Balthazar London: Το καινούργιο hot spot στο Covent Garden;

Η ιδέα της μεταφοράς ενός επιτυχημένου εστιατορίου από μια πόλη σε μια άλλη έχει προβλήματα και δυσκολίες, πόσο μάλλον από μια ήπειρο σε μια άλλη. Έτσι όταν ο Terence McNally αποφάσισε να ανοίξει ένα branch του υπερεπιτυχημένου Balthazar της Νεας Υόρκης στην γενέτειρα του το Λονδίνο υπήρχε πάντα ο κίνδυνος αντί για κάτι σαν το Wolseley ή το Delauney το αποτέλεσμα να είναι σαν το Cafe Rouge. Ευτυχώς αυτό το απέφυγε αλλά έπειτα από την επισκεψη μου στο Balthazar δεν ξέρω ποιός ήταν ο στόχος του: αν ήθελε να μπορούν οι Νεοϋορκέζοι τουρίστες να βρίσκουν ένα οικείο μέρος στο Λονδίνο σίγουρα τα κατάφερε. Αλλά αν ήθελε να ανοίξει ένα σπουδαίο Λονδρέζικο εστιατόριο, έχει ακόμα δρόμο μπροστά του.

Το εστιατόριο είναι όπως θα περίμενε κανείς πανέμορφο. Με άνετους κόκκινους δερμάτινους καναπέδες, μεγάλους καθρέφτες και ίσως τον πιο κολακευτικό φωτισμό της πόλης, σου δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι είσαι στο σωστό μέρος, τη σωστή στιγμή. Έχοντας «κλέψει» προσωπικό από το Ivy και το Wolseley, προσπαθεί να δημιουργήσει την αισθηση του οικείου αν και η στρατιά από σερβιτόρους κοιτούσε ασκαρδαμυκτί το άπειρο αντί να προσέχει τι λείπει από τα τραπέζια. Αν ακούγομαι αυστηρός είναι γιατί στην πόλη μας έχουμε και πολλές και καλές «γαλλικές» brasseries και με καλύτερες τιμές, άρα οι απαιτήσεις είναι υψηλές.

Η ουσία είναι ότι, για τα δεδομένα του Λονδίνου, το φαγητό είναι λίγο αναποφάσιστο: δεν είναι ούτε μια ειρωνική επιστροφή στη γαλλική κουζίνα των 70ς, ούτε μια καινούργια πρόταση. Είναι μια ιδέα του 1997 που συνεχίζει μέχρι σήμερα. Αυτό δεν είναι κακό αλλά σε μια πόλη όπως το Λονδίνο που εξερευνά ακούραστα και ανακαλύπτει καινούριους τρόπους για να απολαμβάνεις comfort food ίσως να είναι λίγο. Ίσως κατι να χάθηκε στη μεταφορά της γαλλικής κουζίνας στη βρεττανική πρωτεύουσα, μέσω Νεας Υόρκης, αλλά μπορώ να σκεφτώ πολύ κόσμο που Θα προτιμούσε το Rules ή το Colbert.

Για να έρθω όμως και στο φαγητό και στις πραγματικά αμερικάνικου μεγέθους μερίδες, άρχισα με ένα ριζότο με αστακό και λάδι τρούφας που ήταν ικανοποιητικό αλλά χωρίς σωστή ισορροπία ανάμεσα στα πολλά κομμάτια αστακού και στο σχεδόν ανύπαρκτο άρωμα τρούφας. Τα λινγκουίνι με θαλασινά όμως ήταν πολύ καλύτερα και το cote de boeuf εξαιρετικό σαν κρέας αλλά με προβλήματα στο ψήσιμο. Από τα γλυκά τα προφιτερόλ ήταν μέτρια αλλά ένα new york cheesecake με σως μήλου εξαιρετικό και με άψογη υφή.

Είμαι σίγουρος ότι σε λίγους μήνες το Balthazar θα γίνει ακόμα καλύτερο και λόγω θέσης θα είναι πάντα επιτυχημένο. Προς το παρόν θα προτιμήσω το Balthazar bakery, το μικρό φούρνο ακριβώς δίπλα από το εστιατόριο, με πραγματικά εξαιρετικές λιχουδιες.

ΒΑΘΜΟΣ: 6,5 / 10