Όταν ο ίδιος ο μεγάλος Miguel Torres υποστηρίζει ότι αφορμή για αυτό το συναρπαστικό project ήταν ένα ταξίδι του στην Ελλάδα και το ένα κλίμα Ασύρτικου που κατάφερε να “κλέψει” μέσα στην βαλίτσα του, δεν μπορείς παρά να νοιώθεις υπερήφανος.
Και μπορεί ποτέ να μην μάθουμε τι απέγινε αυτό το Ασύρτικο, όμως σίγουρα ξέρουμε ότι έβαλε στον μυθικό Καταλανό παραγωγό το μικρόβιο για την ανακάλυψη και διάσωση των αρχαίων ποικιλιών της περιοχής του.
Αυτή η αναζήτηση ήδη κρατάει 30 και πλέον χρόνια, με την οικογένεια να έχει “βάλει στο παιχνίδι” όλους τους αμπελλουργούς της σημαντικής οινοπαραγωγικής περιοχής στα ΒΑ της Ισπανίας, σε μια προσπάθεια εύρεσης κλιμάτων των οποίων την ποικιλία δεν μπορούν να αναγνωρίσουν. Αυτή η διαδικασία έχει οδηγήσει στην ανακάλυψη 50 περίπου ποικιλιών που επιβίωσαν της φυλλοξήρας, με 6 εξ αυτών να παρουσιάζουν σπουδαίο οινολογικό ενδιαφέρον.
Φυσικά η εύρεση, η ταυτοποίηση και το οινικό δυναμικό δεν φέρνουν μια ποικιλία παρά στο μέσον του δρόμου για το ποτήρι μας, αφού πρέπει να ακολουθήσουν τα ιδιαίτερα δύσκολα στάδια του καθαρισμού και της αναπαραγωγής του φυτού καθώς και η εύρεση των καταλληλότερων αμπελοτοπιών για την φύτευσή του.
Φαντάζομαι ότι ο Torres θα ένοιωσε την έξαψη που διακατέχει έναν αρχαιολόγο στην θέα ενός θησαυρού κατά την διάρκεια μιας ανασκαφής, όταν στα μέσα του ΄80 βρέθηκε με ένα κλίμα από την ποικιλία Garro στα χέρια και το 1998 με το δεύτερο υψηλού δυναμικού σταφύλι που βαπτίστηκε Querol παίρνοντας το όνομα του χωριού στο οποίο ανακαλύφθηκε.
Από το 2009 αμφότερα τα σταφύλια συμμετέχουν στο blend της ετικέτας Grans Muralles, ενώ παράλληλα και άλλες 4 ποικιλίες έχουν πάρει το δρόμο τους, με τα πρώτα αποτελέσματα να παρουσιάζονται –έστω και σε πειραματικό στάδιο – από τον ίδιο τον 78χρονο παραγωγό.
Η κιτρινόχρωμη λευκή Forcada άνοιξε αυτόν τον Ancestral χορό φέρνοντας άρωμα …Chablis στα ποτήρια. Αν προτιμάτε το “άρωμα Σαντορίνης” πάντως, δεν θα μαλώσουμε, αφού με ph 2,92, διακριτικά αρώματα ορυκτών, λουλουδιών και λεμονιού, φοβερό νεύρο και αγριάδα, η μερικώς (20%) παλαιωμένη σε 300λιτρα βαρέλια Forcada 2017 εύκολα θα μπορούσε να μπερδέψει!
Το Pirene είναι ένα όψιμο ερυθρό σταφύλι που έχει φυτευτεί στο κτήμα Sant Miquel de Tremp της ονομασίας προέλευσης (D.O) Costers del Segre. Η προσπάθεια από τον τρύγο του 2016 είχε σαν αποτέλεσμα ένα ισορροπημένο, πιπεράτο κρασί με αρώματα πετροκέρασου που στηρίζει τη δομή του στην οξύτητα και όχι στις τανίνες.
Αντιδιαμετρικός ο χαρακτήρας του Gonfaus 2016 που εκφράζεται στα 7,4 εκτάρια του Finca Purgatori που ανήκει στην ίδια με το Pirene D.O. Οι σκουρόχρωμες ρόγες στο τσαμπί αυτού του σταφυλιού μπορεί να είναι αραιές όμως είναι γεμάτες με γλύκα και στιβαρές τανίνες. Προσθέσετε εδώ τα βαριά αρώματα μαρμελάδας φράουλας και λικέρ ιβίσκου καθώς και το 14αρι αλκοόλ και θα βρεθείτε μπροστά σε ένα σύνολο που φέρνει στο νου ένα καλό Mourvedre.
Το Moneu ωριμάζει στα μέσα Σεπτεμβρίου στο κτήμα Castell de la Bleda του Penedes και συνθέτει ένα φίνο, αιθέριο άρωμα με κόκκινα φρούτα που θυμίζει Pinot Noir. Όμως και το στόμα του Moneu 2017 ακολουθεί ανάλογο προφίλ με ελαφράδα, έντονη οξύτητα και αρκετά μαλακές τανίνες.
Αν και όλα τα κρασιά είναι ήδη εντυπωσιακά -κυμαινόμενα στα επίπεδα του 8-8,5/10- η αξιολόγηση είναι το τελευταίο που μετράει σε μια τέτοια προσπάθεια. Το σημαντικότερο είναι ότι ένας παραγωγός που έχει χτίσει μια αυτοκρατορία βασιζόμενος στις πιο γνωστές γηγενείς και διεθνείς ποικιλίες, δεν επαναπαύεται ούτε στις δάφνες του ούτε στην ευκολία που αυτές προσφέρουν αλλά γυρνά στο παρελθόν του και ξεθάβει την μοναδική κληρονομία του.
“Με την αναβίωση των ποικιλιών που χρησιμοποιούσαν οι προ-προ παππούδες μας μπορούμε να ατενίσουμε το μέλλον και να βρούμε την αυθεντικότητα που θα μας βοηθήσει να προσφέρουμε πραγματικά σπουδαία και ξεχωριστά κρασιά που δεν θα μοιάζουν με τίποτα από όσα ξέρουμε έως τώρα” ισχυρίζεται ο γενικός διευθυντής της Familia Torres Miguel Torres Maczassek. Και σε μια εποχή μιμιτισμού και ομοιομορφίας, τα λόγια του ηχούν πιο ενδιαφέροντα από ποτέ…
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση