Τα περισσότερα τα έχω αναφέρει κατά καιρούς σε διάφορα «μούτρωσα»,
είναι όμως μια ευκαιρία για μια λίστα faux pas. Εντάξει μέσα σε αυτά υπάρχουν
και προσωπικά (μη-)αγαπημένα, τα περισσότερα όμως είναι απλές, αντικειμενικές
αλήθειες. Ιδού λοιπόν ένα προσωπικό top-10:
1. Ο καταιγισμός υποκοριστικών: κρασάκι, νεράκι, φαγάκι και δεν συμμαζεύεται. Μπορεί ο Μαμαλάκης να ήταν χαριτωμένος όταν τα έλεγε, αλλά πολύ σπάνια είναι το ίδιο χαριτωμένο να τα ακούς σε ένα εστιατόριο.
2. Το να σου φέρνουν κόκκινο κρασί σε θερμοκρασία βρασμού λόγω καλοκαιριού. Το ύφος χιλίων καρδιναλίων στην ατάκα «μα το κόκκινο κρασί πίνεται σε θερμοκρασία δωματίου» είναι έξτρα μπόνους.
3. Το να αφήνουν τις σαμπανιέρες άδειες ή να τις γεμίζουν μόνο με πάγο, πάνω στον οποίο αναπαύεται το κρασί με αποτέλεσμα να παγώνει μόνο ο πάτος του μπουκαλιού.
4. Το ξινό, αφ’ υψηλού υφάκι που υποδηλώνει –και καλά- σούπερ εστιατόριο ή ίσως hostess που κανονικά θα ήταν top model αλλά η μοίρα της φέρθηκε σκληρά και εμείς οι ταπεινοί πελάτες είμαστε υποχρεωμένοι να δείξουμε κατανόηση.
5. Το να σου αφήνουν τα πάντα πάνω στο τραπέζι και μετά να ακουμπάνε στα κενά φρούτα και γλυκά. Αυτό πρέπει να διδάσκεται στην «Μεγάλη της ταβέρνας σχολή» …δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς!
6. Τα πολλά κολλητηλίκια. Η λέξη φιλικότητα είναι προφανώς παρεξηγημένη σε πολλές περιπτώσεις.
7. Η ατάκα «μισό λεπτό να ρωτήσω». Αν εξαιρέσουμε ακραίες περιπτώσεις και πολύ μυστήριες ερωτήσεις, ο σερβιτόρος είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει τι σερβίρει το εστιατόριο που εργάζεται.
8. Οι βαρύγδουπες εκφράσεις που συνήθως μοιάζουν παπαγαλία. Όταν μάλιστα συνοδεύονται από γραμματικά και συντακτικά λάθη τότε μεταφερόμαστε αυτομάτως στο επίπεδο της γελοιότητας.
9. Το ίδιο ισχύει και για τις βαρύγδουπες κινήσεις, όταν μάλιστα δεν έρχονται φυσιολογικά στο πλαίσιο μιας γενικότερης «χορογραφίας» ή όταν αυτός που τις κάνει εμφανώς δεν κατανοεί τον λόγο που τις κάνει. Γενικά η παπαγαλία είναι κακό πράγμα ….ειδικά όταν φαίνεται.
10.Η αδυναμία διαχείρισης κάθε κρίσης. Από ένα ποτήρι κρασί που χύθηκε στο τραπέζι μέχρι ένα πιάτο που ήρθε λάθος …ή και πιο σοβαρών περιστατικών.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση
Δεν διαφωνώ. Αλλα επί της ουσίας, το ´´γαρσονί´ όπως τον αποκαλούμε συνήθως, αντανακλα τα ήθη και την παιδιά της ίδιας της ελληνικής κοινωνίας - η οποία μάλιστα τον κατατάσσει στα τελευταία επαγγέλματα - το χαρακτηριστικό, οποίος μένει όλη του την ζωή σερβιτόρος ειναι αποτυχημένος. Η βαριά μας βιομηχανία δυστυχώς ειναι ένας γίγαντας με πύληνα πόδια.
Έτσι είναι Έλβις, συμφωνώ.