Οι σεφ (καταξιωμένοι ή μη) συγκεντρώνονται, μαζεύουν τις… κουζίνες τους και δίνουν ραντεβού κυρίως μέσω social media σε κενούς χώρους (εστιατόρια που δεν λειτουργούν κάποιες συγκεκριμένες μέρες, μουσεία, βίλλες, ακόμα και σε εγκαταλελειμμένα εργοστάσια). Ο κόσμος το μαθαίνει, κάνει συνήθως online κρατήσεις για να επιβεβαιώσει πως θα έχει κρατηθεί η θέση του και το γαστρονομικό prive event ξεκινά με σκοπό είτε να γνωρίσει νέους, ταλαντούχους σεφ η εκάστοτε πόλη, είτε ακόμα και να γίνει ένα… νόστιμο party από κάποιο καταξιωμένο στην περιοχή όνομα.
Και κάπως έτσι, ερχόμαστε στην Αθήνα του 2010 (περίπου), όπου συναντάμε την πρώτη απόπειρα για ένα ανάλογο concept στο Μεταξουργείο και συγκεκριμένα στο Breeder Feeder, το εστιατόριο της γκαλερί Breeder. Η Gastronomic Collectiva που αποτελείται από τον Βάσκο σεφ Inigo Ocharan και τον Ελληνοιταλό Marko Rossi, ηγείται (σήμερα) της κουζίνας, προτείνοντας σε τακτικότατη βάση πιάτα από τη Χιλή, γευστικά ταξίδια στη χώρα των Ίνκας, αλλά και νοστιμιές από τη Νέα Ορλεάνη, την Ιαπωνία, τη Βόρεια Ευρώπη, ακόμα και μενού ωμοφαγίας. Όλα αυτά, συμβαίνουν στο δεύτερο όροφο της γκαλερί, σε λιγοστά τραπέζια και με μια φιλοσοφία που περισσότερο παραπέμπει σε concept restaurant παρά σε pop up. Ναι, το pop up resto με την «κλασική» του έννοια, δεν το έχουμε δει ακόμα, αν και υπήρχαν συζητήσεις για συνεργασία του σεφ Σταμάτη Μαρμαρινού (1800, Σαντορίνη) με γνωστό εστιατόριο του Μεταξουργείου για μια «καθαυτό» διοργάνωση pop up σε εβδομαδιαία βάση, κάτι που προς το παρόν έχει μείνει στο ράφι.
Ερχόμενοι βέβαια στο 2012, συναντάμε μια ακόμη απόπειρα για μιας μορφής pop up εστιατόριο. Το… νομαδικό μας νέο, το «συσσίτιο-Party» όπως αυτοαποκαλείται, το βρίσκουμε εδώ και λιγότερο από 1,5 μήνα στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης και αποτελεί μια ιδέα των Κώστα Γώγου και Δημήτρη Ξανθούλη. Το μενού του Hitchcock όπως ονομάζεται, είναι θεματικό και φιλοξενεί από βραδιές εμπνευσμένες από την Ιταλία, μέχρι δείπνα που μυρίζουν Άπω Ανατολή, Ταϋλάνδη, ακόμα και Μαρόκο. Αν πάει καλά; Έχει το κοινό του, που φυσικά είναι περιορισμένο, ωστόσο, ελπίζει να κεντρίσει και επιπλέον «νομάδες» της γεύσης. Άλλωστε, πρόκειται για ένα project που είναι σε λειτουργία μόνο κάθε Τετάρτη βράδυ μετά τις 20:00, και που με τιμές που δεν ξεπερνούν τα €25 μας δίνει κίνητρο να το επισκεφθούμε, έστω και μετά την παράσταση που θα προβάλλεται εκείνη την ημέρα στο Ίδρυμα. Αν θα αντέξει; Κανείς δεν ξέρει… είναι όμως κάτι καινούριο (για την Ελλάδα, πάντα) οπότε θα το δούμε με θετική ματιά και –για αρχή- με άδειο στομάχι.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση