Η Μέρα μου στο Πιάτο: Ιωάννα Τριανταφυλλίδου

"Γενικά δεν είμαι πρωινός τύπος. Θα ξυπνήσω μόνον αν πρέπει να ξυπνήσω νωρίς. Αν δεν χρειάζεται σπάνια θα σηκωθώ πριν τις 12. Η πρώτη μου κίνηση είναι να φτιάξω έναν αγαπημένο θεσσαλονικιώτικο φραπέ.  Όσο για πρωινό; Προσπαθώ να τρώω γιατί ξέρω ότι είναι καλό να τρως πρωινό. Κανονικά δε μου βγαίνει πολύ εύκολα να τρώω πρωινό, αλλά όταν τρώω πρωινό αυτό είναι δημητριακά με γάλα.

Μετά ξεκινάει η μέρα μου: πρόβες... γυρίσματα... και έτσι όταν πεινάσω θα φάω οτιδήποτε πρόχειρο βρεθεί μπροστά μου. Συνήθως η λύση μου είναι ένα σάντουιτς αλλαντικών. Τα σφολιατοειδή τα αποφεύγω, γιατί μου κάθονται βαριά στο στομάχι. Πολύ λάδι βρε παιδί μου... Αυτό το πρόχειρο σνακ θα είναι και το μεσημεριανό μου πιθανόν, γιατί το κυρίως γεύμα μου το τρώω βράδυ.  Ξέρω, ξέρω θα αναρωτιέστε αν μαγειρεύω; Όχι δεν μαγειρεύω λοιπόν εγώ! Όμως η μαγειρεύει η αδελφή μου, με την οποία μένουμε μαζί ειδάλλως  «παίζουν» πάντα τα ταπεράκια της μαμάς εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενα.  Και τρώω ό,τι μου μαγειρέψουν... γιατί αν και δεν τα τρώω όλα –ας πούμε δεν τρώω όσπρια- είμαι εύκολη στο φαγητό. Και από την άποψη του τι θα φάω και από την άποψη του πώς θα το φάω.

Το θέμα που έχω είναι ο τρόπος που ψωνίζω στο σούπερ μάρκετ.  Γιατί τα μόνα πράγματα που φροντίζω να υπάρχουν στο ντουλάπι και στο ψυγείο είναι τα δημητριακά μου, ο καφές μου, τα υλικά για τοστ, δηλαδή γαλοπούλα, τυρί και Philadelphia. Έτσι πάντα όταν γυρίζω σπίτι συνειδητοποιώ ότι έχω ψωνίσει μόνον για το πρωινό μου. Και βέβαια στο σούπερ μάρκετ υποκύπτω διαρκώς σε πειρασμούς. Ένας νέος μου πειρασμός που δεν μπορώ να τον ξεπεράσω με τίποτα είναι τσιπς από δημητριακά της Lay`s με sour cream και μαύρο πιπέρι. Έχω τρελαθεί με αυτά! Και βέβαια υποκύπτω πάντα στη σοκολάτα... Πάσης φύσεως, ποιότητας και γεύσης. Αν πρέπει να διαλέξω, προτιμώ την Crunch. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς σοκολάτα!  Τώρα σιγά –σιγά αρχίζω και εντάσσω στα ψώνια μου κάποια λαχανικά, για π.χ. με βολεύουν αυτές οι έτοιμες σαλάτες , κάποια φρούτα που έτσι κι αλλιώς μ` αρέσουν και κανένα κομμάτι κοτόπουλο που το ψήνουμε κατευθείαν. Μη γελάσετε... Κάνω ένα εξαιρετικό πιάτο με  ψητό κοτόπουλο και έτοιμη γλυκόξινη σάλτσα. Φτιάχνω και λίγο ριζάκι και γίνεται σούπερ! Αυτό πιάνεται για συνταγή;

Το φαγητό για μένα δεν είναι μεγάλο έξοδο και ούτε θεωρώ την έξοδο για φαγητό, διασκέδαση. Εγώ θα βγω για φαγητό για να φάω, όχι για να διασκεδάσω. Εντάξει, εννοείται ότι αν οργανώσει μια παρέα να πάμε για φαγητό, θα πάω αλλά δεν θα το προτείνω εγώ, αν δεν πεινάω.  Παρολ` αυτά όταν πηγαίνω για φαγητό έξω, αυτό που... ζητάω είναι να υπάρχει μια αυθεντικότητα στο χώρο του εστιατορίου και στον τρόπο που κινείται το προσωπικό σε σχέση με τον πελάτη. Δεν μπορώ το δήθεν. Για παράδειγμα, ναι, θα εκτιμήσω ένα καλό φαγητό, και θα πληρώσω και παραπάνω αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πώς κάποιοι υπερχρεώνουν τα πιάτα τους, χωρίς λόγο. Επίσης δεν αντέχω να είναι ο σερβιτόρος πάνω από το κεφάλι μου την ώρα που τρώω. Με αγχώνει αυτό! Θέλω να νιώθω πιο ελεύθερη!

Γενικά θεωρώ πώς η Θεσσαλονίκη είναι πολύ πιο μπροστά από άποψη φαγητού σε σχέση με την Αθήνα. Είναι μια πόλη όπου μπορείς να βρεις νόστιμο φαγητό σχεδόν παντού και με τα μισά χρήματα.

Στην Αθήνα δεν είμαι και πολύ του φαγητού έξω όμως  είναι αλήθεια ότι εδώ έφαγα πρόσφατα σε ένα πολύ ωραίο εστιατόριο στο Μαρούσι. Το «Άνετον» του Βασίλη Καλλίδη.  Ό,τι και αν έφαγα εκεί, έπαθα πλάκα. Ήταν σαν να τρως σπιτικό μαμαδίστικο φαγητό , ολίγον πειραγμένο, από τη ατέλειωτη Ελληνική κουζίνα. Έφαγα μία βελουτέ σούπα με κολοκύθι, κάτι απίστευτες πατάτες φούρνου και κάτι φοβερά  κρεατικά. Επίσης στο Χαλάνδρι έφαγα ωραία μπουρίτο σε ένα μεξικάνικο που είχε το όνομα-τι άλλο;- El Burito.

Επειδή όμως την Αθήνα δεν την ξέρω τόσο καλά, λέω να σας προτείνω τα μέρη που μπορείτε να φάτε στη Θεσσαλονίκη με βάση τον δικό μου τρόπο ζωής όταν βρίσκομαι εκεί. Τι λέτε; Ξεκινάμε; Λοιπόν έχουμε και λέμε . Αν θέλετε κάτι γρήγορο, όπως σουβλάκι, σας συστήνω ανεπιφύλακτα το Kοσμάς Delicatessen, αν θέλετε πιο ολοκληρωμένο φαγητό, προτιμήστε το Ούζου Μέλαθρον, στην Ελ. Βενιζέλου. Υπάρχει βέβαια αντίστοιχο και στην Αθήνα. Αλλά της Θεσσαλονίκης μου αρέσει πιο πολύ. Και επίσης μου αρέσει και το Ble που ενώ είναι ζαχαροπλαστείο θα βρεις και πολύ ωραία αλμυρά. Το ωραίο με το Ble είναι ότι έχει ένα τεράστιο μπουφέ και διαλέγεις εσύ τι θέλεις να πάρεις: Σάντουιτς, κρουασάν, τάρτες, γλυκά είναι όλα αραδιασμένα και περιμένουν να τα δοκιμάσεις. Έχει και κανονικό φαγητό βέβαια. Αν θέλετε μπουγάτσα –και για να το ξεκαθαρίσουμε εμείς επάνω εννοούμε μπουγάτσα το φύλλο όχι την γέμιση- κάντε μια βόλτα από το Παραδοσιακό στην Αριστοτέλους 3 & Τσιμισκή, όπου θα βρείτε αυτό που λέει και το όνομα του: παραδοσιακή μπουγάτσα με τυρί, με κιμά ή κρέμα. Αυτό που μου αρέσει πολύ στην Θεσσαλονίκη είναι ότι μπορείς να βρεις ethnic fast food, και να φας π.χ. σούσι στο πόδι όπως αυτό στην οδό Βογατσικού. Λίγο πιο πέρα, στην Κούσκουρα βρίσκεται και το καινούριο εστιατόριο του Δημήτρη Σκαρμούτσου, το ΕΡΓΟΝ2. Δεν έχω πάει ακόμα άλλα άκουσα ότι έστησε ένα μενού-ωδή  στη μεσογειακή γεύση με μια δόση από αναμνήσεις που ξεκινάει από τις τηγανητές πατάτες που μας έφτιαχνε η γιαγιά μας  φτάνοντας μέχρι και στον ελληνικό παραδοσιακό γύρο που τον κόβει, τον ετοιμάζει, τον ψήνει και τον σερβίρει με τα χεράκια του. Θα πάω και θα σας πω αν ήταν τόσο συγκλονιστικά όσο μου είπαν. Και μια που είπα αναμνήσεις από τη γιαγιά, εμένα η δική μου Μαντλέν είναι η μυρωδιά από το ζυμάρι της πίτας όταν ψήνεται. Και αυτό γιατί η γιαγιά μου που είναι από τις Σέρρες, έφτιαχνε και φτιάχνει πολλές χωριάτικες πίτες και όταν πηγαίναμε στο χωριό μοσχοβολούσε όλο το σπίτι. Ξέρετε, εκεί την πίτα την κάνουν για πρόχειρο φαγητό και ανοίγουν φύλλο δικό τους πολύ γρήγορο. Αχ τι ωραία που ταξίδεψα στο χρόνο και τώρα θα θυμηθώ και τον αγαπημένο μου γαστρονομικό προορισμό: Είναι η Τοσκάνη. Εκεί έφαγα σε ένα εστιατόριο  κάτι χειροποίητα ζυμαρικά γεμιστά με κάτι περίεργα τυριά και κάτι σάλτσες με λουκάνικα που ήταν συγκλονιστικά... Συγκλονιστικά ήταν και τα παγωτά εκεί. Στο Σαν Τζιμινιάνο έφαγα το ωραιότερο παγωτό στην Gelateria Dondoli που έχει βραβευτεί ως η καλύτερη του κόσμου. Εγώ είχα φάει θυμάμαι μπανάνα και ήταν σαν να έτρωγα το ίδιο το φρούτο. Μετά έφαγα παγωτό φυστίκι και βέβαια δοκίμασα και σοκολάτα. Απλά εξαιρετικό!

Γλυκά θέλω να είναι και τα ποτά που πίνω όταν βγαίνω. Και εννοώ βέβαια τα κοκτέιλ. Μ` αρέσει το Βanana Daquiri ας πούμε αλλά εκτιμώ και εκείνα που περιέχουν gin, όπως ας πούμε το Μοjito. Το χειμώνα πίνω σκέτο gin. Και σε ό,τι αφορά το κρασί, χωρίς να είμαι ειδική μ` αρέσει το λευκό ξηρό κρασί, με αγαπημένη ετικέτα το μοσχοφίλερο Κτήμα Λαντίδη.

Ωραία κοκτέιλς βρίσκω όταν βγαίνω στο Χαλάνδρι, στη... Μαιμού και στο Think Positive, ενώ στη Θεσσαλονίκη μ` αρέσει να πηγαίνω στο Pasta Flora.

Τι θα έπινα και τι θα έτρωγα όμως αν ήταν η τελευταία μου μέρα πάνω στη γη; Τα πάντα και σε μεγάλες ποσότητες είναι η απάντηση. Δεν θα με ένοιαζε αν θα παχύνω και ούτε πώς θα τα χωνέψω. Θα έστηνα ένα μεγάλο τραπέζι με πάρα πολλά φαγητά δίπλα στη θάλασσα, παρέα τους αγαπημένους μου ανθρώπους, να μην υπάρχει τίποτα τριγύρω παρά μόνον η φύση και να είμαστε ξέγνοιαστοι όλοι μέσα σ` αυτό το σκηνικό".