Προσπαθώ να σκεφτώ πότε ήταν η τελευταία φορά που βρέθηκα καλοκαίρι στο Κεφαλάρι. Νομίζω ότι πάνε πολλά χρόνια. Τότε που ήταν της μόδας και όλο το λεκανοπέδιο αναζητούσε δροσερές ανάσες στις αυλές των δεκάδων μαγαζιών που υπήρχαν. Οι καιροί άλλαξαν, πολλά μαγαζιά έκλεισαν, οι ρυθμοί και οι μουσικές έπεσαν και το Κεφαλάρι έγινε μια ήρεμη και χαλαρή περιοχή. Μέσα σε αυτό το πνεύμα είναι και η αυλή του επιβλητικού νεοκλασικού του Oozora.
Η επίσκεψή μου δεν ήταν για φαγητό, αλλά για ποτό στην επιβλητική μαρμάρινη μπάρα του. Πίσω από αυτήν θα βρείτε την Δήμητρα Αντωνακοπούλου που είναι η φετινή μεταγραφή από το 360 του κέντρου κι έχει αναλάβει εξ’ ολοκλήρου το μπαρ, δημιουργώντας μια cocktail list ώστε να ταιριάζει με την ασιατική φιλοσοφία του μαγαζιού. Έτσι, υλικά που παίζουν στην κουζίνα βρίσκουν λόγο ύπαρξης και στα ποτά.
Ξεκίνησα με ένα aperitino που ακούει στο όνομα Rosita Spritzer. Τεκίλα Don Julio blanco που γίνεται infused με φράουλες, παίζει με aperol bitter, Caprano antica formula και σόδα από γκρέιπφρουτ. Ισορροπημένο και δροσερό, όπου η φράουλα εμφανίζεται στην επίγευση χωρίς όμως να γίνεται «ενοχλητική» και τα bitter να χαρίζουν μια όμορφη πικράδα. Για την συνέχεια ζητάω το Daisy Dukes. Το blend από Bulleit whiskey, σόδα από σαμπάνια και ιβίσκο, μου φάνηκε ενδιαφέρον. Και όντως ήταν. Αρκετά ανθικό προφίλ με έντονη την παρουσία του ιβίσκου αλλά και των κόκκινων φρούτων, γλυκό στόμα και μια αλμύρα από το τουρσί που το συνόδευε. Βέβαια, όσο έμενε στο ποτήρι, απελευθερωνόταν όλο και περισσότερο το γλυκό του προφίλ. Αντίθετα, το Chica morada, που φέρνει το όνομα της παραδοσιακής λεμονάδας του Περού αλλά βασίζεται κι επάνω της η συνταγή, θα το χαρακτήριζα κάπως αδύναμο. Ίσως να έλλειπαν τα χαρακτηριστικά εκείνης της λεμονάδας (η γεύση του καλαμποκιού, της κανέλας και του ανανά) και να ήταν πιο γλυκό απ` ό,τι θα έπρεπε. Πάντως βρήκα την ιδέα αυτή εξαιρετική σε συνδυασμό με το Pisco.
Πηγαίνοντας σε πιο πικάντικα μονοπάτια, το τραβάει άλλωστε και η κουζίνα του Oozora μιας και παίζει πολύ με τα καυτερά, δοκίμασα το Tipsy Blossom. Η βάση του, το gin που συμπληρώνεται από σιρόπι τζίντζερ, λεμόνι και κρέμα από αγγούρι. Βγάζει την δροσιά του αγγουριού, ενώ η κάψα από το τζίντζερ αφήνει ένα τσίμπημα στο τέλος. Και εδώ όμως η γλυκιά πλευρά του ποτού πρωταγωνιστεί. Τέλος, το Mai Tai με ένα διαφορετικό twist από την Δήμητρα ήταν αρκετά καυτερό. Μπλένταρε ρούμι, το συνδύασε με σιρόπι από πικραμύγδαλο, τζίντζερ και λίγο τσίλι, προσθέτοντας και λίγο λικέρ από πορτοκάλι.
Σε γενικές γραμμές αυτό που έχω να παρατηρήσω είναι ότι εδώ, στη μεγάλη μπάρα του Oozora, η Δήμητρα φαίνεται πιο άνετη και απελευθερωμένη, δείχνει τις δυνατότητες και τη δημιουργικότητά της, αλλά και μια «γλυκιά» πλευρά. Σίγουρα όσο περνάει ο καιρός και εγκλιματίζεται στο βόρειο κλίμα και την κουζίνα του εστιατορίου, θα γίνεται όλο και καλύτερη.
Θεόδωρου Δηλιγιάννη 54, Κηφισιά, τηλ. 2108018515
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση