Οι μέρες επιτάσσουν αφρούς και φυσαλίδες και η ομώνυμη έκθεση που διοργάνωσε η Vinetum προσέφερε αρκετές. Βέβαια από την έκθεση έλειψαν –εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων- οι μεγάλες ντίβες που ακούν στο όνομα Σαμπάνιες αλλά και κάποιες άλλες φημισμένες περιοχές για αφρώδη όπως οι Franciacorta, όμως αρκετοί από τους εγχώριους εκπροσώπους του αφρισμού ήταν εκεί.
Παρόλο που ανάμεσά τους υπήρχαν κάποια αξιόλογα ξηρά δείγματα, το “άθλημα” φαίνεται ότι απαιτεί πολύ δουλειά από τους Έλληνες παραγωγούς. Αντίθετα οι διάφορες γλυκές εκδοχές μάλλον τα καταφέρνουν εξαιρετικά δείχνοντας την πλάτη τους ακόμα και στον βασιλειά του είδους Moscato d’ Asti!
Λευκά, ξηρά αφρώδη.
Perrier Jouet, Champagne Grand Brut NV: Ένταση και πυκνότητα χαρακτηρίζουν αυτή τη υπέροχη Σαμπάνια, όμως τα παραπάνω δεν εκφράζοντα με βαρύ αλλά με απόλυτα αέρινο τρόπο. Χέρι-χέρι με την φινέτσα πάντως πάει ένα σύνθετο μπουκέτο μπισκότου, λεμονιού και λευκόσαρκων φρούτων. (8,5/10)
Furstvon Metternich, Sekt Trocken NV: Ένα εξαιρετικό Γερμανικό αφρώδες από Riesling που γεμίζει το ποτήρι με μέλι, αχλάδι και βερίκοκο. Ελάχιστες νότες πετρόλ προδίδουν την ποικιλία, ενώ η γλύκα των 24 gr/lt σακχάρων ρεφάρεται από την οξύτητα ξυράφι του χαρισματικού σταφυλιού! (8/10)
Cair, Velvet 2005: Σχετικά πυκνό και πολύπλοκο αυτό το blend Αθηριού και Chardonnay, με τις δύο ποικιλίες να “ακούγονται” στο ποτήρι. Τα λουλούδια και η μαλακή αίσθηση της πρώτης συμπληρώνονται από το ροδάκινο, το δεντρολίβανο και το μπριός της δεύτερης σε ένα …velvety, επίμονο σύνολο. 7,5/10
Henkell, Blanc de Blancs NV: Ο Γερμανικός γίγαντας αναμειγνύει διάφορες ποικιλίες και βγάζει από τις κλειστές δεξαμενές ένα λεμονάτο και μελένιο αφρώδες. 28 gr/lt dosage προσδίδουν όγκο αλλά διασφαλίζουν παράλληλα και ένα γλυκόξινο παιχνίδι που μένει αρκετά στην μνήμη. 7,5/10
Freixenet, Cordon Negro Cava NV: Ένα ισορροπημένο Ισπανικό αφρώδες που δίνει πολλά περισσότερα από αυτά που ζητά. Η παραδοσιακή μέθοδος βάζει μια μπουκιά ψωμιού πλάι στο αχλάδι και το νυχτολούλουδο, ενώ το μέσου βάρους στόμα είναι κρεμώδες και ζωντανό μαζί. Ευχάριστη, λεμονάτη επίγευση. 7/10
Gancia, Prosecco Brut NV: Το άρωμα αυτού του αφρώδους που παράγεται με την μέθοδο Charmat είναι απλό και γεμάτο από βοτανικότητα άχυρου και τσουκνίδας. Όμως την παράσταση κλέβει το στόμα που είναι ελαφρύ, λεμονάτο αλλά και αρκούντως επίμονο. 7/10
Blink, Zibibo NV: Ελαφρύ, δροσερό και καλοφτιαγμένο αυτό το αφρώδες από Μοσχάτο Αλεξανδρείας. Προϊόν οινοποίησης σε κλειστή δεξαμενή προβάλει τα πρωτογενή αρώματα της ποικιλίας αλλά βάζει και λίγο αχλάδι στο flavor. Το στόμα πάντως είναι κατάξηρο από την αρχή ως το τέλος. 6,5/10
Ροζέ, ξηρά αφρώδη.
Perrier Jouet, Blason Rose NV: Αν και λατρεύω τις λευκές Σαμπάνιες, οι ροζέ προτάσεις σπάνια με κερδίζουν. Η Blason Rose είναι μια εντυπωσιακή περίπτωση λόγω της έντασης και της συμπύκνωσης με τις οποίες χαρίζει το μπουκέτο ποτ πουρί και φρέσκων φρούτων αλλά και λόγω της εξαιρετικής διάρκειας που αρτύζεται μάλιστα με μια απίθανη τζούρα ζυμών. Το δικό μου κρασί της έκθεσης! (9/10)
Κτήμα Τσέλεπου, Amalia Rose NV: Άλλη μια έκφραση του Αγιωργίτικου και μάλιστα λίαν αξιόλογη! Οι 12 μήνες παραμονής με τις οινολάσπες δεν φαίνονται σε μύτη και στόμα, όμως τα αρώματα φραγκοστάφυλου και πετροκέρασου, η αυστηρή παρουσία και το ξηρότατο τελείωμα είναι απόλυτα πιεστικά. (7/10)
Ημίγλυκα και Γλυκά Αφρώδη.
Cair, Mos NV: Το κορυφαίο Ελληνικό γλυκό αφρώδες είναι ένα απόλυτο εργαλείο ξεμυαλίσματος! Και αυτό όχι τόσο λόγω των αρωμάτων άγουρου ανανά και αχλαδιού όσο λόγω του εκπληκτικού στόματος που συνδυάζει με τέλειο τρόπο ελαφράδα, οξύτητα, 96 gr/lt σακχάρων και υπέροχο flavor περγαμόντου! (7,5/10)
Bianco Nero, Sparkling Rose NV: Το οινοποιημένο με τη μέθοδο Charmat ροζέ Bianco Nero παράγεται από 100% Μοσχάτο Αμβούργου και το φωνάζει σε μύτη και στόμα με εκρηκτικό χαρακτήρα τριαντάφυλλου και φράουλας αλλά και πανέμορφη ισορροπία. Η Ελληνική εκδοχή της Malvasia di Castelnuovo! (7,5/10)
Χατζηγεωργίου, D’ Ifestia NV: Πιο πληθωρικό και βαρύ από το Mos, το ημιαφρώδες αυτό Μοσχάτο από την Λήμνο έρχεται πιο κοντά σε ένα Πιεμοντέζικο Moscato d’ Asti. Η μύτη γεμίζει με βερίκοκο, μέντα και γλυκό λεμόνι, ενώ η γεύση καταφέρνει να μην κουράζει μιας και μπολιάζεται με τονισμένη δροσιά. (7/10)
Οι απογοητεύσεις της έκθεσης.
Κτήμα Τσέλεπου, Amalia NV και Amalia Vintage: Η λευκή αχρονολόγητη Amalia για χρόνια αποτελούσε πρότυπο για τα περισσότερα αφρώδη της χώρας. Όμως σήμερα είναι σκιά του εαυτού της όντας υδαρής, άγευστη και ιδιαίτερα σύντομη, ενώ η επιπλέον παραμονή με τις οινολάσπες της Vintage πολύ λίγα προσέθεσε στους παραπάνω τομείς.
Prosecco: Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω τον ντόρο που έχει δημιουργηθεί γύρω από το Prosecco. Στα μάτια μου, τις περισσότερες φορές τα Βερονέζικα αυτά αφρώδη είναι συνώνυμα του απλοϊκού, του βαρετού και του αδιάφορου. Όσο για την τιμή τους, δεν είναι καλύτερη από ποιοτικότερα Ελληνικά ή Ισπανικά αφρώδη…
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση