Ο δεκάλογος της καλής λίστας κρασιών

20 Μαΐου 2015
Πάνος Δεληγιάννης
Τα δέκα πρέπει μιας λίστας κρασιών, ξεκινώντας από τα βασικά και φτάνοντας σε μια λίστα με αληθινό ενδιαφέρον και άποψη.


1.  Μια λίστα κρασιών οφείλει καταρχήν να προφυλάσσει τον άσχετο πελάτη από τις κακοτοπιές. Θα πρέπει δηλαδή αν κάποιος κλείσει τα μάτι και αφήσει το δάχτυλό του να δείξει τυχαία ένα κρασί, αυτό θα πρέπει τουλάχιστον να πίνεται!

2.  Η τιμολόγηση. Το κάθε εστιατόριο δίνει στο κρασί μια υπεραξία. Άλλο λοιπόν ένα εστιατόριο με κελάρι, κρυστάλλινες καράφες, ποτήρια Riedel και οινοχόο και άλλο πήραμε το κρασί από το ράφι, το ανοίξαμε και το παρατήσαμε στο τραπέζι. Δεν μπορεί και στα δύο το επί τρία να θεωρείται λογικό!

3.  Οι τιμές των κρασιών. Οι επιλογές μιας λίστας συμβαδίζουν γενικά και με το επίπεδο του εστιατορίου. Όσο παράλογο είναι ένα εστιατόριο των €30 το άτομο να δίνει το βάρος σε κρασιά των €50 και πάνω, άλλο τόσο άστοχο είναι ένα πολυτελές, γαστρονομικό εστιατόριο που προτείνει «ξέχασέ με» επιλογές με μόνο κριτήριο την χαμηλή τιμή.

4.  Η σχέση με την κουζίνα. Η λίστα κρασιών θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη της το είδος της κουζίνας. Ένα εστιατόριο για ψάρι ή ασιατικής κουζίνας με δεκάδες ερυθρά κρασιά δείχνει ασχετοσύνη και βάζει τρικλοποδιές στην απόλαυση του πελάτη.

5.  Το εύρος των επιλογών. Ασφαλώς και δεν είναι υποχρεωτικό μια καλή λίστα να μετρά εκατοντάδες επιλογές. Κρατήστε όμως αυτό: όσο μικρότερη είναι μια λίστα τόσο δυσκολότερο είναι να περιλαμβάνει σωστές και καλοζυγισμένες επιλογές. Τελικά όμως ίσως αυτές να είναι οι πιο ενδιαφέρουσες (για τα περισσότερα είδη εστιατορίων τουλάχιστον).

6.  Η πολυσυλλεκτικότητα. Βασικές οινοπαραγωγικές ζώνες, ποικιλίες, είδη κρασιών πρέπει να εκπροσωπούνται, επίσης πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία γνωστών κρασιών και «ανακαλύψεων».

7.  Το σέρβις του κρασιού. Μια καλή λίστα που μετά αφήνει το κρασί στην τύχη του είναι τελικά μια κακή λίστα! Τι να το κάνω το βιβλίο κάβας όταν μετά μου έρχονται τα κόκκινα σε θερμοκρασία βρασμού ή ακόμη και κακοσυντηρημένα;

8.  Η παλαίωση, οι σπάνιες ετικέτες και οι κρυμμένες εκπλήξεις. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά για έναν οινόφιλο από το να ανακαλύπτει σε μια λίστα κρασιά που δεν μπορεί να δοκιμάσει εύκολα ή να το βρει. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από το να ανακαλύπτεις κρυμμένες ευκαιρίες.

9.  Η εκπαίδευση. Μια καλή λίστα εκπαιδεύει τον καταναλωτή, του συστήνει κρασιά που αξίζει να γνωρίσει, τον πηγαίνει ένα βηματάκι πέρα από τις μόδες και τελικά υπηρετεί και τον ίδιο τον κόσμο του κρασιού, όχι μόνο το κέρδος του εστιατορίου.

10.Η άποψη. Μια λίστα κρασιών πρέπει να έχει άποψη, να είναι πρόταση όπως ακριβώς και ένα μενού… αν δηλαδή το εστιατόριο θέλει να ξεχωρίσει από το σωρό. Και τελικά αυτό είναι το απόλυτο, το ένα κριτήριο αν αντί για δεκάλογο επέλεγα να γράψω μόνο ένα κεντρικό point!

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση

ΘΑΝΟΣ ΝΤΟΥΓΚΟΣ - 20 Μαΐου 2015

Συμφωνώ στο 100%