Ametsa with Arzak Instruction, Λονδίνο: Η λάθος συνταγή

Το πρόβλημα ξεκινά από το όνομα που είναι «Αμέτσα με την οδηγία (εντολή;) Αρζάκ». Ένα όνομα ανέμπνευστο που φαίνεται να είναι συμβιβασμός ύστερα από συναντήσεις νομικών κι όχι των 5 σεφ που συνεργάστηκαν στο Αμέτσα. Και ίσως να ισχύει τελικά το όπουν λαλούν πολλοί κοκκόροι αργεί να ξημερώσει. Ακόμα και η διακόσμηση είναι προβληματική. Όλα τα χρήματα ξοδεύτηκαν για το εντυπωσιακό ταβάνι και το υπόλοιπο εστιατόριο είναι τόσο μίνιμαλ που καταντά φτωχό. Κι ενώ το ταβάνι αποτελειται από 7000 γυάλινους σωλήνες γεμισμένους με μπαχαρικά τελικά νομίζεις ότι περνάνε πάνω από το κεφάλι σου ιπτάμενα dildos κάτι που μάλλον σου κόβει την όρεξη. Άσε που ανησυχούσα μη σπάσει κανένας σωλήνας και βρεθώ πασπαλισμένος με πάπρικα.

Τα προβλήματα συνεχίζονται με το προσωπικό που είναι ευγενέστατο αλλά κατα 95% ισπανόφωνο κάνοντας την επικοινωνία δύσκολη. Επειδή τα πιάτα είναι εξαιρετικά πολύπλοκα αποτυγχάνουν να εξηγήσουν καθαρά τι ακριβώς συμβαίνει, τις τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν και γενικά να σε εμπνεύσουν με αποτέλεσμα άβολες σιωπές και αμηχανία. Μόνο ο sommelier έκανε λίγο παραπάνω προσπάθεια προσπαθώντας να υπερασπιστεί μια μικρή κυριως ισπανική λίστα κρασιών.

Όσο για το φαγητό θα έλεγα οτι ήταν άνισο, χορταστικό και ακριβό. Αρχίζει χλιαρά με 2 amuse bouche ένα κομμάτι σαν από παζλ που ήταν μους τυριού με κουρκουμά και μια μους ψαριού μεσα σ’ενα σαντουιτς απο ριζογκοφρέτες. Και τα δύο ήταν αδιάφορα. Το ψωμί με το ισπανικό λάδι που ακολούθησε δε με ενθουσίασε αλλά αυτό είναι ζήτημα γούστου γιατί προτιμώ τα ιταλικά και τα ελληνικά λάδια. Από τα πρώτα πιάτα το «από το αυγό στην κότα» ήταν ένα θαύμα τεχνικής που παρουσίαζε όλα τα στάδια της ζωης ενός κοτόπουλου και πολύ νόστιμο αλλά αυτό που με ενθουσίασε ήταν το «αυγό με το καλαμάρι» με τα τραγανά κομμάτια καλαμαριού να είναι σαν vermiccelli μέσα σε μια σούπα από μελάνι και θαλασσινο νερό. Μόνο το αυγό έμοιαζε περιττό αλλά έτσι κι αλλιώς το αυγό όπου και να το βάλεις νόστιμο είναι. Καλοφτιαγμένο αλλά βαρετό τα σπαραγγια και οι αγκινάρες με μια μους από αγκινάρα Ιερουσαλήμ. Από τα κύρια το πιάτο με τίτλο «απρόβλεπτη γλώσσα» είχε το απρόβλεπτο στοιχείο ότι το ψάρι ήταν στεγνό και ένα σκουμπρί πράσινο και μαύρο έπλεε στο λάδι. Τουλάχιστον τα βοδινά μάγουλα μεσα σε τραγανή ζύμη με μια σως βανίλιας ήταν πεντανόστιμα και χορταστικά. Από τα γλυκά ένα παγωτό κολοκύθα με σοκολάτα και γρανίτα κοκα-κόλα ήταν ασαφές στη γεύση μια και η σοκολάτα σκέπαζε τα πάντα αλλά ενα παγωτό κρέμα με ανανά και τριμμένα μπισκότα ήταν απλά τέλειο.

Γενικά πολλές φορές διαπίστωσα ότι το οπτικό ερέθισμα που μου δημιουργούσε ένα πιάτο δεν ήταν απλά διαφορετικό αλλά και ασύμβατο με το γευστικό αποτέλεσμα.

Η τάση είναι να προσπαθούν να πουλήσουν το tasting menu αλλά για 65 λίρες το γεύμα και 105 λίρες το δείπνο είναι μάλλον ακριβό. Το συμπέρασμα είναι ότι η κουζίνα έχει αδιαμφισβητητες δυνατότητες αλλά η εμπειρία στο εστιατόριο δεν είναι στο επίπεδο που θα έπρεπε. Όντας μεγάλος θαυμαστής της Έλενα Αρζάκ είμαι λίγο πιο αυστηρός αλλά νομίζω ότι θα πρέπει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της και να κάνει το Ametsa αντάξιο της φήμης και των ικανοτήτων της.

Email: [email protected]

ΒΑΘΜΟΣ: 6,5 / 10