Abra Ovata, λίγο πριν την εκκίνηση

Αγνοώντας το κρύο, την αναμενόμενη βροχή – που ευτυχώς δεν ήρθε – και τα εικοσιένα χιλιόμετρα της διαδρομής, ξεκίνησα για ένα γευστικό preview του βραδινού μενού του σεφ Jonh Skotidas, στο εστιατόριο Abra Ovata, το οποίο, όμως, θα σερβίρεται μετά τις 17-18 Μαΐου, γιατί προσωρινά λόγω καιρού λειτουργούν μέχρι τις 20:00. Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα τι με δελέασε περισσότερο∙ το άκουσμα του ονόματος του consultant chef ή η παράξενη γοητεία που πάντα μου ασκεί το επιβλητικό και κάπως απόκοσμο σκηνικό που δημιουργεί τη νύχτα ο φωτισμός των βράχων που περιβάλουν, ημικυκλικά, τη λίμνη της Βουλιαγμένης.

Από τις πρώτες κιόλας συστάσεις ο Jonh Skotidas μας μίλησε για τις multi-ethnic καταβολές του. Μεγάλωσε στον Παναμά. Στα παιδικά του χρόνια, όμως, έκτος από το ντόπιο φαγητό, στο σπίτι τους η μητέρα του που κατάγεται από τις Φιλιππίνες μαγείρευε ασιατικά, ενώ όταν έβγαιναν έξω ο πατέρας του, νοσταλγώντας την πατρίδα του, τη Λευκάδα, τους πήγαινε σε ελληνικές ταβέρνες. Όταν μετακόμισαν στην Αθήνα οι νέες του προσλαμβάνουσες τον βοήθησαν να κατανοήσει καλύτερα την ελληνική κουζίνα. Μετά αναφέρθηκε στη θητεία του στο Λονδίνο, στο ελληνικό εστιατόριο Mazi και στο αδελφάκι του, το bistrot Suzi Tros. Όσο εκτυλίσσονταν το δείπνο ένιωθα όλες αυτές τις επιρροές να αποτυπώνονται καθαρά στα πιάτα του, που παρά τα έντονα πολυπολιτισμικά στοιχεία τους, πατάνε γερά και στην Ελλάδα.

Η ουβερτούρα του, ζεστό, προζυμένιο ψωμί που συνοδευόταν από έναν απαλό ταραμά με αρώματα καφίρ λάιμ, μια πολύ αλλιώτικη κοπανιστή με πάστα gochujang (καυτερή, κορεάτικη κόκκινη πιπεριά σε ζύμωση) και ένα βούτυρο με σος hoisin – η οποία, εκτός από umami, τού πρόσθετε και γλυκόξινα στοιχεία – με έκανε να σκεφτώ πως έτσι ο σεφ έδινε, με τον γευστικό του τρόπο, την.. επαγγελματική του κάρτα.

Στα δυο snacks που ακολούθησαν το πάντρεμα πολιτισμών ήταν πιο έντονο. Η «αθηναϊκή» ήρθε πάνω σε μικρά, διπλο-ψημένα pavés πατάτας και οι μίνι empanadas του ήταν γεμισμένες με σπετζοφάι και μετσοβόνε που τους έδινε καπνιστό άρωμα, ενώ ένα dot από γιαούρτι τούς πρόσθετε μια υποψία οξύτητας. Στο ίδιο μοτίβο κινήθηκαν, πάνω-κάτω, και τα υπόλοιπα πιάτα, από τα οποία, προσωπικά, ξεχώρισα τον ωμό και κομμένο σε κυβάκια γαλαζόπτερο τόνο με την κέτσαπ κόκκινης πιπεριάς rocoto, αλλά και το τρυφερό hispi λάχανο (a.k.a sweetheart ή κινέζικο), που ήρθε σωστά καψαλισμένο, όπως επιτάσσει η μόδα, μαζί με μια καλοφτιαγμένη salsa verde (σάλτσα πράσινων μυρωδικών, με κάππαρη, αντζούγιες και ελαιόλαδο), που έδεσε, απρόσμενα καλά, με το σητειακό ξίγαλο, που συμπλήρωνε το πιάτο.

Προσωπικά, ξανάπαιρνα οπωσδήποτε τον «καροτάκο – έτσι βάφτισα το χορτοφαγικό carrot taco – το καρότο του αφού ψήθηκε πρώτα στο BBQ αρτύστηκε με μείγμα μπαχαρικών dukkah και pico de gallo, εκείνη τη μεξικάνικη, αρωματική σάλτσα ωμής ντομάτας. Στην παρέα μας άρεσε πολύ και το ψητό χταπόδι με τη φάβα και το mole ελιάς. Το πιάτο, όμως, που προκάλεσε τα περισσότερα επιφωνήματα ήταν η πηχτή και αρωματισμένη με ούζο κακαβιά αστακού, η οποία ήρθε με τη bisque του και είχε χυλώσει, όμορφα, χάρη στα ζυμαρικά udon. Αν η κουζίνα είχε φροντίσει να μη στεγνώσει τόσο τον αστακό, θα ήταν, και για μένα, το καλύτερο πιάτο της βραδιάς.

Από τα δυο επιδόρπια της σεφ- ζαχαροπλάστισσας Καλλιόπης Μάρου βρήκα πιο ενδιαφέρον το παγωτό μαύρου σκόρδου με παστέλι, κόλιανδρο και γιαούρτι. Αξίζει να πω ότι στην κουζίνα head chef είναι η Βασιλική Πολυχρονοπούλου – που, όπως έμαθα έχει περάσει από το Henhouse και από το Bella Vespa – ενώ, όπως μας είπε ο σεφ Jonh Skotidas, θα έρχεται στην Ελλάδα κάθε μήνα για να επισκέπτεται το εστιατόριο.

Αυτές είναι οι πρώτες μου εντυπώσεις από τα όσα περιμένουμε, πάνω-κάτω, να δοκιμάσουμε αυτό το καλοκαίρι στο Abra ovata. Οψόμεθα και σίγουρα θα επανέλθουμε.

Το ραπόρτο όμως θα ήταν ελλιπές, αν δεν ανέφερα πως τη λίστα των κοκτέιλ έχει επιμεληθεί ο Χάρης Πλέσσας, και πως restaurant manager είναι ο ευγενέστατος – και παλιός γνώριμος πολλών μας, από τον μυκονιάτικο Scorpio – Πολύβιος Τζαβέλλας.

Αν πάλι, μείνατε με την απορία τι σημαίνει Abra ovata, να πω ότι το όνομά του εστιατορίου παραπέμπει σ΄ένα σπάνιο δίθυρο μαλάκιο (κοχύλι) με ημιδιαφανές, λεπτό και εύθραυστο κέλυφος, που ζει στο βυθό αυτής της φυσικής, υφάλμυρης λίμνης.

info: Λίμνη Βουλιαγμένης, Βουλιαγμένη, τηλ. 2108962220. Ανοιχτά: από 18 Μαΐου, καθημερινά από 09:00-02:00.