Βέβαια, με δύο τριήμερα στην σειρά σιγά μην στεναχωρηθούμε, όσοι μείναμε Αθήνα εξορμήσαμε σε ταβερνάκια με μεζεδάκια νηστήσιμα – παραλιακά ή όχι- και οι υπόλοιποι εξέδραμαν σε νησιά και εξοχές για να αμολήσουν αετούς και καλούμπες. Εμείς πήγαμε στον Σπάγγο στην Κηφισιά και γαστρονομικώς απογοητευτήκαμε είναι η αλήθεια, αλλά αυτά θα τα διαβάσετε εκτενώς στην κριτική του κυρίου διευθυντού μας. Ευτυχώς όμως η γνωστή παρέα ήταν σούπερ όπως πάντα και έτσι, αφού γελάσαμε πολύ και αφού νοσταλγήσαμε τις μαγικές ταραμοσαλάτες που τρώγαμε κάποτε στο Sea Satin του Αλίμου με τον αγαπημένο Μίμη να μας κάνει να νοιώθουμε σαν στο σπίτι μας, και τις υπέροχες λαγάνες που έφτιαχνε ο Χρύσανθος στο Απλά, αποφασίσαμε να πνίξουμε τον πόνο μας σε –καθόλου νηστίσιμο- παγωτό salted caramel crunch στο Haagen Dazs της Αγίας Παρασκευής. Τελικά υπήρξαν μαγαζιά που η απουσία τους θα είναι πάντα αισθητή, κυρίως γιατί στο μυαλό μας είναι συνυφασμένα με στιγμές πολύτιμες και ξένοιαστες και με γλέντια και γέλια και εποχές ανέμελες, και το Sea Satin και το Απλά είναι δύο από αυτά…
Anyway, αφού φάγαμε σαν γουρουνάκια επιστρέψαμε στο σπίτι για να συνεχίσουμε τον μαραθώνιο Σουλεϊμαν – γίνονται σημεία και τέρατα στο σήριαλ αφήστε που τα τούρκικα μου βελτιώνονται μέρα με την μέρα- και το τριήμερο έληξε χαλαρά και ήρεμα, όπως ακριβώς του άξιζε. Άλλωστε σε δυο μέρες έχουμε τριήμερο again, κάτι σαν την εορταστική μέρα της Μαρμότας, οπότε η εβδομάδα αυτή θα περάσει εύκολα παρόλο τον χαμό που γίνεται με τα οικονομικά και τα πολιτικά και εδώ και στην Κύπρο. Εγώ αυτό που έχω να καταθέσω είναι πως από την μέρα που σταμάτησα να βλέπω ειδήσεις ησύχασα. Δεν μου χρειάζονται οι Κασσάνδρες στα παράθυρα κάθε βράδυ να φέρνουν την καταστροφή, και σίγουρα δεν μου χρειάζονται και οι τσιρίδες των διαφόρων καλεσμένων που τσακώνονται σαν τα σκυλιά προσπαθώντας να μας πείσουν για τις απόψεις τους. God bless the Internet, έχω όλη την άνεση να ενημερωθώ σφαιρικά μέσα από sites και social media και να έχω μια άποψη πολύ πιο αντικειμενική μια που η αλήθεια είναι πάντα κάπου στην μέση των όσων ακούς και διαβάζεις από διαφορετικές μεριές.
Κατά τα άλλα αν σας άρεσαν ο Κώδικας Da Vinci και οι Illuminati, κυκλοφορεί οσονούπω το καινούριο βιβλίο του Dan Brown με τίτλο Inferno και μπορείτε να το προ παραγγείλετε από το Amazon. Εγώ αγόρασα μαζί και το καινούριο βιβλίο συνταγών του λατρεμένου Hummingbird Bakery που λέγεται Home, Sweet Home και ανυπομονώ να τα παραλάβω. Επίσης, επειδή έχω μια μεγάλη αδυναμία σε ότι έχει να κάνει με τετράδια, μπλοκάκια, ημερολόγια και τα λοιπά, ξετρελάθηκα με το stationary της Quill London. Υπέροχα πολύχρωμα τετράδια, κάρτες του ονείρου, ακόμα και μολύβια ή στυλό τόσα που δεν ήξερα πραγματικά τι να πρωτοδιαλέξω.
Τέλος, μια που η κουβέντα έφτασε πάλι στο Λονδίνο, ανυπομονώ να δοκιμάσω τα ολοκαίνουρια blow dry bars της Hershersons , που άνοιξαν πρόσφατα σε μερικά από τα μεγαλύτερα πολυκαταστήματα της πόλης. Η ιδέα είναι καταπληκτική και πρωτότυπη. Μπαίνεις στο Selfridges – ή στο Top Shop της Oxford Circus, ή στο Westfield, ή στο One New Change at St Paul’s- επιλέγεις ένα από τα 12 χτενίσματα που βλέπεις σε φωτογραφίες στον τοίχο μπροστά στο κάθισμα σου, και μισή ώρα (και 25 λίρες) αργότερα φεύγεις λουσμένη και χτενισμένη σούπερ. Καθόλου κακή ιδέα, έτσι?
Υ.Γ. Εγώ δεν θα σας δώσω το e-mail μου όπως η Λένα Χ. και ο Peter Stat μην τυχόν και θελήσετε να επικοινωνήσετε μαζί μου και δεν ξέρετε που θα με βρείτε γιατί... είμαι απολύτως σίγουρη πως ξέρετε... ;) (Αλλά και αν παρ` ελπίδα δεν ξέρετε, τι τα έχουμε τα σχόλια ανοιχτά από κάτω? ) Φιλιά!!!!
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση