Η ημέρα μου στο πιάτο: Θάλεια Ματίκα

«Η ημέρα μου ξεκινάει ανάλογα με το τί εργασίες έχω. Αν δεν έχω δουλειά ξεκινάει ξυπνώντας αργά το μεσημέρι και μετά με ηρεμία μέχρι να φτάσει η ώρα της παράστασης. To πρώτο πράγμα που κάνω μόλις σηκωθώ είναι ο καφές. Γαλλικός το χειμώνα, freddo cappuccino το καλοκαίρι. Και βέβαια είναι και ο espressocap, που είναι σε κάψουλες και είναι καταπληκτικός. Πρωινό δεν τρώω πάντα. Αν έχω φάει πάρα πολύ το βράδυ δεν θα φάω πρωινό, αλλιώς τρώω διάφορα και διαφορετικά πράγματα για πρωινό. Από δημητριακά με γάλα μέχρι ένα τοστ που φτιάχνω με κατίκι Δομοκού και ντομάτα και αν έχω και μπιφτέκι από την προηγούμενη μέρα το βάζω και αυτό. Γίνεται πολύ νόστιμο. Αν δεν έχω προλάβει να φάω πρωινό ή απλά με φέρει ο δρόμος στο Παγκράτι για δουλειές θα περάσω από τον φούρνο πάνω στη πλατεία Βαρνάβα, απ` όπου παίρνω συνήθως πολύσπορο κουλουράκι Θεσσαλονίκης με Philadelphia και ζαμπόν.

Μεσημεριανό συνήθως τρώω στο σπίτι μου. Εξαρτάται βέβαια από το αν μου έχει στείλει η μαμά μου φαγητό ή αν έχω μαγειρέψει εγώ. Το βράδυ είναι που θα φάω πιο πολύ σε εστιατόρια. Αν ωστόσο το μεσημέρι δεν υπάρχει φαγητό, υπάρχουν πάντα για delivery... οι «Μερακλήδες», στην Αγίας Ζώνης για ένα χοιρινό τυλιχτό και ένα με κοτόπουλο.

Η δική μου μαγειρική δεν είναι πολύπλοκη. Δεν θα κάνω π.χ. μουσακά ή ντολμάδες αυγολέμονο. Εγώ κάνω πιο εναλλακτικά και γρήγορα φαγητά. Δηλαδή θα φτιάξω ριζότο με κοτόπουλο και λαχανικά ή στο γουόκ κιμά με χρωματιστές πιπεριές και ντομάτα, τον οποίο τον σερβίρω με τορτίγιες και γιαούρτι... Αυτή είναι και η αγαπημένη μου συνταγή. Βράζεις στην κατσαρόλα μισό κιλό μοσχαρίσιο κιμά για 45 λεπτά, χωρίς αλάτι και πιπέρι, σκέτο. Μετά στο γουόκ βάζεις ελάχιστο ελαιόλαδο- αν δε θες λάδι βάζεις μόνο λίγο νεράκι- κόβεις ένα μεγάλο κρεμμύδι σε χοντρές ροδέλες, το ρίχνεις μέσα μαζί με τον κιμά, το αφήνεις λίγο να μαλακώσει και μετά παίρνεις πιπεριές σε 3 χρώματα -κίτρινη, κόκκινη και πορτοκαλί ή πράσινη- τις κόβεις σε φέτες και τις ρίχνεις μέσα. Μπορείς να προσθέσεις αν θες καλαμπόκι και μανιτάρια, αν και εγώ συνήθως δεν τα βάζω. Ρίχνεις ντοματάκι ψιλοκομμένο, αλάτι, πιπέρι, λίγη κανέλα και ζάχαρη- εγώ βάζω 2 κουταλιές μαύρη ζάχαρη- και το αφήνεις να σιγοβράσει. Το σερβίρεις με τορτίγιες ψημένες στο φούρνο και γιαούρτι.

Αγαπώ πολύ το φαγητό και όλες τις κουζίνες... Δεν μπορώ να τις ξεχωρίσω. Λατρεύω την ελληνική κουζίνα, την ιταλική, την γαλλική, την ιαπωνική, την ισπανική, της Νοτίου Αμερικής και δεν μπορώ να επιλέξω μία γιατί τώρα μπορεί να γράψω μία και μετά να εκτεθώ γιατί μπορεί να την τρώω καθημερινά και μετά να την βαρεθώ και να θέλω να δοκιμάζω πιάτα από μία άλλη κουζίνα. Πάντως ένα φαγητό που δεν αρνούμαι ποτέ όταν είναι καλά μαγειρεμένο είναι τα ρεβίθια. Είναι τα κορυφαία στην αλυσίδα της γεύσης. Και εννοείται επειδή είναι εντελώς μαμαδίστικο φαγητό καλύτερα απ` όλους το φτιάχνει η μαμά μου. Επίσης  Μου αρέσει πάρα πολύ το κρέας, ειδικά αυτές οι γαλλικές συνταγές που έχουν καλά κομμάτια κρέατος, με σάλτσα béarnaise και κονφί πατάτας και λατρεύω το σούσι- μπορώ να τρώω ακόμα και το πρωί που ξυπνάω. Δεν υπάρχουν γεύσεις που σιχαίνομαι. Υπάρχουν γεύσεις που δεν έχω δοκιμάσει. Όπως για π.χ. τον πατσά και όλοι με βρίζουν γι` αυτό. Δεν ξέρω γιατί, αλλά δε μπορώ να το δοκιμάσω. Ο Τάσος τον λατρεύει, η μαμά μου τον φτιάχνει σπίτι. Αλλά εγώ ακόμα δεν...

Πηγαίνω στο σούπερ μάρκετ για ψώνια αλλά δεν είναι ευχάριστη διαδικασία για μένα. Προτιμώ να τα έχω έτοιμα στο σπίτι. Συνήθως πάω στον Βασιλόπουλο που είναι το κοντινότερο με στρατηγική να πάρω ακριβώς αυτά που θέλω. Δεν είμαι ο άνθρωπος που θα χαζεύω με τις ώρες μπροστά σε ράφια, όμως υποκύπτω σε καταναλωτικούς πειρασμούς. Συνήθως θα δοκιμάσω κάτι καινούριο σε γλυκό. Ας πούμε τώρα έχω ανακαλύψει κάτι κουλουράκια με αμύγδαλο και φρέσκο βούτυρο, μιας πολύ μικρής παραγωγής μάρκας. Λέγονται biscotti «Οικογένεια Τσουγκάρη». Eίναι λες και τα έχει φτιάξει η μαμά σου. Δεν μοιάζουν σε τίποτα με τυποποιημένα. Και εγώ που δεν είμαι του κουλουριού γενικά, όταν τα είδα μου κέντρισαν το ενδιαφέρον και είχα δίκιο. Γενικά προτιμώ μικρούς Έλληνες παραγωγούς, γιατί μου αρέσει να ψωνίζω προϊόντα που δεν έχουν τεράστια κατανάλωση και δεν βγαίνουν σε τεράστιες ποσότητες. Ακόμα και το κρέας δεν το παίρνω από την Αθήνα. Μου το φέρνουν οι γονείς μου από τον τοπικό παραγωγό στη Γούρα, στον Αλμυρό Βόλου, τον τόπο καταγωγής του μπαμπά μου. Ελληνικά και επιλεγμένα προσπαθώ αν είναι και τα προϊόντα που βάζω στο ψυγείο μου και στο ντουλάπι μου. Γιαούρτια, πάντα κατίκι Δομοκού, τριμμένο τυρί, γάλα Αγρόκτημα Βραχιάς αλλά και της Γεωργικής Σχολής, αναψυκτικά για τους φίλους μου, τσίπουρο, μπύρες, κρασί...

Κρασί θα πιω λίγο με την παρέα. Εγώ είμαι άνθρωπος της μπύρας. Μου αρέσει η μπύρα γιατί μπορείς να πιεις χωρίς να μεθύσεις. Είναι ελαφρύ ποτό και πιο θρεπτικό από άλλα αλκοολούχα. Τον τελευταίο καιρό πίνω κάτι τσέχικες... Μπύρα πίνω και όταν βγαίνω στα αγαπημένα μου στέκια. Μου αρέσει πολύ το Nixon και το διπλανό Belafonte, το Pinocchio του φίλου μου του Κώστα Αποστολάκη, όπου έχει και να τσιμπήσεις κάτι ενώ για ένα χαλαρό ποτάκι μετά live θα πάω στο Trova, στο Μοναστηράκι.

Από την βραδινή ξενάγηση να ξαναπεράσω στην ξενάγηση στην κουζίνα μου Στο ντουλάπι με τα τρόφιμα λοιπόν, θα βρει κανείς ελληνικά ολικής αλέσεως ζυμαρικά για να νιώθω λιγότερες τύψεις, ρύζι, σάλτσες, δυστυχώς κάποιες φορές κονσέρβα μανιτάρια αν και προσπαθώ να παίρνω φρέσκα, τα μπισκότα που λέγαμε, αλλά και Digestive και Πτι Μπερ Παπαδοπούλου, πατατάκια, σοκολατάκια συνήθως από τοπικά ζαχαροπλαστεία – απ` όπου σταματάω παίρνω μερικά- αλλά και τα Παυλίδης με τη μαύρη σοκολάτα. Μου αρέσει ό,τι περιέχει σοκολάτα, από τούρτες, σουφλέ μέχρι την απλή σοκολάτα, αλλά από κει και πέρα είμαι ανοιχτή σε γεύσεις και προτάσεις. Από σοκολάτα είναι και οι γευστικές μου αναμνήσεις. Τα παιδικά μου χρόνια έχουν την δροσερή γλύκα του παγωτού σοκολάτα. Θυμάμαι όλο το καλοκαίρι, με το που έτρωγα το πρώτο παγωτό να ζητάω το επόμενο. Σοκολατένιος πύραυλος, το μεγαλύτερο μέγεθος. Τώρα με τον Τάσο παίρνουμε πάλι παγωτό, αλλά οικογενειακή συσκευασία. Δίνω πολύ μεγάλα credits στο γλυκό γιατί είναι καθαρή απόλαυση. Το καλό γλυκό είναι αξεπέραστο. Μια κορυφαία ζαχαροπλάστισσα στην Αθήνα θεωρώ την Νανά Γιώτη, που οι τούρτες της είναι ανεπανάληπτες.

Τα βράδια συνήθως τρώμε έξω ή σε σπίτια φίλων. Αγαπημένη ταβέρνα είναι ο «Νικηφόρος» στην Πανόρμου και ένα πολύ καλό και οικονομικό American και Italian style εστιατόριο είναι το Colibri στο Μετς. Συνήθως αργά το βράδυ μετά το θέατρο θα πάω στο Mini Size στην Κωνσταντινουπόλεως, στον Ταύρο. Eκεί παίρνω πάντα τα μπιφτεκάκια με κρόκο Κοζάνης και τηγανιτές πατάτες, και για πρώτο τα αυγά μάτια.  Στις τηγανιτές πατάτες γενικά έχω πρόβλημα να αντισταθώ. Θα φάω επίσης- γιατί μένει μέχρι αργά και είναι και ωραίο- στο Salero στα Εξάρχεια. Ανάλογα με την μέρα, και αν έχει ψάρι, στο Salero μπορεί να πάρω και σολομό σχάρας. Ένα πολύ ωραίο γαλλικό εστιατόριο είναι το Chez Lucien στα Πετράλωνα. Εκεί, βέβαια θα παραγγείλω ο,τιδήποτε σε κρεατικό, με τις υπέροχες σάλτσες που φτιάχνουν. Είμαι κυρίως του κρέατος αλλά όταν θα βρεθεί το καλό ψάρι θα υποκύψω. Δηλαδή στις καλοκαιρινές διακοπές θα φάω μόνο ψάρι.

Με την οικονομική κρίση η αλήθεια είναι ότι έχω περιορίσει αρκετά το φαγητό στα εστιατόρια. Ήμουν ο άνθρωπος που έτρωγε έξω κάθε βράδυ. Τώρα δεν το κάνω τόσο εύκολα. Όμως ούτε η ποσότητα αλλά κυρίως ούτε η ποιότητα του φαγητού που καταναλώνουμε έχει αλλάξει λόγω κρίσης. Προέρχομαι από ένα σπίτι που η κουζίνα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Έχω μεγαλώσει με μαγειρευτό φαγητό επί καθημερινής βάσεως, οπότε υπήρχε πάντα μια πολύ μεγάλη φροντίδα στο τι θα φάμε. Νομίζω όμως ότι τα υγιεινά φαγητά δεν απαιτούν χρήματα. Εκεί που σπαταλάς χρήματα είναι στο εύκολο γρήγορο φαγητό. Για π.χ. τα όσπρια ή ένα μαγειρεμένο σπιτικό φαγητό δεν απαιτεί τόσα πολλά χρήματα. Πιο εύκολα θα χαλάσεις χρήματα σε ένα σάντουιτς των 4€ και δεν θα σου προσφέρει τίποτα παρά για να μαγειρέψεις σπίτι. Έτσι όταν βγαίνω πια για φαγητό δίνω έμφαση σε τρία πράγματα για να επιλέξω ένα εστιατόριο: στην πρώτη ύλη του φαγητού, στην χαλαρή ατμόσφαιρα και την πραγματική ευγένεια.

Πραγματική ευγένεια συνάντησα σ` ένα από τα τελευταία μας ταξίδια στην Ρώμη σε ένα πάρα πολύ ωραίο παλιό, κυριλέ εστιατόριο, στο κέντρο της Ρώμης το οποίο είχε σερβιτόρους μεγάλης ηλικίας ντυμένους στα λευκά, με λευκά τραπεζομάντηλα και καθαρό ιταλικό φαγητό. Στη Ρώμη θυμάμαι είχαμε φάει τα πάντα!  Αλλά και στο Βερολίνο. Πήγαμε σε πάρα πολλά μέρη και θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι ένα απόγευμα, αφού είχαμε φάει μεσημεριανό, πήγαμε για... απογευματινό σε ένα βιετναμέζικο τσάι μπαρ, με πολύ υγιεινά πιάτα, όλα βραστά στον ατμό.  Φάγαμε κάτι πολύ ιδιαίτερες γεύσεις και μετά... συνεχίσαμε καπάκι με βραδινό. Εννοείται!

Αγαπώ πολύ το φαγητό. Είμαι ο τύπος που μπορεί να... γουρουνιάσω κανονικά, όταν πεινάω αλλά μπορεί να εκτιμήσω και μια πάρα πολύ υψηλής γαστρονομικής ποιότητας κουζίνα. Είμαι πολυσυλλεκτική και μου αρέσει να μαζεύω γαστρονομικές εμπειρίες. Για π.χ. όταν είχα κάνει ένα ταξίδι στην Αίγυπτο, που μου έλεγαν ότι δεν πρέπει να τρώω πουθενά απ` έξω, εγώ με την κολλητή μου δεν είχαμε αφήσει καφενείο για καφενείο, είχαμε δοκιμάσει όλα τα τσάι της περιοχής, όλες τις καντίνες, και δεν πάθαμε τίποτα. Όταν πρόκειται για φαγητό δε υπολογίζω τίποτα. Άνθρωπος που δεν αγαπά το φαγητό δεν αγαπά την ζωή. Εγώ το καλό φαγητό το συνδέω με την ζωή».