Στο εστιατόριο που στεγάζεται μέσα σ` αυτόν τον παράδεισο, σε έναν χώρο που θυμίζει θερμοκήπιο, δεν πέφτει καρφίτσα και η πέργκολα έξω από το tea house αποτελεί καταφύγιο δροσιάς μια μέρα που η ζέστη για τα δεδομένα της εποχής και της χώρας είναι σχεδόν αφόρητη. Λϊγο πιο `κει, υπάρχει ένα μαγαζάκι που πουλάει τα πάντα για τον κήπο, από γλάστρες και εργαλεία κηπουρικής που δεν έχετε δει ποτέ πουθενά αλλού, μέχρι γαλότσες και σακουλάκια με σπόρους για τα πιο απίθανα φυτά ever. Αν Η Μαρία ήταν μαζί μου δεν θα την έβγαζα από εδώ ούτε με ρυμούλκα...
Λίγο νωρίτερα περιφερόμουν μαγεμένη στον υπέροχο κήπο του Syon Park, μια τεράστια έκταση όλο γρασίδι, λουλούδια και φυτά μέσα στην μέση του οποίου δεσπόζει ένα επιβλητικό γυάλινο greenhouse που θυμίζει παλάτι. Το πάρκο που για χρόνια ήταν ο... κήπος της κατοικίας του δούκα του Northumberlad, έχει μέχρι και την δική του λιμνούλα με γεφυράκι, πάπιες και ξύλινα παγκάκια ολόγυρα που σε κάνουν να νοιώθεις σαν να πρωταγωνιστεις σε ταινία με τον Hugh Grant.. Καθισμένη σε ένα τέτοιο παγκάκι, και σφού είχα τραβήξει όσες περισσότερες φωτογραφίες μπορούσα σαν κανονική γιαπωνέζα, ένοιωσα πραγματικά το μυαλό μου να αδειάζει από κάθε έννοια, έστω και για λίγο..
Το Λονδίνο, τα τελευταία τρία χρόνια αποτελεί την πιο πολύτιμη ίσως διαφυγή μου για πολλούς λόγους και σε πολλά επίπεδα. Είναι μια πόλη που την αγαπώ ιδιαίτερα και που την νοιώθω οικεία. Και που παρόλο που οι ...ιδιοσυγκρασίες μας διαφέρουν απίστευτα, με αγκαλιάζει με τρόπο μοναδικό κάνοντας με να νοιώθω ασφαλής και σίγουρη πως τα καλύτερα είναι αυτά που θα έρθουν. Εδώ. Και όσο κι αν αγαπώ την κοσμοπολίτικη ζωή, το buzz και τον παλμό της πόλης, θα είναι πάντα η αγγλική εξοχή που θα κάνει την ψυχή μου να γαληνεύει και την καρδιά μου να γεμίζει. Ακόμα και όταν κάθομαι ολομόναχη σε ένα παγκάκι και χαζεύω τις πάπιες...
Την Δευτέρα, την ώρα που περνούσα τον έλεγχο διαβατηρίων στο Ελ. Βενιζέλος, αναρωτιόμουν αν την επόμενη φορά που θα ταξιδέψω για οπουδήποτε θα έχει χρειαστεί πριν να ζητήσω βίζα από κάποια πρεσβεία. Ζούμε δύσκολους καιρούς και μεταβατικές εποχές, και ποιος ξέρει τι μας περιμένει τελικά στην επόμενη φάση.. Γι` αυτό και το συγκεκριμένομ ταξίδι έχει για μένα άλλη αξία.. Και εύχομαι να είναι τελικά όσο όμορφο ονειρεύομαι και ελπίζω, μέχρι το τέλος. Έτσι ώστε, ακόμα και αν όλα πάνε στραβά από εδώ και στο εξής, να έχω κάτι όμορφο να θυμάμαι...
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση