Ανακαλύπτοντας την γαστρονομική κουλτούρα του Glastonbury

Συνήθως τα μουσικά φεστιβάλ δεν έχουν ως προτεραιότητα να προσεγγίσουν γαστρονομικά τους επισκέπτες τους. Λύσεις ανάγκης ή τις περισσότερες φορές πλειοδοτικές συμφωνίες φέρνουν ανάμεσα σε χιλιάδες κόσμο φαγητό που στην καλύτερη των περιπτώσεων θα περνούσε αδιάφορο σ` ένα περιβάλλον υπό κανονικές συνθήκες. Μεγάλες αλυσίδες street food που μπορούν να πληρώσουν το παχυλό αντίτιμο συμμετοχής για να στήσουν τους πάγκους τους, μονοπωλούν το φαγητό που θέλοντας και μη οι επισκέπτες θα καταναλώσουν μετά από πολύωρη ορθοστασία βλέποντας τα αγαπημένα τους συγκροτήματα και καλλιτέχνες.

Τι γίνεται όμως αν βρίσκεσαι σε ένα από τα μεγαλύτερα μουσικά φεστιβάλ του κόσμου; Το Glastonbury διεξάγεται σχεδόν κάθε καλοκαίρι στο νοτιοδυτικό Ηνωμένο Βασίλειο κοντά στην πόλη Pilton από το 1970 και φιλοξενεί μέσα σε πέντε μέρες κάτι παραπάνω από διακόσιες χιλιάδες κόσμο. Η μαζική συμμετοχή ανθρώπων που προέρχονται από διαφορετικές πολιτισμικές κουλτούρες ανάγκασε τους διοργανωτές  τα τελευταία χρόνια να δώσουν ιδιαίτερη έμφαση στις γευστικές τους προτιμήσεις δημιουργώντας ένα μωσαϊκό γεύσεων που αντιστέκεται κατά πολύ στο μοτίβο “Burger – Hot Dog - πατάτες τηγανητές” που αν μη τι άλλο εμείς έχουμε συνηθίσει σε αντίστοιχους χώρους. Περισσότερα από τετρακόσια Van σε μια έκταση χιλίων πεντακοσίων στρεμμάτων γεωργικής γης βρίσκονται εκεί για να αναδείξουν τον πλουραλισμό γεύσεων και αρωμάτων που μπορούν να προσφέρουν μέσα στο εμβληματικό μουσικό φεστιβάλ, το καθένα με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο και σημαία την προσωπική τους γαστρονομική ταυτότητα.

Υπό τους ήχους των Coldplay, Arctic Monkeys, Guns n Roses, Elton John, Paul McCartney και αμέτρητων άλλων τα τελευταία χρόνια οι επισκέπτες του φεστιβάλ βαδίζουν δίπλα από κουζίνες  που αρχίζουν από τη Μεσόγειο και φτάνουν μέχρι την Ιαπωνία και την Καραϊβική. Μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις, καντίνες με διεθνή βραβεία, πρωτότυπες και παραδοσιακές συνταγές είναι εκεί και μια βόλτα ανάμεσα σε αυτές είναι αρκετή για να δείξει το πόσο διαφορετική φιλοσοφία επικρατεί στο Νησί. 

Η συνταγή που πρωτοεμφανίστηκε το 1930 σε ένα βιβλίο συνταγών της μεσαιωνικής Αγγλίας, βρίσκει μέσα στο φεστιβάλ τη θέση που της αρμόζει. Η καντίνα της Anna Mae`s (φωτό επάνω) τα τελευταία χρόνια αποτελεί αντικείμενο συζήτησης ανάμεσα σε περιοδικά, γαστρονομικούς οδηγούς και φίλους που λατρεύουν το Mac n Cheese. Μαγειρεύοντας μέσα σε μεγάλα μαντεμένια τηγάνια στα vans της Anna Mae, το κοφτό μακαρονάκι ανακατεύεται με τυρί, μανιτάρια porcini, μαύρη τρούφα, πικλαρισμένες κόκκινες πιπεριές jalapenos, τραγανή τορτίγια από μπλε καλαμπόκι και kimchi. Πιο πέρα, η κουζίνα της Νέας Ορλεάνης περνάει με επιτυχία τον Ατλαντικό ωκεανό με όχημα το Bayou Bar. Τραγανό τηγανητό κοτόπουλο με σάλτσα remoulade, βούτυρο σκόρδου και πίκλες εναλλάσσονται  με μαύρες γαρίδες, πατάτες cajun και ψιλοκομμένο χοιρινό που σιγομαγειρεύεται για περισσότερο από δεκαπέντε ώρες.

Όταν μια καντίνα που σερβίρει σάντουιτς με ψημένο τυρί συμμετέχει μεταξύ άλλων σε γκαλά της Emilia Wickstead και ταξιδεύει σε Γαλλία και Abu Dhabi για φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, αν μη τι άλλο κάτι κάνει καλά. Το Cheese Bar (φωτό επάνω) δουλεύει αποκλειστικά με μικρούς παραγωγούς της Αγγλίας ενώ ο τέταρτης γενιάς αρτοποιός Jason Sourdough που τρέχει την επιχείρηση πειραματίζεται από το 2014 για να πετύχει την τέλεια συνταγή ψωμιού. Η επόμενη στάση γίνεται στο Club Mexicana (φωτό κάτω), μια καντίνα με λατινοαμερικάνικο φαγητό που μέσα σε τέσσερα μόλις χρόνια απέκτησε φυσικά καταστήματα στο Soho και μέσα στο Mercato Mayfair του Λονδίνου. Η ιδιοκτήτρια Meriel Armitage έχει αποσπάσει πολλά γαστρονομικά βραβεία φτάνοντας το χορτοφαγικό φαγητό σε άλλα επίπεδα μετατρέποντας το σεϊταν σε μοσχάρι, το τόφου σε σαουάρμα και το jackfruit σε παϊδάκι.

Η λεπτή αλμυρή κρέπα της ινδικής κουζίνας με μόνο τρεις εκδοχές της Dosa στο μενού  βρίσκει τον δρόμο της στο Dosa Deli. Μεγάλες μερίδες με τυρί, Masala και χειροποίητα bjaji κρεμμυδιού σερβίρονται με Sambhar (στιφάδο λαχανικών με βάση τις φακές) και chutney καρύδας κάνοντας  την αυθεντική συνταγή της Νότιας Ινδίας άκρως ενδιαφέρουσα. Χορτοφαγικό φαγητό με γνώμονα τη βιωσιμότητα προσφέρει το φορτηγάκι του Flitter Shack. Με μια διαδικασία που επεξεργάζονται όλα τα απόβλητα τους από τα φυτικά έλαια του φεστιβάλ και μετατρέποντας τα σε βιοντίζελ η μικρή αυτή οικογενειακή επιχείρηση σερβίρει κυρίως μεσογειακό φαγητό ενώ ο πάγκος τους φωτίζεται αποκλειστικά με ηλιακή ενέργεια.

Το κλασικό γαλλοκαναδέζικο πιάτο poutine που έκανε τα πρώτα του βήματα την δεκαετία του 50 και  εν συνεχεία κατέκτησε Αμερική και Ηνωμένο Βασίλειο σερβίρεται στο The Gravy Train Poutine (φωτό επάνω). Καρυκευμένες πατάτες τηγανητές με τη φλούδα τους, συνοδεύονται από παλαιομένο τυρί cheddar και την πολυδιαφησμένη τους gravy κοτόπουλου. To La Rotisserie είναι μια γαλλική ψησταριά πάνω σε ρόδες. Ψήνουν ολόκληρα βρετανικά κοτόπουλα σε σούβλες τα οποία μαρινάρονται για 24 ώρες με βασιλικό, δεντρολίβανο, ρίγανη και θυμάρι και εν συνεχεία σερβίρονται πάνω σε χειροποίητες πίτες. 

Προφανώς και δεν έχει νόημα να αναφερθούν περισσότεροι συμμετέχοντες. Αυτό όμως που αξίζει να ειπωθεί είναι η άτυπη συμφωνία που έχει εφαρμοστεί έτσι ώστε ο  καθένας απ` αυτούς να έχει στο μενού του έστω και ένα πλήρες γεύμα συνολικής αξίας 6 λιρών αφήνοντας ικανοποιημένο κάθε επισκέπτη.

To Glastonbury δεν είναι ένα συνηθισμένο μουσικό φεστιβάλ. Είναι ένα ταξίδι στις γεύσεις του κόσμου, ένα μέρος που η μαγειρική στέκεται δίπλα στη μουσική. Είτε δοκιμάζεις ένα πικάντικο πιάτο από το Μεξικό είτε ένα comfort food γεμάτο νοσταλγία από τον Καναδά, η εμπειρία είναι πάντα η ίδια: Μια έκρηξη γεύσεων που συνοδεύει τον ρυθμό της σκηνής και ίσως κάπου εκεί βρίσκεται η αληθινή μαγεία του Glastonbury.