Δεν νομίζω να πέρασε ούτε μία φορά όλα αυτά τα χρόνια που να περνούσα από το Ζάππειο και να μην λοξοκοιτούσα με ένα παράπονο προς την παρηκμασμένη Αίγλη, που μόνο αίγλη δεν είχε πια. Η τελευταία καλή ανάμνηση που είχα ήταν από την εποχή του Cibus το 2010, επί ημερών του σεφ Δημήτρη Δημητριάδη. Να, όμως, που αυτό το ιστορικό τοπόσημο για την Αθήνα που άνοιξε τις πόρτες του το 1904, ξυπνάει από μια μακρά χειμερία νάρκη κι αποκτά ξανά ζωή, επανακαθορίζοντας την ταυτότητά της κι επιστρέφοντας δυναμικά στο επίκεντρο της αθηναϊκής εστιατορικής σκηνής. Η ανακαίνιση που έγινε στους χώρους και σχεδιάστηκε αρχιτεκτονικά από το Neiheiser Argyros και Ese Studiο είναι πραγματικά καλαίσθητη γιατί πιστεύω ότι ενσωμάτωσε πολύ ταιριαστά ένα mix n match μοντέρνων και κλασικών στοιχεία σε ένα φόντο που εντέλει παραμένει γοητευτικά αστικό. Τόσο στο all day bar restaurant της που σερβίρει ένα πιο απλό μενού, όσο και στο πιο formal Αίγλη Restaurant, έχει δωθεί έμφαση σε όμορφες λεπτομέρειες. Ενδεικτικά αναφέρω ότι ο φωτισμός φέρει την υπογραφή του Eleftheria Deko & Associates Lighting Design, ενώ οι στολές του προσωπικού έχουν σχεδιαστεί από την Ορσαλία Παρθένη.
Ήταν πολύ κρύο εκείνο το βράδυ της Δευτέρας που πήγα στο Αίγλη Restaurant,
για να πάρω μια πρώτη γεύση από το μενού του Δήμου Μπαλόπουλου και του Γιώργου
Κυρήκου, οπότε η κίνηση ήταν μοιραία πεσμένη, όμως ο εξαιρετικά έμπειρος
διευθυντής της και ένα από τα πρόσωπα κλειδιά για την αναγέννηση του
εστιατορίου, Νικόλας Λιάπης, μου έλεγε πως το σαββατοκύριακο έγινε πραγματικά
λαϊκό προσκύνημα. Εκεί συνάντησα και μια από τις πιο αγαπητές φιγούρες στην
φιλοξενία, την Έλενα Μαντζουράνη, που έδωσε για πολλά χρόνια στο Nolan μια πιο
ανθρώπινη και ουσιαστική διάσταση στον ρόλο της οικοδέσποινας. Ένα εστιατόριο
σαν την Αίγλη με αυτή την ιστορική βαρύτητα αλλά και τοποθετημένο στο σήμερα,
δεν μπορεί να είναι αποκομμένο από την καθημερινότητα των Αθηναίων και τη
ζεστασιά που πρέπει να αισθάνονται οι επισκέπτες της πόλης, για αυτό και ο
γευστικός προσανατολισμός της μπρασερί που πήρε η Αίγλη, είναι αν μη τι άλλο
σοφή επιλογή.
Δοκίμασα διάφορα πιάτα από την κάρτα τους και ομολογώ ότι, ενώ δεν είχα μεγάλες προσδοκίες λόγω της νεαρής ηλικίας του concept, βρήκα το επίπεδο της κουζίνας αρκετά καλό, με ξεκάθαρη προοπτική να ανεβάσουν σταδιακά τον πήχη ακόμη ψηλότερα. Θα ξεχωρίσω την πλούσια αθηναϊκή σαλάτα με ωραίο ψάρι, τραγανά λαχανικά και ευχάριστη οξύτητα στη μαγιονέζα της, τους πολύ καλούς λαχανοντολμάδες, ένα εκφραστικότατο πατέ, καθώς και τη σπαγγετάδα με τρίμμα αυγοτάραχο που ήταν άκρως απολαυστική. Για φινάλε, η λιχούδικη tart tatin του Αλέξανδρου Κόνιαρη με κέρδισε. Οι γεύσεις της Αίγλης ενθαρρύνουν μια νοσταλγική διάθεση — ανυπομονώ να δοκιμάσω το «ποντικάκι» την επόμενη φορά, καθώς παίζει όμορφα με την κλασική διεθνή κουζίνα και έχει κι ένα ελληνικό πρόσημο που κουμπώνει τέλεια στην ταυτότητά της. Οι μερίδες είναι τεράστιες και οι τιμές πολύ καλές, ενώ ο σομελιέ Γιώργος Δέδες έχει κάνει προσεγμένη δουλειά στη λίστα κρασιών. Δεν θα βιαστώ να πω περισσότερα για την Αίγλη προς το παρόν. Άλλωστε, μέσα στους επόμενους μήνες θα επανέλθουμε και με μια πιο κριτική ματιά. Ελπίζω μόνο — και το πιστεύω — να διατηρήσει αυτό το ωραίο τέμπο με το οποίο ξεκίνησε την πορεία της προς το μέλλον. Γιατί είναι η Αίγλη και της αξίζει να πετύχει.
Info: Κήπος Ζαππείου, Αθήνα τηλ. 2103369300
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση
οι ντολμαδες στο πιάτο ως κυρίως που το εχει ο καταλογος δεν ειναι τεραστια μερίδα πάντος! επίσης το μενου στον ιστοτοπό τους δεν εχει τιμές που πάντα το κριτικάρω αρνητικά γιατί πως θα αποφασίσεις αν θες να πας? θελω παντα να ρωτάω όσους γράφουν κριτικές φαγητού αν κλείσαν τραπέζι μόνοι τους και πλήρωσαν το φαγητό τους ή πήγαν με προσυνενόηση και καλεσμένοι, είναι πολύ σημαντικό και στο εξωτερικό στα μεγάλα φύλα που διαβάζω μετά μανίας τις κριτικές οι περισσότεροι έγκριτοι το αναφέρουν. ευχαριστώ