Σε μια χώρα ομοιομορφίας, ατολμίας και μιμητισμού τα κρασιά του Ευρυβιάδη Σκλάβου έρχονται σαν μια ανάσα φρεσκάδας και δροσιάς. Ίσως βέβαια όλα αυτά ακούγονται ειρωνικά για έναν παραγωγό που έχει συνδέσει το όνομά του με την ελεγχόμενη οξείδωση, μιας και είναι εκ των πρωτεργατών των λεγόμενων orange wines στην Ελλάδα!
Προσανατολισμένος τόσο στην εφαρμογή ομοιοδυναμικών αρχών όσο και στην “φυσική” προσέγγιση, ο ιδιοσυγκρασιακός παραγωγός από το Ληξούρι μεταμορφώνει της γηγενείς ποικιλίες της Κεφαλονιάς σε έργα τέχνης με άποψη και χαρακτήρα. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, η έλευση της εξαιρετικής οινολόγου Ευαγγελίας Μωραϊτη έχει εκτοξεύσει ποιότητα και σταθερότητα σε επίπεδα ικανά να κατατάξουν το οινοποιείο ανάμεσα (στα δικά μου) κορυφαία της χώρας.
Επομένως δεν έβλεπα την ώρα να βάλω το νέο του Ζακυνθινό στο ποτήρι, το οποίο βάφτηκε… κεχριμπαρένιο αν και το κρασί προέρχεται από κλασσική οινοποίηση. Υπεύθυνα για αυτή την ευγενική οξείδωση είναι η απουσία φιλτραρίσματος και προσθήκης θειώδους αλλά και η ωρίμανση 6 μηνών σε βαρέλια 300lt.
Το αποτέλεσμα προσφέρει ένα εκρηκτικό μπουκέτο που θα κάνει κάθε οπαδό της φρέσκιας Μαλαγουζιάς να βγάλει καντήλες: αποξηραμένα βερίκοκα, μέλι, αμύγδαλο, κορόμηλο, μανιτάρια, καραμέλα, λουλούδια και δέρμα συνθέτουν μια love it or hate it μύτη που σε μεθάει πριν καν το κρασί από τη σπάνια Ζακυνθινή ποικιλία μπει στο στόμα.
Όμως μόνο μετά από μια γουλιά κάποιος θα αντιληφθεί το μεγαλείο του. Αν και διαθέτει μόλις 13 βαθμούς και σχεδόν μηδενικά αζύμωτα σάκχαρα μπαίνει ιδιαίτερα γλυκά στο στόμα ξεγελώντας για το τι πρόκειται να ακολουθήσει. Και αυτό είναι μια τρομακτική γευστική μπουνιά ντοπαρισμένη από φοβερή οξύτητα και έντονες τανίνες στο τελείωμα. Η δύναμη τονίζεται περαιτέρω από το πλούσιο σώμα αλλά και το ατελείωτο flavor, ενώ η βελούδινη αίσθηση της οξείδωσης δίνει την εντύπωση ενός Amontillado Sherry.
Συνήθως τα κρασιά αυτού του τύπου απαιτούν μετάγγιση και θερμοκρασίες ερυθρού, όμως το Ζακυνθινό είναι καλόβολο αφού δίνει τον καλύτερο του εαυτό στους 11º C σερβιρισμένο κατευθείαν από την φιάλη. Το μόνο που μισεί είναι τα μικρά ποτήρια του λευκού, με μια μέτρια τουλίπα ερυθρού κρασιού –όπως το πολυαγαπημένο Spiegelau Authentis 01- να αναδεικνύει όλες τις αρετές του.
Ανάμεσα σε αυτές βέβαια συγκαταλέγεται και η ικανότητά του να προσφέρει συγκλονιστικούς συνδυασμούς. Και δεν είναι μόνο οι ιδιαίτερα δύσκολες σούπες με κάστανα ή μανιτάρια, τα ζυμαρικά και τα λευκά κρέατα με τρούφα αλλά και τα γεμάτα εντάσεις τυριά όπως το Βουργουνδικό Epoisses ή το παλιωμένο Ξεροτύρι Σαμοθράκης. Όσο για αυτούς που θέλουν να βάλουν στο πιάτο τους πληθωρικά κρέατα αλλά όχι στο ποτήρι τους πληθωρικά ερυθρά, λευκά σαν το Ζακυνθινό αποτελούν μονόδρομο.
Μετά το Μεταγειτνιών, το Ζακυνθινό προσφέρει άλλο ένα πολιτισμικό σοκ στους “pop” οινόφιλους και άλλη μια αφορμή για περισυλλογή και συγκίνηση σε αυτούς που αναζητούν κρασιά με χαρακτήρα και ψυχή. Σίγουρα πάντως δεν θα αφήσει κανέναν αδιάφορο και αυτό μόνο ως κομπλιμέντο μπορεί να εκληφθεί στον βαρετό, μοντέρνο οινικό κόσμο…
Βαθμός: 8,5/10
- 0 - 4
- Κακό
- 4.5 - 5
- Μέτριο
- 5.5
- Αποδεκτό
- 6 - 6.5
- Καλό
- 7 - 7.5
- Πολύ Καλό
- 8 - 8.5
- Εξαιρετικό
- 9 - 10
- Άριστο
| 0 - 4 | 4.5 - 5 | 5.5 | 6 - 6.5 | 7 - 7.5 | 8 - 8.5 | 9 - 10 |
| Κακό | Μέτριο | Αποδεκτό | Καλό | Πολύ Καλό | Εξαιρετικό | Άριστο |
| *«βελάκι-σύμβολο»: το βελάκι προς τα πάνω, δεξιά από τον βαθμό, αν εμφανίζεται, συμβολίζει εστιατόριο που είναι κοντά στο να ανέβει το επόμενο βαθμολογικό σκαλοπάτι. | ||||||
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση
Ωραια αρωματα που σε παραπεμπουν σε λιαστο,και καλη αλκοολη αλλα οξυτητα απαραδεκτη,το κρασι ειναι ιδαρες πηνεται σαν πορτοκαλαδα,μου θυμιζε απαλο λικερ.Απορω γιατι δινονται τοσο ψηλες βαθμολογιες!!!!!!!!!!!!!