Η Μέρα μου στο Πιάτο: Γιώργος Περρής

«Συνηθίζω να ξυπνάω σχετικά νωρίς. Παλιά σηκωνόμουν πιο αργά, αλλά με την μόνιμη διαφορά ώρας που υπάρχει στον εγκέφαλό μου (!) λόγω των πολλών υπερατλαντικών ταξιδιών πλέον απολαμβάνω πραγματικά να ξυπνάω νωρίς κατά τις 8 με 8:30. Το πρώτο πράγμα που θα κάνω είναι να πιω ένα ποτήρι νερό και να βάλω τον βραστήρα να ζεσταίνει. Βάζω έναν δίσκο (συνήθως κλασικής μουσικής να παίζει, κατά προτίμηση Chopin, Mozart ή Rachmaninoff) να παίζει και αμέσως μπαίνω στο ντους. Αμέσως μετά στρώνομαι στον υπολογιστή και κοιτάζω τα μέιλ της μέρας !

Αν τρώω πρωινό; Μα και βέβαια απλά το τι τρώω αλλάζει ανάλογα με το πού βρίσκομαι και σε τι κατάσταση βρίσκομαι! Σίγουρα όλα ξεκινούν με ένα μεγάλο φλιτζάνι τσάι Earl Grey (συνήθως Mariage Frères που κουβαλάω σε κούτες από το Παρίσι!) με λίγο γάλα και χωρίς ζάχαρη. Δεν πίνω καθόλου καφέ και έτσι το τσάι είναι η πρώτη γεύση της μέρας. Αν είμαι μόνος στο σπίτι, συνήθως 2-3 μπισκότα και ένας φρέσκος χυμός πορτοκάλι θα συμπληρώσουν το πρωινό μου. Όταν βρίσκομαι στο εξωτερικό –και ειδικά αν έχω συναυλίες– εκμεταλλεύομαι τα μεγάλα πρωινά των ξενοδοχείων με αυγά, μπέικον και στη συνέχεια pancakes με σιρόπι και φρούτα!
Ένα πολύ αγαπημένο μου μέρος για brunch είναι το Pounds and Ounces στην Νέα Υόρκη. Καταβροχθίζω τα αυγά Benedict με ρυθμούς πρωτόγνωρους και απολαμβάνω στη συνέχεια το βλέμμα των φίλων μου όταν συνειδητοποιούν ότι έχω παραγγείλει ΚΑΙ French Toast ! Για καφέ (που σε μένα μεταφράζεται σε τσάι καθώς όπως σας είπα δεν πίνω καφέ) τρελαίνομαι για όλα τα μικρό bistro στο Παρίσι.. Τα ανακαλύπτεις στην μέση του πουθενά σε ένα μικρό στενό αλλά συνήθως πρόκειται για κρυμμένους θησαυρούς.

Το μεσημεριανό μου φαγητό εξαρτάται από την πίεση της δουλειάς και τις υποχρεώσεις. Όταν έχω συναυλίες, το μεσημέρι τρώω απαραίτητα ένα σκέτο πιάτο μακαρόνια με λίγο βούτυρο και παρμεζάνα. Ο υδατάνθρακας προσφέρει αργή ενέργεια και με κρατάει σε εγρήγορση μέχρι το βράδυ ενώ όταν είμαι αγχωμένος, στεναχωρημένος ή συναχωμένος αφήνομαι στην τρυφερότητα μιας ωραίας σούπας με κρέας και λαχανικά που φτιάχνω μόνος μου. Πάντα με ζεσταίνει και με κάνει να αισθάνομαι καλύτερα! Όταν είμαι σπίτι, σχεδόν πάντα μαγειρεύω. Λατρεύω την μαγειρική και πιστεύω πως αν δεν ασχολιόμουν με την μουσική, θα γινόμουν σεφ. Μου αρέσει να δοκιμάζω διάφορες καινούργιες συνταγές, να πειραματίζομαι με ευρηματικότητα –το αποτέλεσμα κυμαίνεται από καταστροφικό έως και φανταστικό!– και φυσικά πάντα επιστρέφω στα φαγητά που μου έμαθε η μαμά μου η οποία είναι μοναδική μαγείρισσα και ως Γαλλίδα μας έφτιαχνε πολλά γαλλικά φαγητά στο σπίτι αλλά και πολλά ελληνικά. Το παράδοξο με μένα ωστόσο είναι ότι όσο αγαπώ το καλό φαγητό, άλλο τόσο απολαμβάνω και το βρώμικο! Πιο μικρός μου άρεσε να πηγαίνω στο KFC στην Γλυφάδα. Στην Νέα Υόρκη έχω αγαπήσει πολύ το Five Guys: γρήγορο αλλά και τόσο νόστιμο ! Και φυσικά με το που επιστρέφω στην Ελλάδα, απαραιτήτως θέλω σουβλάκι ! Δεν το κρύβω... οι αγαπημένες μου κουζίνες είναι αυτές με τις οποίες μεγάλωσα και μου φέρνουν πάντα αναμνήσεις και όμορφες μυρωδιές στο νου, η Ελληνική και η Γαλλική.  Θυμάμαι τη  μαμά μου Κυριακή πρωί να φτιάχνει γαλλικές τάρτες με μήλα, αχλάδια και σπιτική μαρμελάδα κι εμένα να της κλέβω ζυμάρι που μόλις είχε φτιάξει, ενώ το καλοκαίρι μου είναι συνυφασμένο με την Ελλάδα. Χάνομαι ώρες μέσα στην θάλασσα με την μάσκα μου ψάχνοντας για κοχύλια και παίζοντας με τα κύματα. Επίσης τρελαίνομαι να περπατάω ξυπόλητος όπου κι αν είμαι, όπου κι αν πάω. Πολύ συχνά πηγαίνω στην Αίγινα και σχεδόν καθημερινά στον αγαπημένο μου "Σκοτάδη" που έχει το καλύτερο φαγητό στο νησί.. Φρέσκο ψάρι κατευθείαν από την θάλασσα (ειδικά οι καθαρισμένες σαρδέλες στη σχάρα) και τις πιο ωραίες και σπιτικές τηγανιτές πατάτες που έχετε ονειρευτεί ποτέ!!! Επίσης τρελαίνομαι για την κουζίνα της Κρήτης: τις χορτόπιτες, τις Σφακιανές πίτες με το μέλι... Τίποτα όμως δεν συγκρίνεται με το φρέσκο ψάρι στη σχάρα που ευτυχώς έχουμε άφθονο!

Όπςω καταλάβατε είμαι λάτρης του καλού φαγητού  και η λίστα με τα αγαπημένα εστιατόρια όπου τρώω καλά είναι  ατελείωτη! Έχουμε και λέμε: Λατρεύω το Prunier στο Κολωνάκι, διακριτικό με εξαιρετική κουζίνα, το 7 Θάλασσες στην Θεσσαλονίκη με τα απίστευτα θαλασσινά του και όταν θέλω να παραγγείλω delivery τηλεφωνώ στις "Προκομμένες" στην Γλυφάδα που φτιάχνουν εξαιρετικά μαγειρευτά φαγητά.

Το καλύτερο φιλέτο στον κόσμο βρίσκεται στην Νέα Υόρκη, στο Macelleria. Όποτε βρίσκομαι στο Μόντρεαλ πάω πάντα στο Da Emma όπου η κα Έμμα η οποία είναι βέρα Ιταλίδα μάμα ετοιμάζει με αγάπη όλα τα ζυμαρικά της. Στο Παρίσι, ένα από τα αγαπημένα μου εστιατόρια είναι το Au Bourguignon du Marais το οποίο σερβίρει παραδοσιακά γεύματα από την Βουργουνδία. Ακούγεται πολύ σοφιστικέ, αλλά επί της ουσίας είναι απλό και ε-ξ-α-ι-ρ-ε-τ-ι-κ-ό φαγητό! Αυτό είναι ίσως ένα από τα λίγα καλά της κρίσης παγκοσμίως: πλέον ανακαλύπτεις εξαιρετικό φαγητό σε μικρά, όμορφα εστιατόρια και σε εξαιρετικές τιμές. Γιατί είναι τρομερά εκνευριστικό  όταν το φαγητό σε ένα εστιατόριο είναι μέτριο αλλά οι τιμές στα ύψη. Νομίζω ωστόσο πως υπάρχουν υπέροχα εστιατόρια με πολύ ψηλό επίπεδο, όμως αυτό που εμείς έχουμε και δεν έχουν οι άλλοι, είναι τα πιο απλά, υπέροχα ταβερνάκια σε όλα μας τα νησιά που σερβίρουν τα φρέσκια ψαριά της ημέρας και απλές σαλάτες με το καλύτερο ελαιόλαδο. Για μένα αυτό είναι πλούτος! Ενθουσιάζομαι όμως και  όταν βλέπω γευστικούς πειραματισμούς που δεν γίνονται από τάση εντυπωσιασμού, αλλά από πραγματική αγάπη για το όμορφο και το νόστιμο. Γιατί για μένα κουζίνα είναι τέχνη που απαιτεί δημιουργία. Θυμάμαι πέρσι που δοκίμασα μία καταπληκτική σαλάτα στην οποία είχαν βάλει λουλούδια τα οποία έτρωγες. Τόσο οπτικά όσο και γευστικά ήταν το κάτι άλλο. Αντίθετα τρομάζω από τις εκπτώσεις στην ποιότητα που μπορεί να κάνουν διάφοροι εστιάτορες για να γλιτώσουν χρήματα.
Το σούπερ μάρκετ είναι το φετίχ μου! Πραγματικά όταν έχω κατάθλιψη, είναι από τα λίγα πράγματα που θα με κάνουν να αισθανθώ καλύτερα! Τρελαίνομαι για τις λαϊκές αγορές που μυρίζουν φρούτα και λαχανικά. Παλιά πήγαινα συχνά στην λαϊκή αγορά κοντά στο σπίτι μου. Επίσης όποτε είμαι στο Μόντρεαλ, πάντα επισκέφτομαι το Atwater Market: μία σκέτη πανδαισία! Οι μυρωδιές συναγωνίζονται η μία την άλλη, τα χρώματα είναι έντονα και μοναδικά και οι αγαπημένοι μου Κεμπεκουάζοι (από το Κεμπέκ) είναι τόσο απλοί και χαμογελαστοί άνθρωποι!

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που πήγα σε σούπερ μάρκετ στην Αμερική, είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό σαν ένα 5χρονο μπροστά από μία τεράστια βιτρίνα με γλυκά και τσίχλες! Χάζευα αποσβολωμένος τις 25 μάρκες αλεύρι που η καθεμία απ` αυτές είχε 20 διαφορετικούς τύπους!! Το αγαπημένο μου, είναι το Whole Foods Market που έχει μόνο βιολογικά προϊόντα και είναι τόσο όμορφος ο τρόπος που τα τοποθετούν στα ράφια που φοβάσαι να πάρεις κάτι μήπως  χαλάσεις την ισορροπία! Στην Ελλάδα προτιμώ 2-3 μικρότερα μαγαζιά που υπάρχουν κοντά στο σπίτι και φέρνουν εξαιρετικά προϊόντα από όλη τη χώρα μας! Προτιμώ τα ελληνικά προϊόντα γενικά. Το ντουλάπι με τα τρόφιμα είναι γεμάτο από ζυμαρικά (από ελληνικές μάρκες πλέον), διάφορα τοπικά, παραδοσιακά προϊόντα όπως χυλοπίτες, αλεύρι, σοκολάτα κουβερτούρα, μπαχαρικά, κάποια ελάχιστα όσπρια και πάντα 2-3 μεγάλα βάζα μέλι από διάφορα μέρη της Ελλάδας που μου στέλνουν φίλοι γιατί ξέρουν ότι το λατρεύω. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς μέλι όπως και χωρίς ψωμί. Για την ακρίβεια θα μπορούσα να περάσω την ζωή μου τρώγοντας μόνο ψωμί!

Αγαπώ πολύ και τα λαχανικά όμως δεν τρώω με τίποτα λιπαρό κρέας, μόνο στεγνό! Μεγάλη μου αδυναμία είναι και τα γλυκά! Νομίζω πως αν άφηνα τον εαυτό μου ελεύθερο και έκανα αυτό που πραγματικά ήθελα, θα έτρωγα ολημερίς γλυκά. Τα τελευταία χρόνια στα γενέθλιά μου (και σε περιόδους κατάθλιψης επίσης!) πάντα επιλέγω μία τεράστια τούρτα με μους σοκολάτας και φράουλες από τα Fresh. Όταν είμαι στην Γαλλία τρώω τα αυθεντικά κρουασάν με το κιλό καθώς και τα macarons Ladurée σε όλες τις γεύσεις. Τρελαίνομαι επίσης για τα Caravan και όλες τις λιχουδιές τους. Extra trivia: το ψυγείο μου περιέχει πάντα μα πάντα ένα γλυκό!

Αγαπημένο μου βραδινό στέκι είναι... το σπίτι μου το οποίο όμως μετατρέπεται σε στέκι αγαπημένων φίλων! Όταν είμαι σπίτι και σε χαλαρή διάθεση, πάντα μαγειρεύω και καλώ όλους μου τους φίλους. ζωντανεύουμε ξανά τα παλιά κυριακάτικα γεύματα που μαζεύονταν 15 άτομα στο σπίτι.. μαγειρεύω ό,τι μπορείτε να φανταστείτε και γελάμε μέχρι τα χαράματα! Ιδανικοί ωστόσο συνδαιτυμόνες για μένα είναι οι 3 μοναδικοί φίλοι μου του χώρου: η Άλκηστις Πρωτοψάλτη και ο Μάριος Φραγκούλης με τους οποίους μοιράζομαι την αγάπη για το καλό, οικογενειακό φαγητό και την ζεστασιά που μόνο ο συνδυασμός ενός όμορφου γεύματος και μιας αληθινής φιλίας μπορεί να προσφέρει καθώς και την Lara Fabian που φτιάχνει το καλύτερο ossobuco ενόσω κυλιόμαστε στο πάτωμα απ`τα γέλια!
Όταν έχω συναυλίες, τα πράγματα είναι πιο περιορισμένα! Πάντα βέβαια μετά από μία συναυλία πεινάω σαν λύκος και το κακό στο εξωτερικό είναι ότι συνήθως όλα τα εστιατόρια είναι κλειστά ή είμαι τόσο κουρασμένος που προτιμώ το room service του ξενοδοχείου. Βέβαια, άλλες φορές με βαράει η τρέλα, όπως πέρσι που στο ξενοδοχείο είχε κλείσει η κουζίνα από τις 11 και αποφάσισα να τους κάνω άνω κάτω: ζήτησα να μιλήσω στον διευθυντή και τον παρακάλεσα να ανοίξει την κουζίνα να μαγειρέψω! Ευτυχώς ο άνθρωπος μόλις είχε έρθει στην συναυλία και με συμπάθησε.. Περιττό να σας πω πως παρέα με μια φίλη μαγειρέψαμε για 20 άτομα !!!

Παρά το ότι δεν πίνω πολύ, έχω βρει 3-4 κρασιά που πραγματικά αγαπώ πολύ, όπως το κόκκινο "Μαγικό Βουνό" του Λαζαρίδη, το λευκό "Βιβλια Χώρα" και το κόκκινο Duckhorn. Εκτός από το κρασί μου αρέσει όμως πολύ το Amaretto di Saronno με ένα στυμένο λεμόνι και το Mojito. Βέβαια, πέρσι την Πρωτοχρονιά –μην με ρωτήσετε το γιατί και το πώς, δεν το γνωρίζω– κάποια στιγμή βρέθηκα με ένα μπουκάλι Σαμπάνιας στο ένα χέρι και ένα Cosmopolitan στο άλλο να πίνω μία γουλιά από το καθένα εναλλάξ. Υπάρχει και φωτογραφία ντοκουμέντο, αλλά καλύτερα να μην την δείτε!

Εγώ πάλι δεν θα ήθελα να δω την τελευταία μέρα πάνω στη γη αλλά αν έπρεπε, θα ήθελα να βρίσκομαι σε ένα όμορφο εξοχικό σπίτι, σε ένα ήσυχο ελληνικό νησί κοντά στην παραλία, με τους αγαπημένους μου φίλους και την οικογένειά μου γύρω μου.. Με πολλές παιδικές φωνές να φωνάζουν και να κάνουν σκανταλιές... Με φαγητό που θα έχουμε μαγειρέψει όλοι μαζί γιατί το πιο σημαντικό όταν μαγειρεύεις είναι η αγάπη με την οποία το ετοιμάζεις και η παρέα με την οποία θα το μοιραστείς».