Πέμπτη βράδυ και η έντονη βροχή που ρίχνει τη θερμοκρασία και αποχαιρετά το καλοκαίρι, έρχεται να μας θυμίσει πόσο ευχάριστα είναι τα τραπέζια στους εσωτερικούς χώρους των εστιατορίων. Η σάλα με το γκρι μπετόν στους τοίχους, το ανοιχτό πάσο και τις λαδί λαμαρίνες στο εστιατόριο ΦΙΤΑ είναι γεμάτη από τις 8:00 το βράδυ. Μία ώρα αργότερα, κατακλύζεται από παρέες και η μεγάλη, σκεπασμένη με τέντες, αυλή του.
Το σημείο που βρίσκεται το εστιατόριο, μπορεί με την πρώτη ματιά να φαίνεται «περίεργο», καθώς βρίσκεται στο κέντρο της γειτονιάς των προσφυγικών πολυκατοικιών του Νέου Κόσμου, όμως, είναι στρατηγικό για διάφορους λόγους. Είσαι σε μία γειτονιά ζωντανή αλλά χωρίς καθόλου φασαρία, είναι από τα ελάχιστα σημεία του κέντρου-απόκεντρου που παρκάρεις αυτοκίνητο με μεγάλη ευκολία, είναι περικυκλωμένο από πράσινο και γι’ αυτό το μόνο που βλέπεις από τον δρόμο, είναι το τραμ που πηγαινοέρχεται…
Έχουν περάσει περίπου έξι μήνες από τότε που ο σεφ Δημήτρης Δημητριάδης ανέλαβε την κουζίνα του ΦΙΤΑ και οι αλλαγές είναι πλέον εμφανείς. Το μενού δεν έχει πάψει να εστιάζει στο ψάρι, όμως πλέον η κατσαρόλα διαδραματίζει ακόμη πιο κεντρικό ρόλο στις περισσότερες παρασκευές, ενώ η σχάρα και το τηγάνι, σε σχέση με την προηγούμενη φάση του ΦΙΤΑ, είναι σαφώς σε μικρότερο ποσοστό. Κάτι που σημαίνει ότι το μαγειρευτό φαγητό, που σε πολλές περιπτώσεις η γεύση του θύμιζε «γιαγιά», έχει την τιμητική του.
Στις γεύσεις τώρα, αυτό που θέλει μεγάλη προσοχή είναι τα ψωμιά. Διότι είναι τόσο καλά, που όχι απλώς δεν σταμάτησα μέχρι να τελειώσουν, αλλά κρατήθηκα για να μην ζητήσω κι άλλα. Ειδικά η προζυμένια λαδένια που φτιάχνεται με αρκετό αλεύρι από ξινόχοντρο τραχανά, είναι εθιστική, λόγω της τρυφερότητας, της ελαφρά ξινής γεύσης του τραχανά και της λεπτής, τραγανής κόρας της. Σερβίρεται με σπιτικό πελτέ ντομάτας και μέσα στην απλότητά της, δυνητικά θα μπορούσε και να χαρακτηριστεί από μόνη της ένα γευστικά ολοκληρωμένο πιάτο.
Ένα από τα πιάτα που ξεχώρισα ήταν τα λαδερά-αλάδωτα φασολάκια. Πώς γίνεται αυτό; Φυσικά με κατσαρόλα και λίγη γαλλική τεχνική, αφού το κάθε υλικό είχε μαγειρευτεί ξεχωριστά. Μία πέστο με ντοματοπελτέ και πιπεριά Φλωρίνης που βρισκόταν στη βάση του πιάτου είχε σιγοβράσει στην κατσαρόλα, τα διαφορετικής ποικιλίας φασολάκια που είχαν τοποθετηθεί από πάνω είχαν ψηθεί στη σχάρα, ενώ λίγο κατσικίσιο τυρί ωρίμανσης συμπλήρωνε γευστικά το πιάτο. Από την κατσαρόλα είχε βγει ολόκληρος ο κρεμμυδοντολμάς, ο οποίος ήταν γεμιστός με χταποδάκι, φρέσκα αρωματικά εποχής και περιχυμένος με τα ζουμιά του. Το χταπόδι τρυφερό με ελαφρύ δάγκωμα και τόσο όσο σε ποσότητα ώστε να αναδεικνύεται η γεύση του, ενώ η γλύκα από το κρεμμύδι και τα αρωματικά, δημιουργούσαν ένα πρωτότυπο γευστικό συνδυασμό. Οι γκόγκες της Λακωνίας, που μοιάζουν με υπερμεγέθη νιόκι, είχαν βγει μόλις από την κατσαρόλα που είχαν μαγειρευτεί μαζί με κανθαρέλες, βωλίτες και κρέμα γραβιέρας με αγκινάρα και ήταν ένα άψογο φθινοπωρινό, γεμάτο γεύση πιάτο. Εντυπωσιακό και το τρυφερό θράψαλο στη σχάρα, που ερχόταν με σάλτσα σπετσιώτα μέσα στην οποία είχαν μαγειρευτεί και οι πατάτες που το συνόδευαν. Γενικά, όσα πιάτα δοκίμασα είχαν βαθιά νοστιμιά και ήταν καλοφτιαγμένα. Αν και το σέρβις «έδινε» έστω και ένα μικρό μειδίαμα στους επισκέπτες, είναι βέβαιο ότι η ατμόσφαιρα στο ΦΙΤΑ θα ήταν ακόμη πιο ευχάριστη.
Info: ΦΙΤΑ, Ντουρμ 1 και Κασομούλη 6, Νέος Κόσμος. Ανοιχτά Τρίτη-Παρασκευή 7:00 μ.μ.– 12:00 π.μ., Σάββατο 2:00 μ.μ.– 12:00 π.μ., Κυριακή 2:00 μ.μ., -6:00 μ.μ., τηλ:. 2114148624.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση