Με πολυετή θητεία σε fine dining εστιατόρια και λαμπερά αστέρια στις επωμίδες του (ανάμεσά τους, αστέρια FNL και Michelin), ο Luca Piscazzi επέλεξε τα νότια προάστια για να κάνει το ντεμπούτο του ως εστιάτορας, πραγματοποιώντας το όνειρό του να μοιραστεί με τους φίλους της ιταλικής κουζίνας αυθεντικές γαστρονομικές δημιουργίες της γενέτειράς του. Συνεταίρος του σε αυτό το εγχείρημα είναι η σύζυγός του Charlotte Luykx.
Ντυμένο σε βαθυπράσινα, τερακότα και λευκά χρώματα, το Pino συνδυάζει μοντέρνα με διακριτικά παραδοσιακά στοιχεία ενώ στο χώρο δεσπόζουν ο ξυλόφουρνος και το μπαρ. Τους, δε, ζεστούς μήνες, με το άνοιγμα της οροφής και της τεράστιας τζαμαρίας, θα μετατρέπεται σε μια, γεμάτη ζωντάνια, αυλή.
“Pino” ήταν το παρατσούκλι του σεφ-πατρόν όταν ήταν μικρός. Την ίδια περίοδο, παράλληλα με τα παιχνίδια στη γειτονιά, γνώρισε για πρώτη φορά τη μαγειρική στην κουζίνα της γιαγιά του, λίγο έξω από τη Ρώμη. Αποφάσισε να βαφτίσει την τρατορία του με το όνομα που του είχε δώσει η παιδική του παρέα και να συμπεριλάβει στο μενού της οικογενειακές και Ρωμαϊκές γεύσεις που αγαπά, αποδίδοντάς τες μέσα από τη δικιά του οπτική.
Στην πρώτη μου επίσκεψη στην τρατορία, ξεκίνησα το γεύμα μου με τα δύο fritti του καταλόγου– το supplì al telefono, ένα από τα πιο αγαπημένα street foods της ιταλικής πρωτεύουσας που θυμίζει το σικελιάνικο αραντσίνο – τραγανή ριζοκροκέτα με ντομάτα San Marzano, βασιλικό και μοτσαρέλα fior di latte – και το San Pietrini με φετουτσίνι α λα παπαλίνα με τρούφα. Από τα antipasti ευχαριστήθηκα ιδιαίτερα την pizza baciata, ένα τραγανό «φιλί» δυο λεπτών φύλλων από ζύμη πίτσας που ανάμεσά τους είχε απλωθεί πλουσιοπάροχη στρώση μορταδέλας Μπολόνια με φιστίκι, ρικότα και giardiniere (ιταλικές πίκλες). Για πίτσα επέλεξα τη ντελικάτη Gescalina με μελιτζάνες, τοματίνια κονφί, μπουράτα και coppa, ένα αλλαντικό με τρυφερή υφή και όμορφο συνδυασμό από αλμυρές, γλυκές και πικάντικες γευστικές νότες.
Πιστή οπαδός της pasta, απόλαυσα τα χειροποίητα ραβιόλι με σιγομαγειρεμένη μοσχαρίσια ουρά, Parmigiano Reggiano 24μηνης ωρίμανσης και νιφάδες κακάο που πρόσθεταν τραγανότητα και κομψές πικρές πινελιές στο πιάτο. Από το τραπέζι μου δεν μπορούσε φυσικά να λείπει και το αγαπημένο φαγητό των παιδικών χρόνων του Pino – το ριζότο αλά Μπολονέζ με τραγανισμένο κιμά, μυρωδικά, αποξηραμένα μανιτάρια και μοσχαρίσιο jus. «Η γιαγιά μου συνήθιζε να μας μαγειρεύει αυτό το ριζότο. Ότι περίσσευε, το έκανε supplì την επόμενη μέρα», μου είπε ο ίδιος. Από τα δύο κυρίως πιάτα, δοκίμασα το μοσχαρίσιο σκαλοπίνι με προσούτο Πάρμας, φασκόμηλο και σος από λευκό κρασί ενώ στα επιδόρπια ξεχώρισα το gelato fior di latte που περιστοιχίζονταν από πεκάν, σος σοκολάτας, κράμπλ, κερασάκια amarena και μπουκίτσες σοκολατένιου κέικ.
Στο Pino σημαντικός είναι και ο ρόλος των ποτών, ιδιαίτερα των αφρωδών κρασιών, μιας και ο Piscazzi δηλώνει λάτρης της σαμπάνιας. Στη λίστα φιγουράρουν κλασικά ιταλικά κοκτέιλς, που αποδίδονται με ταιριαστά twists, κρασιά από τη γειτονική χώρα αλλά και μπύρες, μεταξύ των οποίων βρίσκεται και η μπύρα που φτιάχνουν οι ίδιοι σε συνεργασία με την Αθηναϊκή ζυθοποιία Noctua.
Info: Κύπρου 18, Γλυφάδα, Τηλ.: 210 8941 777
*Φωτογραφίες: Άννα Τασιούλα
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση