, αδιαπέραστο με αρώματα μαύρων φρούτων και μια αίσθηση κέδρου και γλυκών μπαχαριών. Στο στόμα στυφό, γεμάτο αλλά και βελούδινο με κομψότητα και χάρη. Σίγουρα μια τριετία στο μπουκάλι θα του επιτρέψει να ξεδιπλώσει τις χάρες του. Ένα μεγάλο κρασί από την Μεσόγειο που μόλις λίγες φιάλες, περίπου 60, ήρθαν στην Ελλάδα

Το  Roccolo Grassi αποτελεί το νέο ανερχόμενο όνομα στην περιοχή του Veneto της Ιταλίας, πατρίδα του Amarone. Το οινοποιείο δημιουργήθηκε το 1996 από τον Bruno Sartori και το τρέχουν η κόρη του Francesca και ο γιός του Marco που είναι το νέο αίμα της περιοχής. Παράγουν ένα λευκό Soave το Broioa, ένα ακριβοθώρητο Amarone, δυο σπάνια Recioti ( ένα di Soave και ένα della Valpolicella)και από  τα νεότερα σταφύλια του κτήματος παράγεται ένα Valpolicella Superiore. Δοκίμασα το Valpolicella Superiore του 2002. Αρχικά έδειχνε κουρασμένο αλλά όταν πήρε το χώρο που του έπρεπε και ανέπνευσε μεταμορφώθηκε σε ένα εξαιρετικό κρασί. Λιωμένα φρούτα, μαρμελαδοποιημένα σε φόντο κόκκων καφέ και μόκας που εναλλασσόταν με αρώματα καπνού πίπας. Γεμάτο στο στόμα, θερμό με υψηλή οξύτητα και ικανοποιητικές ταννίνες. Το δοκίμασα μάλλον στο pick του και πραγματικά στεκόταν στο ύψος του για καρσί εισαγωγής του οίκου Roccolo Grassi .