«Ξυπνώ στις 8. Δεν τρώω κατευθείαν πρωινό. Πρώτα πηγαίνω για κολύμπι αλλά μόλις γυρίσω θα πιω χυμό πορτοκάλι και φρούτα. Δεν είμαι πια ο άνθρωπος του πρωινού... Κάποτε έπινα καφέ, έτρωγα ψωμί, βούτυρο... Εδώ και ένα χρόνο όμως που διάβασα, ένα βιβλίο, το Fit for Life, ενός πρώην παχύσαρκου ζευγαριού από την Αμερική που μου το πρότεινε η φίλη μου η Άντζελα Τράνταλη, με την οποία κάνω πιλάτες, υιοθέτησα ένα πιο εναλλακτικό τρόπο διατροφικής ζωής. Με πολλά φρούτα και λαχανικά από το πρωί μέχρι το μεσημέρι και μετά για μεσημεριανό λευκό κρέας. Εντάξει, σε πολύ μεγάλες πείνες μπορεί να φάω ψωμί με μαργαρίνη και μέλι από το χωριό... Ούτε καφέ δεν πίνω, προτιμώ τα βότανα. Παλιότερα πριν πάω στα γυρίσματα και στις πρόβες περνούσα από κάποιο Floca είτε στην Ερυθραία είτε στο Κολωνάκι και έπαιρνα καφέ. Πλέον όταν δεν είμαι σπίτι παίρνω τα ταπεράκια μου. Μόνο κάποια βράδια τρώω έξω, με φίλους. Έτσι κι αλλιώς όμως μαγειρεύω. Όχι μόνον για μένα- και για τον τρόπο που έχω επιλέξει να τρώω- αλλά και για τους ανθρώπους που αγαπώ. Μου αρέσει να μαγειρεύω για τους φίλους και να σκέφτομαι ακόμα και τις γαστρονομικές τους ιδιαιτερότητες: για παράδειγμα ξέρω ποιος τρώει ρίγανη και ποιος όχι, τι τους αρέσει και τι όχι. Γενικά προσπαθώ να τους αρέσουν τα φαγητά μου και να περνάνε καλά. Αν έχω ένα τραπέζι μπορεί να κάνω και δοκιμαστικές ποσότητες από το μενού μέσα στην εβδομάδα, τις οποίες θα δοκιμάσει ο σύντροφός μου που είναι δύσκολος κριτής, για να είμαι σίγουρη ότι είναι νόστιμο. Δεν κάνω γκουρμέ συνταγές. Απλές μαμαδίστικες. Και βέβαια σ` αυτό μου λύνει τα χέρια το βιβλίο της Αργυρώς Μπαρμπαρίγου. Ενίοτε και η ίδια. Γιατί όταν έχω απορίες την παίρνω τηλέφωνο. Η συνταγή μου που γίνεται ανάρπαστη σε κάθε τραπέζι μου είναι οι country πατάτες μου από μια συνταγή της φίλης μου της Λιάνας και δασκάλας χορού. Τις τρώνε όλοι και είναι το τέλειο συνοδευτικό είτε κάνω κρέας είτε κοτόπουλο, είτε οτιδήποτε! Πλένω καλά τις πατάτες απέξω με σαπούνι, γιατί δεν θα καθαρίσω το φλούδι, τις κόβω κυδωνάτες, τις βράζω τόσο ώστε να κρατάνε κι πριν τις βγάλω στο τραπέζι, τις τηγανίζω για 3 λεπτά σε τηγάνι με καυτό λάδι και τις βάζω σε λαδόκολλα με χοντρό αλάτι. Έτσι αποκτούν μια τραγανή κρούστα και είναι πεντανόστιμες. Τις κάνω σε κάθε τραπέζι. Επίσης οι φίλοι μου τιμούν ιδιαίτερα την τυρόπιτά μου. Γιατί δεν βάζω φέτα αλλά κάνω μία μίξη κίτρινων τυριών με δύο γλυκά τυριά και ένα πικάντικο. Λοιπόν έχουμε και λέμε: Έμμενταλ οπωσδήποτε, κασέρι γλυκό και γραβιέρα πικάντικη, 2 αυγά, πιπέρι, όχι αλάτι, λίγο σιμιγδάλι και λίγο γάλα light! Χρησιμοποιώ σφολιάτα Κανάκη, αν κι έχω μάθει να ανοίγω φύλλο. Όμως στον σύντροφό μου δεν αρέσει το σπιτικό φύλλο.
Έχω όμως να καταγγείλω κάτι... δεν μου πετυχαίνουν γλυκά του Στέλιου Παρλιάρου! Τα κάνω όπως λέει η συνταγή αλλά, νομίζω, ότι κάτι κρύβει μους σοκολά, για π.χ. δεν μου πέτυχε και τον προκαλώ να μου πει τι έκανα λάθος... και αναγκάστηκα έχοντας καλεσμένους να πάω να πάρω προφιτερόλ από το Fresh...
Και μου στοιχίζει περισσότερο αυτό, γιατί είμαι γλυκατζού με ειδικότητα στα γλυκά που έχουν σοκολάτα. Είναι η εμμονή μου και η λαιμαργία μου. Πέρα από τις βιολογικές σοκολάτες, στο σπίτι υπάρχει πάντα η μπλε του Παυλίδη. Νομίζω ότι όταν είμαι στεναχωρημένη, με βοηθάει. Λατρεύω επίσης τον ρετρό, μαμαδίστικο κορμό, το μωσαϊκό που λέμε, αλλά γενικά η σοκολάτα με κάνει ευτυχισμένη. Ο κορμός με πάει πίσω στο χρόνο. Στο σπίτι της γιαγιάς μου, που είχε έρθει από την Αίγυπτο. Εκείνη, όπως και όλοι οι Έλληνες που έρχονταν από εκεί, έφερναν τον τρόπο ζωής και τις συνήθειές τους. Όταν λοιπόν με πρωτοπήγαν να δω τη γιαγιά μου είχε έρθει στην Ελλάδα, θυμάμαι έντονα τον δίσκο με την τσαγιέρα και τα γλυκάκια, τα κέικ και τα βουτήματα με την υπόκρουση αιγυπτιακής και κλασσικής μουσικής. Αυτή όλη η ιεροτελεστία του τσαγιού... μου έχει μείνει.
Ψωνίζω από σούπερ μάρκετ -Βασιλόπουλο και Σκλαβενίτη- κάποια καταστήματα με βιολογικά προϊόντα (συνήθως από τον «Λωτό» στη Δροσιά αλλά και από το Green Farm) και τη λαϊκή. Είμαι πειθαρχημένη και οργανωμένη. Το έχω πάρει από τη μαμά μου. Κατά μανά κατά κόρη! Δεν ήμουν ποτέ σπάταλη όμως λόγω κρίσης ο τρόπος κατανάλωσης φυσικά και άλλαξε. Επιλέγω καταστήματα με νορμάλ τιμές, θα κοιτάξω τις προσφορές και τώρα προσέχω παραπάνω.
Στο σούπερ μάρκετ ψωνίζω για το μήνα όλα αυτά που δεν χαλάνε. Βλέπω τα ντουλάπια μου και ξέρω ποσά πράγματα τελειώνουν αναλογικά και φτιάχνω τη λίστα μου. Αυτά του ψυγείου είναι ξεχωριστά έξοδα. Σταθερή στη λίστα μου είναι... η χλωρίνη. Είμαι του υγειονομικού που λέει μια φίλη μου. Από τρόφιμα η λίστα έχει πάντα αυγά ημέρας- χτες πήρα από το μανάβη φρέσκα- ή του σουπερ μάρκετ και το γάλα Νουνού 0% αλλά και το γάλα Όλυμπος. Στη λίστα μου επίσης υπάρχουν τα δικά μου τα βιολογικά: σοκολάτες βιολογικές, δημητριακά ωμά, ακατέργαστα- γιατί λόγω διατροφής δεν μπορώ να τρώω του εμπορίου- και ψωμί. Καμιά φορά ψωμί παίρνω και από τον Βενέτη και από τον Σπύρου που έχει κάτι φοβερά κριτσίνια με παρμεζάνα.
Όσο για τη λαϊκή; Εκεί που πάει η μαμά μου! Την έχει δοκιμάσει και την εμπιστεύομαι σε αυτά... Και όπως εκείνη, παίρνω ντομάτες και φτιάχνω σακουλάκια με ντομάτα τριμμένη για να χω πάντα φρέσκια σάλτσα. Αυτό είναι της μαμάς μου χούι! Από τη λαϊκή λοιπόν το ψυγείο γεμίζει με φρούτα και λαχανικά, γιατί καταναλώνονται πολύ κυρίως από μένα. Όμως υπάρχουν και πράγματα στο ψυγείο που αν και δεν τα δοκιμάζω, τα χρησιμοποιώ όταν μαγειρεύω αλλά και πράγματα που θέλει ο Νίκος. Ανοίγω το ψυγείο και βλέπω: Φέτα Δωδώνη, γραβιέρα που μου αρέσει πολύ, κάπαρη, βούτυρο φρέσκο, μαργαρίνη και Lurpak, γιαούρτι Όλυμπος και Activia, παρμεζάνα, φέτα, σοκολάτα, κοτόπουλο, λιαστή ντομάτα, γάλα, αυγά, 4-5 κρασιά για το μαγείρεμα, πέστο, μουστάρδα, κέτσαπ, σόγια σος, Σουρωτή, ωμούς ξηρούς καρπούς, γλυκό κουταλιού φράπα μιας φίλης, μαρμελάδα, τυροπιτάδικα από χτες, κοκκινιστό κρέας από χτες, Coca Cola light και κανονική, και 2-3 κουτιά γλυκά...
Το ντουλάπι με τα τρόφιμα έχει τη δική του... γεωγραφία: στο πρώτο ράφι υπάρχουν όλα τα είδη πάστας Barilla και Divella σε όλα τα σχέδια, ρύζι αρμπόριο και Uncle Ben, τραχανάς, χυλοπίτες χωριάτικες, ρυζογκοφρετες, κουάκερ, ψωμιά σίκαλης, κρουτόν. Στο επόμενο υπάρχουν όσπρια, φακές βιολογικές και κανονικές, ρεβίθια, οι σοκοφρέτες του Νίκου και τα κριτσίνια της Εύας, και πάνω πάνω έχω τα ασιατικά: νουντλς, σος κτλ. Σε ξεχωριστό ντουλάπι έχω τα Pummaro, κονσέρβες με τόνο, την ζάχαρη λεύκη και καστανή κρυσταλλικές, ζάχαρη άχνη τα αλεύρια, τους καφέδες, τους ξηρούς καρπούς και τα βιολογικά δαμάσκηνα και σταφίδες. Επίσης έχω τις πρώτες ύλες για κινέζικο και για σούσι. Το φτιάχνει ο Νίκος, προσπαθώ να μάθω και εγώ από εκείνον αλλά το τρώμε πια αραιά και που... Αγαπημένη μου κουζίνα είναι η έθνικ. Το φόρτε μου είναι βέβαια η μεσογειακή αλλά θα ήθελα να μάθω τα πάντα για τις κουζίνες όλου του κόσμου. Υπάρχει ένα μαγαζί, το Wokshop, στην Κάτω Κηφισιά, απ` όπου προμηθεύομαι τα υλικά για τις έθνικ συνταγές μου, που κάνει και σεμινάρια. Όλο λέω να πάω...
Δεν βγαίνουμε έξω πια. Σπάνια... Πιο πολύ σε φίλους. Όταν πάμε ωστόσο για φαγητό έχουμε τα αγαπημένα μας μέρη με ωραία ατμόσφαιρα, είναι καθαρά και έχουν καλή ήρεμη μουσική: ένα από αυτά είναι το Altamira.Eκει παίρνω Mole Rojo, ένα μεξικάνικο πιάτο με κοτόπουλο και σοκολάτα αλλά και chili con carne! Ένα άλλο αγαπημένο μας εστιατόριο είναι το Pane e Vino. Εκεί κάνω ατασθαλία με κόκκινο κρέας, τη ταλιάτα και έχει και φιλετάκια χοιρινού στη λαδόκολλα πολύ ωραία μαγειρεμένα. Έχει επίσης μια υπέροχη πίτσα με προσούτο και ωραίο ραγού. Μου αρέσει και μακαρονάδα με σος τυριού... Tα έχω δοκιμάσει όλα αλλά δεν κάνει να τα τρώω.
Εκεί που πραγματικά απολαμβάνω το φαγητό είναι στη Νέα Υόρκη. Νούμερο 1 το Dock`s, το STK και βέβαια το Morton`s. Απαραίτητο ορεκτικό ο πουρές και βέβαια κρέας κόκκινο και καλοψημένο. Εννοείται ότι όπου και αν βρεθώ στη Νέα Υόρκη ακόμα και στο δρόμο να είμαι θα πάρω την Clam Chowder, την βοστονέζικη σούπα που έχει από όλα: πατάτες, θαλασσινά, κρέμα γάλακτος. Τρελαίνομαι...
Έχω ένα εστιατορικό απωθημένο. Δεν έχω πάει στη Σπονδή. Έχω ακούσει αμφιλεγόμενες απόψεις και ότι είναι πολύ ακριβό. Θέλω να πάω από περιέργεια και μόνο... Έχουν όμως ανοίξει και πολλά μοδάτα εστιατόρια, πολλά εκ των οποίων χωρίς λόγο ύπαρξης και με ανησυχεί πώς βγαίνουν οι καταστηματάρχες. Τέλος πάντων...
Αποφεύγω τα delivery γιατί θέλω να ελέγχω τις τροφές που τρώω. Ωστόσο καμιά Κυριακή που θέλουμε να γουρουνιάσουμε θα παραγγείλουμε σουβλάκια από τον Πλούταρχο, στην Ερυθραία, burgers από το Simple Burgers ή πίτσα από τη Roma Pizza.
Μια στις τόσες συνοδεύω το φαγητό μου και με ένα καλό κρασί. Βίβλια Χώρα ή Όβιλο κόκκινο! Μου αρέσουν και τα κοκτέιλ. Το Daiquiri φράουλα, το Κir Royale, το Μartini ή σαμπάνια... Αλλά και αυτά, μη φανταστείτε, άντε, 3 φορές το χρόνο να τα πιω!
Σιχαίνομαι το σκόρδο. Μικρή μπορούσα να φάω σκορδαλιά αλλά πλέον ευαίσθητη μύτη. Ξέρω ότι κάνει πολύ καλό αλλά δεν το αντέχω. Καμιά φορά σκέφτομαι να φτιάξω ένα μενού με τόσο σκόρδο, κάρυ και μπούκοβο και να καλέσω κάποιους πολιτικούς –όνομα και μη χωριό- και να τους κάψω!!! Και μετά να τους πω μαζί τα φάγαμε... Αλλά εγώ δεν θα έχω αγγίξει τίποτα! Λέτε, να το κάνω;».
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση