Chateau Sainte Marguerite: Ένα κορυφαίο ροζέ που έγινε από όραμα και πείσμα

Είναι ωραίο το story του Chateau Sainte Marguerite κι ακόμη πιο ωραίο να το ακούς από τις διηγήσεις του Olivier και Enzo Fayard, που πήραν πριν από πολλά χρόνια μια γενναία και τολμηρή απόφαση, κόντρα στο «θέλω» των γονιών τους. Ακόμη και σήμερα, μετά από τόση αναγνώριση και διεθνή επιτυχία, ο πατέρας των παιδιών βαθιά μέσα του πιστεύει ότι «κρασί είναι μόνο το κόκκινο», παρότι έχει πλέον αναγνωρίσει πως το ζάρι που έριξαν οι γιοί του, στρέφοντας το οινοποιείο στο να παράγει ροζέ κρασί εξαιρετικής ποιότητας, πήρε όλη την παρτίδα.

Άλλωστε δεν είναι και λίγο να έρχεται ένας πολυεθνικός κολοσσός σαν την Pernod Ricard και να εντάσσει στο portfolio της τα κρασιά σου, στρέφοντας πάνω τους, τους προβολείς της παγκόσμιας αγοράς. Είχα την χαρά να ταξιδέψω μέχρι το Chateau Sainte Marguerite, έπειτα από πρόσκληση της Pernod Ricard που εισάγει τα κρασιά στην Ελλάδα και της Jeroboam που τα διανέμει. Θα μπορούσε κάποιος να το πει και ταξίδι στον χρόνο, μια και αυτό το θρυλικό κτήμα απλώνει τις ρίζες του μέχρι τη ρωμαϊκή εποχή. Πριν από έναν αιώνα σχεδόν αποκτά τη μορφή που βλέπουμε και σήμερα, ενώ το 1955 σφραγίστηκε με την κορυφαία διάκριση Cru Classe, ανοίγοντας τα πανιά του για το μέλλον. 

Ο Olivier και ο Enzo Fayard μας υποδέχτηκαν στο καινούργιο, υπερσύγχρονο οινοποιείο λίγο μετά το απόγευμα της ίδιας μέρας που φτάσαμε και ομολογώ ότι η εμπειρία ήταν καθηλωτική. Περάσαμε αρκετές ώρες δοκιμάζοντας όλα τα κρασιά του κτήματος αλλά αυτό που θα κρατήσω προσωπικά είναι η σπίθες που πετάνε τα μάτια τους όταν μιλάνε για το  Sainte Marguerite, η σεμνότητα που έχουν, η εργατικότητα και η αφοσίωση στο να εξελίσσουν τα προϊόντα τους, ακόμη τώρα που θα μπορούσε κάποιος μετά από ένα τέτοιο deal να κρεμάσει τη φανέλα, απολαμβάνοντας τα δεκάδες εκατομμύρια που εισέπραξε από αυτό. Αλλά όχι, συνεχίζουν να εργάζονται νυχθημερόν σε ακόμη πιο απαιτητικούς ρυθμούς γιατί όπως πολύ εύστοχα είπε ο Στήβεν Κινγκ «αυτό που ξεχωρίζει τον ταλαντούχο από τον πετυχημένο είναι σκληρή δουλειά».

Σας παραπέμπω στο κείμενο που έγραψε ύστερα από δοκιμή όλων των ετικετών ο Σίμος Γεωργόπουλος για να καταλάβετε ότι δεν μιλάμε απλώς για ένα ακόμη ροζέ κρασί από την Προβηγκία, αλλά για μια λεπτοκεντημένη δουλειά που εκφράζει απόλυτα το γοητευτικό terroir της και που σίγουρα αξίζει να δοκιμάσετε.