Ο κόσμος λατρεύει κυρίως τη μαξιμαλιστική και θεατράλε ατμόσφαιρά του – έργο εξ ολοκλήρου της ιδιοκτήτριάς του, Φανής Σπυριδάκη, η οποία έχει μετατρέψει και τα τρία μπαρ της, στην ιστορική στοά Κουρτάκη* σε σκηνικά, που μας δημιουργούν την έντονη επιθυμία να επιστρέψουμε σ’ εκείνη την ηλικία που τα σύνορα μεταξύ παραμυθιού και πραγματικότητας δεν μας ήταν διακριτά.
Όταν έφτασα ήταν μάλλον νωρίς και όπως πάντα το μπαρ ήταν σχεδόν γεμάτο. Διάλεξα ένα τραπέζι στην είσοδο του υπερυψωμένου χώρου, στα αριστερά, όπου βρίσκεται τώρα το Blue Bar, το νέο cocktail restaurant του Noel. Κάτι τα πλακάκια γύρω από τη μπάρα, που θυμίζουν azulejos, κάτι η μουσική, γρήγορα μεταφέρθηκα, νοερά, στην προπολεμική Αβάνα, ίσως και στο Παρίσι της Belle Époque.
Ρίχνοντας μια πρώτη ματιά στην cocktail list που υπογράφει ο Γιάννης Αμβροσιάδης, κατάλαβα πως ο head bartender του Noel έχει βρει τον τρόπο να αποτυπώσει στα κοκτέιλ του τις σύγχρονες τάσεις του bartending, προσαρμόζοντάς τες στις απαιτήσεις ενός πολυσυλλεκτικού κοινού. Λόγω των ημερών του ζητώ να μου προτείνει ένα πιο χριστουγεννιάτικο ποτό και έτσι καταλήγουμε στο γευστικότατο Whiskey Wonderland, ένα κοκτέιλ με βάση τρία milk washed whiskies: το ιρλανδέζικο Flaming Pig με απαλή γεύση, αλλά έντονο κάπνισμα, ένα επίσης ιρλανδέζικο, το Dunville`s και το Creag Dhu, ένα πολύ ιδιαίτερο single malt στο στιλ του Speyside που, όπως «παντρεύονται» με τα αρώματα της κανέλας, της σταφίδας και των nibs (θρυμματισμένου φλοιού) του κακάο και με το σιρόπι μέλι-βανίλια, καταφέρνουν να ξυπνήσουν το «πνεύμα των Χριστουγέννων» μέσα μου.
Η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τα πικρά κι έτσι λέω πως το Negroni είναι από τα πιο αγαπημένα μου κοκτέιλ. Επιμένει πως πρέπει να δοκιμάσω και τις δυο εκδοχές του: το Negroni Aegean που φτιάχνει με λικέρ Axia Mastiha, τζίν Mataroa, αλμυρή καραμέλα και σερβίρει με ένα κομμάτι παστέλι αμυγδάλου, που τονίζει ιδιαίτερα τα nutty αρώματα του κοκτέιλ. Λίγο μετά μου παρουσιάζει και το κλασικό τους Negroni-Noël. Από την πρώτη γουλιά νιώθω το Campari του πρώτου να αντιπαρατίθεται στο τορινέζικο βερμούτ 9 Di Dante Inferno, με τα φρουτώδη αρώματα και το Brokers Premium London Dry Gin στα μεσογειακά αρώματα του Mataroa, χωρίς να μπορώ να πω ποιο μου αρέσει περισσότερο, καθώς λατρεύω και τα αρώματα των ξηρών καρπών, αλλά και τη βοτανικότητα του δεύτερου, απ` όπου ξεχωρίζω νότες βοτάνων και εσπεριδοειδών με το λεμονοθύμαρο στην κορυφή.
Το επόμενο, το Porn Paradise, μια παραλλαγή του Pornstar Martini, που «χτίζεται» πάνω στην πολωνέζικη βότκα Chopin μαζί με limoncello και σιρόπι μέλι-βανίλια και συμπληρώνονται μ’ ένα αφρό από φρούτα του πάθους, μάνγκο και mascarpone, είμαι σίγουρη ότι ενθουσιάζει τους λάτρεις των κοκτέιλ με τα εξωτικά, φρουτώδη αρώματα. Παρότι δεν είμαι πια λάτρης της Strawberry Margarita, επειδή αγαπώ πάντα το mezcal εκτίμησα τη διαφορετική της εκδοχή, το Beet & Berry Bliss, που φτιάχνουν με τεκίλα Topanito Silver και mezcal Topanito, Triplesec, Kernel liqueur μαχλέπι, φρέσκιες φράουλες, παντζάρι, ντομάτα και πιπεριά Φλωρίνης. Τα αρώματα από το μαχλέπι (κουκούτσι αγριοκερασιάς) έδιναν μια εκπληκτική (κερασένια) αίσθηση στο σύνολο. Επειδή νομίζω ότι λόγω της στιγμής που το ζήτησα, αδικήθηκε κάπως το Bloody Mary του Γιάννη Αμβροσιάδη – στη δική του εκδοχή περιλαμβάνει τρία, διαφορετικά είδη ντομάτας, πράσινο πιπέρι, sweet chilly, horseradish και, αν θυμάμαι καλά, ίσως και Quintessentia της Nonino... Αυτή η αβεβαιότητα με έπεισε ότι θα πρέπει να επιστρέψω σύντομα για να εμβαθύνω επί του θέματος. Μέχρι τότε σάς εύχομαι καλές γιορτές και, όσο το δυνατόν… Responsible drinking!
Info: Κολοκοτρώνη 59Β, τηλ.2112159534
*Η στοά πήρε το όνομά της από την Οινοποιία Κουρτάκη (τη μετέπειτα Ελληνικά Κελλάρια Οίνων Δ. Κουρτάκης Α.Ε.), που στις αρχές του περασμένου αιώνα, συγκεκριμένα το 1928 είχε εγκαταστήσει τα γραφεία και το χημείο της στον πρώτο και δεύτερο όροφο του κτηρίου.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση