One-Off, η αλλαγή του πάει πολύ!

Είναι η πρώτη φορά στον έναν χρόνο του FnL που επανέρχομαι σε κριτική που είχα κάνει παλιότερα (στις 27-4-11 συγκεκριμένα), όχι επειδή κανένα άλλο εστιατόριο από όσα έχω γράψει δεν έχει αλλαγές, αλλά επειδή κανένα δεν έχει αλλάξει τόσο… με εξαίρεση το «Botrini’s» στο οποίο επίσης θα επανέλθω εντός των επόμενων εβδομάδων.

Το «One-Off» με είχε προβληματίσει σαν ατμόσφαιρα, αλλά κυρίως είχα νιώσει την αμηχανία των ιδιοκτητών του σε σχέση με το μαγαζί τους ή τη δουλειά τους. Τις τελευταίες δύο φορές που έχω πάει, έχω την αίσθηση ότι τώρα είναι πιο σίγουροι για την πρότασή τους. Και αυτό βγαίνει και στην ατμόσφαιρα. Βέβαια η διακόσμηση δεν έχει αλλάξει (δεν νομίζω ότι είναι εποχές για τέτοια τώρα), αλλά όπου να ‘ναι οι τζαμαρίες θα αρχίσουν να ανοίγουν και σίγουρα το φως της ημέρας του πάει περισσότερο. Παρεμπιπτόντως αναρωτιέμαι μήπως ένας πιο θερμός και θεατρικός φωτισμός θα βελτίωνε και την βραδινή ατμόσφαιρα.

Τέλος πάντων, δεν θα ασχοληθώ άλλο με το θέμα, άλλωστε τα είχα πει και πέρσι. Αυτό που άλλαξε στο «One-Off» εδώ και λίγους μήνες είναι ο σεφ. Ο Γάλλος Pierre Denoyer (υπήρξε συνεργάτης του εξαιρετικού Alain Parrodi, τον θυμάμαι στον πρώτο καιρό της «Χύτρας») έχει φέρει τα πάνω κάτω στην κουζίνα και της έχει δώσει επιτέλους ένα στίγμα που ταιριάζει πολύ περισσότερο και στον χώρο, και στους ιδιοκτήτες και στον κόσμο του εστιατορίου νομίζω. Προτείνει μια ενδιαφέρουσα μεσογειακή κουζίνα με άφθονο γαλλικό χρώμα, ελληνικές πινελιές, καλά υλικά και καλές εκτελέσεις. Υποσχέθηκα να επιστρέψω να δοκιμάσω, για παράδειγμα, το cassoulet που χρόνια τώρα γράφω ότι θα ήθελα να το βρίσκω σε ένα αθηναϊκό εστιατόριο. Αν κρίνω όμως από την άψογη εκτέλεση και τη βαθιά νοστιμιά του κοτόπουλου στιφάδο αλά γαλλικά με μικρά κρεμμυδάκια και μανιτάρια θα με ενθουσιάσει. Ότι δοκίμασα όμως ήταν πραγματικά καλό. Από την βελούδινη μελιτζανοσαλάτα και την ψιλοκομμένη, ολόφρεσκη και αρωματική «χωριάτικη» μέχρι το πολύ πετυχημένο καλαμάρι που γεμίζεται με παέλια και συνοδεύεται από έναν έξοχο πουρέ αγκινάρας ή το όλο άρωμα και σωστά χυλωμένο ριζότο αχινού.

Εκεί όμως που το «One-Off» κερδίζει τις εντυπώσεις πανηγυρικά είναι τα επιδόρπια. Ο μπαμπάς με ρούμι και πυκνή, άγλυκη σαντιγί είναι απίθανος, ενώ τόσο η τάρτα σοκολάτας όσο και η τάρτα μήλου είναι εξαιρετικές με πληθωρική γεύση και φίνα, λεπτή ζύμη. Με τις τιμές να κυμαίνονται γύρω στα €40 με το κρασί, αλλά και μια εξαιρετική ιδέα μενού στα €18, νομίζω ότι πρέπει να εντάξετε το εστιατόριο αυτό στα άμεσα μελλοντικά σας σχέδια.