Νικολού, Σαββατιανό 2018

Η οικογένεια Νικολού ασχολείται με το κρασί από τα χρόνια του μεσοπολέμου. Και μπορεί οι εγκαταστάσεις της να βρίσκονται στον ίδιο χώρο στην καρδιά του Κορωπίου, όμως με τον Βασίλη Νικολού στο τιμόνι η παραδοσιακή οινοποιία διαθέτει πλέον ένα λίαν μοντέρνο πρόσωπο. Το οποίο μάλιστα έχει αποδειχθεί ότι χαρακτηρίζεται και από τόλμη, μιας και το όνομα Νικολού έχει καταφέρει να κάνει θόρυβο με κρασιά όπως το αφρώδες του με ρετσίνα ή την orange εκδοχή του Σαββατιανού.

Βέβαια με την σπουδαία ποικιλία να αποτελεί το βαρύ χαρτί κάθε Αττικής οινοποιίας, το κλασσικά οινοποιημένο Σαββατιανό –που προέρχεται από 25χρονα αμπέλια της γύρω περιοχής- δεν θα μπορούσε παρά να είναι η σημαντικότερη ετικέτα της γκάμας.

Το κρασί με το τυπικό υποκίτρινο χρώμα και τις πρασινωπές ανταύγειες της νιότης δεν έχει τίποτα ξεχωριστό να καυχηθεί ως προς την οινοποίηση του, τουλάχιστον στα χαρτιά. Όμως η μύτη του ξεχωρίζει με την εκφραστικότητα της, φέρνοντας όσους υποστηρίζουν ότι το Σαββατιανό δεν μυρίζει τίποτα σε αμηχανία, αφού η μπανάνα, το άχυρο, το κριθάρι, το αχλάδι αλλά και το λευκόσαρκο ροδάκινο ξεπηδούν με ένταση από το ποτήρι σε μια εντυπωσιακή παρουσία.

Η πρώτη γουλιά κάνει αισθητό –και μάλιστα με δυσάρεστο τρόπο – το CO2, αφού το τσίμπημα είναι υπερβολικό. Όταν όμως το κρασί σερβιριστεί στους 14-16°C τότε το πρόβλημα σχεδόν εξαφανίζεται και κανείς μπορεί να απολαύσει το πληθωρικό κρεμώδες στόμα, την ζωντάνια στο τελείωμα της γουλιάς και την εξαιρετική οξύτητα να τραβά το flavor σε ένα ιδιαίτερα όμορφο σύνολο.

Το Stolzle Royal Exquisite White Wine 420ml αναδεικνύει όλη την αρωματική πολυπλοκότητα ενώ παράλληλα επιτυγχάνει κορυφαία γευστική  ισορροπία και διάρκεια, αφήνοντας σε εκκρεμότητα μόνο το αν ένα ριζότο μιλανέζε, αγγινάρες αλλά πολίτα, λαχανοντολμάδες ή λεμονάτο κοτόπουλο θα επιλεγεί ως ιδανικός σύντροφος στο τραπέζι.

Δεν θα λάβω καθόλου υπ’ όψιν μου την τιμή των 6,50€ στην κριτική μου, αφού  η value for money διάσταση του θέματος θεωρώ ότι είναι υποβιβαστική για  το μεγαλείο του Σαββατιανού. Ως εκ τούτου θα μείνω στην φιάλη καθεαυτή, η οποία περιέχει άλλη μια απόδειξη περί του δυναμικού του, έστω και αν οι δυσκολίες της χρονιάς –φανερές σε όλα σχεδόν τα λευκά 18αρια της χώρας- αλλά και το έντονο διοξείδιο το περιορίζουν στα όρια του “πολύ καλού”. Μάλιστα  το τελευταίο είμαι σίγουρος ότι μετά από 2 χρόνια στη φιάλη θα έχει χωνευτεί απόλυτα και έτσι ο κάθε οινόφιλος θα μπορεί να πειστεί όχι μόνο για την κλάση του Σαββατιανού αλλά και για την ικανότητά του να παλαιώνει!

Βαθμολογία: 7,5/10.