«Δεν πίνω ποτέ καφέ. Δεν έχω πιεί ποτέ παρά μόνον μία φορά όταν ήμουν 15 ετών αλλά επειδή δεν μου άρεσε δεν τον ξαναέβαλα στο στόμα μου. Γενικά είμαι αυτής της φιλοσοφίας: όταν δοκιμάζω κάτι που δεν μου αρέσει δεν τον ξανατρώω. Υπάρχουν και πράγματα που δεν έχω φάει ποτέ, όπως: τυρί, ταραμοσαλάτα, ρώσικη, κέτσαπ, μαγιονέζα, μαρμελάδα και πίτσα γιατί έχει τυρί. Δεν μου κάνουν αίσθηση να τα φάω. Όπως και όταν μου αρέσει κάτι μπορεί για καιρό, παθαίνω εμμονή. Kολλάω με γεύσεις μέχρι να πω... ήμαρτον!
Το πρωί πίνω πάντα τζίντζερ. Βράζω νερό και μετά ρίχνω το τζίντζερ, λίγο δυόσμο λίγο lime, μια κουταλιά μελί και το πίνω. Κάνει καλό γιατί είναι αντιοξειδωτικό. Για πρωινό εγώ τρώω συνήθως κάποιο φρούτο ή κρέπες σκέτες από αυτές που φτιάχνω για τα παιδιά μου. Μετά κάνω γιόγκα μόνη ή με κάποια φίλη στο σπίτι μου ή στο σπίτι της με δάσκαλο και αφού τελειώσω πηγαίνω στο Εθνικό ή για όποια άλλη εξωτερική δουλειά.
Μπορεί να νομίσει κάποιος ότι όλα αυτά τα κάνω γιατί προσέχω να μην παχύνω. Όχι! Προσέχω απλά αυτά που τρώω να είναι βιολογικά και δεν είμαι ο άνθρωπος που τσιμπάω μέχρι να έρθει η ώρα των κυρίως γευμάτων. Είμαι ο άνθρωπος των 3 γευμάτων. Δεν έχω επιθυμήσει για π.χ. ποτέ σοκολατάκι ή μπισκότο κατά τη διάρκεια της ημέρας. Αν μου το προσφέρουν θα το φάω αλλά δεν θα το ζητήσω εγώ. Ωστόσο αν θέλω να φάω «κάτι ανθυγιεινό» που μου αρέσει θα το φάω. Ας πούμε τρελαίνομαι για κοκορέτσι. Αλλά όχι στην Αθήνα. Το καλύτερο κοκορέτσι το έχω φάει στο Μεγανήσι, απέναντι από τη Λευκάδα. Εμπιστεύομαι καλύτερα το κοκορέτσι στην περιφέρεια γιατί έχω την αίσθηση ότι είναι από πιο αγνά υλικά.
Μου αρέσουν πολύ και τα σουβλάκια. Στην Αθήνα όταν δεν έχουμε φαγητό στο σπίτι παραγγέλνουμε από τον «Καυτερό» ή από τον «Ευριπίδη». Μία άλλη γευστική εμμονή που έχω είναι το τόφου. Στο Freud έχει ένα πιάτο με τηγανιτό τόφου το οποίο το τρώω μετά μανίας. Λατρεύω και τη Γιαπωνέζικη κουζίνα όχι τόσο για το σούσι. Μου αρέσουν οι περίπλοκες γεύσεις του Nobu στις σαλάτες και στις σος του.
Μία μόνιμη συνήθεια που έχω είναι να περνάω μία με δύο φορές το μήνα μετά το θέατρο από την αγαπημένη μου κρεπερί στην Αλεξάνδρας όπου πια με κλειστά τα μάτια μου φτιάχνουν την κρέπα αλά Έλενα: με αυγό, μανιτάρι και πατατάκια.Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μαγειρεύουμε στο σπίτι...
Όταν δεν προλαβαίνω εγώ υπάρχει μία κοπέλα που μαγειρεύει συνταγές που της δίνω εγώ ή που μου έχουν πει φίλες μου και τις έχω δοκιμάσει. Μαγειρεύουμε κοτόπουλο με δαμάσκηνα και τζίντερ ακόμα και αν δε ταιριάζουν οι γεύσεις –οι φίλες μου με κοροϊδεύουν αλλά εμένα μ` αρέσει- λαχανοντολμάδες και αγκινάρες. Αυτά που μαγειρεύω εγώ πολύ είναι τα μακαρόνια.Κυρίως καρμπονάρα και μια άλλη με διάφορα είδη μανιταριών και κρόκο Κοζάνης.
Τσιγαρίζουμε πορτσίνι, πλευρώτους, πορτομπέλο με λίγο σκόρδο, βάζουμε λίγο τζίντζερ –παντού βάζω τζίντζερ-, προσθέτουμε κρέμα γάλακτος και κρόκο Κοζάνης και ανακατεύουμε με τα μακαρόνια. Εγώ την κάνω συχνά αυτή τη συνταγή γιατί αρέσει στα παιδιά αλλά και σε μένα. Όπως σας είπα είμαι λάτρης των ζυμαρικών. Αν έκανα ποτέ ταξίδι μόνον για το φαγητό, θα πήγαινα στην Τοσκάνη. Λατρεύω τις τρατορίες και τα παραδοσιακά ιταλικά εστιατόρια. Γενικά όταν πηγαίνω ταξίδι δεν σκέφτομαι το φαγητό, ούτε πηγαίνω διακοπές για το φαγητό, όμως μ` αρέσει στα μέρη που πηγαίνω να τρώω τα τοπικά φαγητά. Στην Ινδία που πήγα φέτος έτρωγα μόνον τοπικά φαγητά. Στην Νέα Υόρκη ωστόσο που δεν έχει... παραδοσιακή κουζίνα, βρίσκω πάντα καταπληκτικά εστιατόρια. Πήγα φέτος στο Lion`s, τo Geisha και το Ιndochine και όσες μέρες έμεινα μόνον εκεί έτρωγα.
Άλλη μου αγαπημένη εμμονή είναι το ψωμί. Μου αρέσει πολύ το ψωμί με προζύμι, τα γερμανικά ψωμιά που μ` αρέσει να τα τρώω με μέλι –αλλά όχι με βούτυρο- και τα κριθαρένια παξιμαδάκια ολικής άλεσης από την Άση Γωνιά Κρήτης. Αυτά τα παξιμάδια θα τα βρεις πάντα στο ντουλάπι. Όπως και ξηρούς καρπούς αλλά όχι για μένα τα προσφέρω όταν έρχονται φίλοι μου στο σπίτι.
Το ψυγείο μου επίσης είναι πάντα γεμάτο με φρούτα, τυριά κλειστά σε ξεχωριστό μέρος, για να τρώνε τα παιδιά, λαχανικά, τζίντζερ, ρόκα και λατρεύουμε τις αγκινάρες. Γενικά μου αρέσει να ψωνίζω για το σπίτι. Συνήθως πάω στον ΑΒ Βασιλόπουλο για τα πολλά ψώνια, και σε βιολογική λαϊκή που έχουμε εδώ στο Ψυχικό αλλά και σε μαγαζιά με βιολογικά προϊόντα. Το χειμώνα αγοράζω κατά κόρον κάστανα. Παθαίνω ψύχωση με τα κάστανα. Το καλοκαίρι η εξάρτηση ... μεταφέρεται στη θάλασσα και στα νησιά. Λατρεύω τους αχινούς. Όποτε μπορώ βουτάω η ίδια, τους μαζεύω και τους τρώω. Όμως και στα νησιά έχω τα στέκια μου: Στη Σύρο πηγαίνω σε ένα εστιατόριο που λέγεται «Αλλού για αλλού» και στην Μύκονο μου αρέσει το Nobu ενώ όταν βρίσκομαι στην Αθήνα και βγαίνω το μεσημέρι για φαγητό πηγαίνω στον «Παπαδάκη» και τον «Παπαϊωάννου» στον Πειραιά.
Δε με λες γλυκατζού αλλά έχω κάποιες γλυκές γεύσεις που δεν τις ξεχνώ ποτέ: όπως το Ile Flottante που έχω φάει στη Γαλλία, το καλύτερο σουφλέ σοκολάτας που το έχω φάει στο εξωτερικό, τη μόκα στη «Ράτκα», και τη μους σοκολά του Στέλιου του Παρλιάρου.
Βραδινό τρώω πάντα. Πάντα όμως! Μ` αρέσει να τρώω τηγανιτά αυγά- τρελαίνομαι για το πιάτο με τα τηγανιτά αυτά που έχει πάνω στις πατάτες στο Base Grill. Το βράδυ αν βγω για ποτό θα προτιμήσω την περιοχή του Γκάζι. Ωστόσο επιλέγω να περνάω τα βράδια μου με φίλους στο σπίτι. Πηγαίνω συχνά στο σπίτι της Σμαράγδας που μου έμαθε την μακαρονάδα με τα μανιτάρια αλλά έρχονται και φίλοι στο σπίτι, μαγειρεύουν εκείνοι και τρώμε όλοι μαζί, παρέα με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί Chateau Julia ή ένα αγαπημένο Merlot.
Το αποφάσισα! Θα πάω να παρακολουθήσω μαθήματα μαγειρικής για να βελτιώσω τις μαγειρικές μου ικανότητες, έτσι ώστε να μπορώ να μαγειρεύω και εγώ με μεγαλύτερη ποικιλία στους φίλους μου!».
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση