Holy Spirit: Καθαρά, στο χέρι του

20 Μαρτίου 2013
Ελένη Νικολούλια

Κάποιες φορές νιώθω πως τα cocktails είναι σαν τις παλιές, καλές συνταγές: Η εκτέλεσή τους θέλει και χέρι. Συγκεκριμένα λοιπόν στην περίπτωση του Xavier Μισαηλίδη αν έπρεπε να συνοψίσω με μια φράση θα έλεγα αυτό: Έχει ένα από τα καλύτερα χέρια της πόλης.

Για να τα πάρουμε όμως από την αρχή, το Holy Spirit βρίσκεται καθ` οδόν στο να σβήσει το πρώτο του κεράκι. Ήρθε σαν άφιξη στην πιο ανερχόμενη πιάτσα της Γλυφάδας, τη Λαοδίκης, και με πολύ συνοπτικές διαδικασίες ξεκίνησε να συγκεντρώνει άμεσα τόσο φανατικό κοινό που ο συνωστισμός στον μικροσκοπικό του χώρο πολλές φορές ξεπερνούσε τα όρια του υπερβολικού και άγγιζε εκείνα του ασφυκτικού.

Ο Xavier Μισαηλίδης βρίσκεται εδώ σε ρόλο bar leader αλλά και ιδιοκτήτη. Οι περισσότεροι τον γνώρισαν πίσω από τη μπάρα του γειτονικού με το Holy Spirit, Pere Ubu, απ` όπου κατάφερνε πάντα να ξεχωρίζει παρά το σαρωτικό χαρακτήρα του τότε συναδέλφου του Γιάννη Πετρή. Ο Xavier ξεχώριζε όχι γιατί ήταν υπέρ του δέοντος social, αλλά γιατί είχε εκείνο το “χέρι”. Ένα “χέρι” τόσο δυνατό που κάποια στιγμή “πάτησε” αυτόνομα στις δυνατότητές του και εγκαινίασε τη δική του, πρώτη επαγγελματική προσπάθεια.

Αποτέλεσμα; Ένα bar τόσο δα, όσο λίγα στην Αθήνα, με έντονο urban χαρακτήρα που δεν θέλει να είναι cozy αλλά ταυτόχρονα είναι, που δεν θέλει να γίνει το απόλυτο spot της περιοχής αλλά που επίσης κάθε τόσο τα καταφέρνει περίφημα, ένα bar που τέλος πάντων ο Xavier θέλησε -και αυτό φαίνεται παντού- να είναι το spot που θα συγκεντρώνει φίλους, λίγους και καλούς, κεφάτους και χαλαρούς, που να αγαπούν το καλό ποτό και να διασκεδάζουν με αυτές τις urban-rock νότες που σίγουρα δεν είναι το απόλυτο χαρακτηριστικό της περιοχής.

Όσο για το δια ταύτα... ο Xavier έμαθε να δημιουργεί παιχνιδιάρικα. Στο δικό του χώρο λοιπόν δεν είχε παρά να το εξελίξει αυτό ή και -όσο κι αν ακούγεται υπερβολικό- να το εκτοξεύσει. Στο Holy Spirit τα ποτά και τα cocktails σερβίρονται σε χοντρό πλαστικό ποτήρι αλλά που δεν σου δίνει σε καμία περίπτωση την αίσθηση του “cheap”. Αν είσαι με παρέα και ζητήσεις cocktails, μπορεί να εμφανιστούν μπροστά σου ακόμη και σε κουβαδάκι με πολλά, τεράστια, χρωματιστά καλαμάκια που σε κάνουν να χαμογελάς.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής σου εδώ, μπροστά σου θα προσγειώνονται δίσκοι με hot dog, ενώ ότι κι αν ζητήσεις θα έρθει στην ώρα του και με την ευγένεια που οφείλει ένα μαγαζί του 2013. Το μυστικό όμως δεν είναι εδώ. Δεν είναι ο εντυπωσιασμός του σερβιρίσματος ούτε το παιχνιδιάρικο της υπόθεσης.

Δεν είναι άλλωστε λίγες οι φορές όπου τέτοιου είδους “εφέ” όχι μόνο δεν -με- εντυπωσιάζουν αλλά αντιθέτως -μου- δημιουργούν στην πλειοψηφία τους άσχημες εντυπώσεις. Το Holy Spirit όμως δεν το αφορά αυτό οπότε το κέφι συνεχίζεται αμείωτο με μαργαρίτες σερβιρισμένες πάντα με premium τεκίλες με αγαπημένη τους την Herradura, αλλά και τα Zombies από blend 4 ρουμιών και λογική over proof.

Με αντίστοιχη εξωστρέφεια όμως εμφανίζονται και οι προτάσεις του σε cocktails, αλλά σε αυτό το σημείο έρχεται μια ακόμη διαφοροποίηση. Αν αναζητήσεις τα best selling, είναι σα να ζητάς ένα “Apple Tziz” με δεκάρι Tanqueray, φρέσκο χυμό λεμόνι, σιρόπι ζάχαρης, μπόλικες φέτες αγγουριού, λικέρ μήλου και St. Germain με elderflower. Σαn να παρήγγειλες ένα... αισιόδοξο “Fantastic Boyfriend” με vodka, μαρμελάδα από raspberry, σιρόπι καρύδας και βανίλιας με λίγο στυμμένο λεμόνι.
Μα και από την άλλη πλευρά, αν ζητήσεις ένα Negroni θα σου έρθει τόσο αρωματικό όσο πρέπει να είναι, τόσο πικρό όσο αγαπάς, τόσο ισορροπημένο όσο πάντα θα ευχόσουν να προσγειωθεί μπροστά σου.

Και κάπου εδώ είναι που αυτό το “χέρι” ξαναφέρνει στο μυαλό εκείνες τις συνταγές της γιαγιάς. Πολύ νόστιμες όταν στις έφτιαχνε εκείνη, εσύ όμως πως τα πας με την εκτέλεσή τους; Τα cocktails θέλουν “χέρι” και ο Xavier διαθέτει “μπόλικό” από αυτό. Και μεταξύ μας, είναι σαφώς αυτό το στοιχείο που τον έχει ξεχωρίσει. Ένα South Spirit με Tanqueray 10, με χυμό από λεμόνι και από ροζ γκρέιπφρουτ, με νότες από elderflower και μέντα και πάνω απ` όλα αυτό το τρομερό λεμονόχορτο, αρκεί να το επιβεβαιώσει.

Θαμώνες; Urban-rock και αυτοί σαν και τη μουσική μα και σαν τον ίδιο το χώρο του μαγαζιού.

Πρόκειται άλλωστε για ένα παρεΐστικο μαγαζί που αγαπά το party, κάτι που υπό λογικές συνθήκες θα απέτρεπε τα πολλά-πολλά ρομάντζα, αλλά που δεν συμβαίνει, ή που θα απέτρεπε τις elegant εμφανίσεις, κι όμως στις after office ώρες τα κοστούμια παρελαύνουν με ένα πλαστικό ποτήρι στο χέρι.

Μειονέκτημα; Προσωπικά τον τόσο μικρό χώρο που είναι πάντα τόσο ασφυκτικά γεμάτος δεν θα τον έβαζα στις πρώτες προτιμήσεις μου.

Guess what όμως... ούτε ο Xavier, ο οποίος σε ένα περίπου μήνα ετοιμάζει ένα Holy Spirit σε διπλάσια διάσταση, με διπλό bar και διπλή χωρητικότητα. Με διπλή σάλα και διπλό εξωτερικό χώρο. Και κάπως έτσι, το 41 της Λαοδίκης θα μοιάζει και αυτή τη σεζόν σα να έχει εγκαίνια καθημερινά. Και μάλιστα... με διπλά αποτελέσματα.

Και για να συνοψίσω... ωραία τα κουβαδάκια και οι κασκαντερισμοί στη μπάρα. Ωραίοι οι καινοτόμοι τρόποι σερβιρίσματος και οι εντυπωσιασμοί στις συνταγές των cocktails. Αν δεν υπάρχει το “χέρι” όμως, ποτέ, τίποτα δεν είναι το ίδιο. Και το Holy Spirit είναι μια πολύ καλή αρχή για να το συνειδητοποιήσουν πολλοί αυτό...

(Λαοδίκης 41, Γλυφάδα, τηλ. 210 8982650)

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση

CUERVO PALOMA SPONSOR