Φταίει και η ηλικία φαντάζομαι, μεγαλώνουμε και οι αντοχές μας περιορίζονται, όμως το υπέροχο κατά τα άλλα ταξίδι μας, με δυσκόλεψε πολύ. Ειδικά στις 11 ώρες πτήσεις Ντόχα- Τόκυο και πίσω. Παρόλη την απίστευτη άνεση και το υποδειγματικό service της business class της Qatar Airways, ο χρόνος μου φάνηκε ατελείωτος. Έφαγα, ήπια, ξανάφαγα, ξαναήπια, κοιμήθηκα, ξύπνησα, άκουσα μουσική, χάζεψα περιοδικά στο iPad μου, είδα 4 ταινίες, και πάλι κάθε φορά που ρωτούσα μας έμεναν πολλές ώρες για να φτάσουμε. Και παρόλο που είμαι πέντε μέρες τώρα σπίτι μου, και που κάνω light πρόγραμμα και κοιμάμαι όσες περισσότερες ώρες μπορώ, το βιολογικό μου ρολόι αρνείται προς το παρόν να προσαρμοστεί και νοιώθω μονίμως πτώμα.
That been said, το Τόκυο ήταν μια μοναδική εμπειρία που θα μου μείνει αξέχαστη. Μια πολύ μοντέρνα και γεμάτη καινούρια κτήρια και ουρανοξύστες, πεντακάθαρη και ασφαλέστατη πόλη, στην οποία βέβαια δυσκολεύεσαι και να συνεννοηθείς και να κυκλοφορήσεις μια που οι Γιαπωνέζοι δεν πολυμιλάνε αγγλικά – και όταν τα μιλάνε η προφορά τους δεν βοηθάει καθόλου- και για αγγλικές πινακίδες ούτε λόγος. Βέβαια, η ευγένεια τους είναι τόση που πολλές φορές μέσα στις 6 μέρες που μείναμε εκεί, μας πήραν σχεδόν απ’ το χέρι ξένοι άνθρωποι για να μας πάνε εκεί που ψάχναμε, μας έδωσαν βεντάλιες στο μετρό και προσπάθησαν να μας βοηθήσουν όσο πιο πολύ μπορούσαν, πράγμα που είναι συγκινητικό και κάπως awkward ταυτόχρονα. Ειδικά που ταυτόχρονα υποκλίνονται ακατάπαυστα και σου μιλάνε – γιαπωνέζικα- με φωνές cartoons. Πάντως αυτό που σου μένει στο τέλος είναι θαυμασμός για μια κουλτούρα που βάζει σε πρώτη θέση την ομάδα και το κοινό καλό και που βασίζεται σε αξίες που για μας μπορεί και να θεωρηθούν πια ξεπερασμένες, όπως η τιμή, η ταπεινοφροσύνη και η ευγένεια.
Μέρος της εξαιρετικής εμπειρίας ήταν και το ξενοδοχείο μας, το Andaz Tokyo. Ένα από τα καλύτερα ξενοδοχεία που έχουμε μείνει ποτέ, με άψογο service, καταπληκτικό φαγητό – από το πρωινό μέχρι το room service- και την πιο breathtaking θέα από το παράθυρο του εξοπλισμένου to perfection δωματίου μας. Ο Tokyo Tower σε απόσταση αναπνοής και η πόλη να απλώνεται μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι μας, έκαναν την πρώτη και την τελευταία εικόνα της κάθε μέρας μια αληθινή απόλαυση.
Αν κάτι με μάγεψε πάντως, πραγματικά, ήταν οι εθνικοί κήποι Shinjuku Gyoen. Και σημειώστε πως δεν είμαι καθόλου άνθρωπος της φύσης, κάθε άλλο παρά. Μιλάμε όμως για μεγαλειώδη landscapes με απίστευτη ομορφιά. Για να καταλάβετε, η φωτογραφία που βλέπετε είναι δική μου, τραβηγμένη με το κινητό μου. Αν βρεθείτε ποτέ στο Τόκυο μην παραλείψετε να τους επισκεφτείτε. Και αν σας τύχει και μέρα με λιακάδα όπως εμάς, θα ζήσετε μια εμπειρία που θα την θυμάστε σε όλη σας την ζωή.
Το δεύτερο μαγικό πράγμα στο Τόκυο ήταν το shopping. Με την ισοτιμία γιεν- ευρώ να βοηθάει πολύ μια που 1000 γιέν είναι περίπου 7 ευρώ, μπορείς να ψωνίσεις ανελέητα – και πάμφθηνα- διάφορα πράγματα. Ηλεκτρονικά obviously– το Yodobashi Mega Store στην περιοχή Akihabara είναι ένα μεγαθήριο γεμάτο με ότι μπορεί να βάλει ο νους σας από κάμερες μέχρι κινητά και από ακουστικά μέχρι selfie sticks σε τιμές που σας βάζουν στον πειρασμό να αγοράσετε τα πάντα- αλλά και καλλυντικά.
Μια που πολλές εταιρίας κολοσσοί είναι Ιαπωνικές, οπότε φανταστείτε την έκπληξη αλλά και τον ενθουσιασμό μου όταν συνειδητοποίησα πως η Shiseido στην Ιαπωνία είναι κάτι σαν την Nivea εδώ. Και πως μπορείς να βρεις από τις καλύτερες κρέμες προσώπου μέχρι ασετόν στο ¼ της τιμής που πληρώνουμε στην Αθήνα, αλλά και σειρές που δεν κυκλοφορούν καν στην Ευρώπη, όπως η Majolica Majorca (πάντα της Shiseido) με καταπληκτικά καλλυντικά σε εντελώς girly συσκευασίες. Περιττό να σας πω ότι φύγαμε με δύο βαλίτσες και επιστρέψαμε με τέσσερις. Εκ των οποίων την μια την αγοράσαμε 50 ευρώ και τη άλλη 36, γιατί οι βαλίτσες είναι ένα ακόμα πράγμα που μπορείτε να βρείτε πολύ φτηνό στο Τόκυο.
Τέλος, στο εμπορικό κέντρο Roppongi Hills, ένα super posh Golden Hall τετραπλό σε μέγεθος στο οποίο υπάρχει από Starbucks μέχρι Atelier του Joel Robuchon, ανακαλύψαμε και τις τσάντες Anteprima. Η γιαπωνέζα σχεδιάστρια Izumi Ogino δημιουργεί τσάντες πλεγμένες από ένα ειδικό σύρμα που μοιάζουν με αληθινά πολύχρωμα κοσμήματα. Και σε τιμές πολύ λογικές αν σκεφτείτε πως δεν είναι μόνο πρωτότυπες αλλά και εξαιρετικά ανθεκτικές. Η Αλεξ αγόρασε μια καταπληκτική μίνι σε χρώμα μπορντώ και εγώ φλέρταρα για πολλή ώρα με έναν μωβ φιόγκο αλλά τελικά επέδειξα θαυμαστή αυτοσυγκράτηση και έφυγα με άδεια χέρια, ειδικά όταν βεβαιώθηκα πως μπορώ να την παραγγείλω όποτε θέλω online…
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση