Μια συγκλονιστικά γοητευτική «κυρία» ετών 42

06 Απριλίου 2011
Γιώργος Φλούδας

Η πρόσκληση ήταν για το εστιατόριο «Σπονδή». Και για να αρχίσω από τα εύκολα μια πρόσκληση για το εστιατόριο «Σπονδή» δύσκολα την αρνείσαι όσο βεβαρημένο πρόγραμμα και να έχεις. Είναι απλά το καλύτερο εστιατόριο, έχει την καλύτερη σχέση ποιότητας- τιμής (αν δεν σε απασχολεί το θέμα της τιμής) και είναι πάντα μια  γαστρονομική εμπειρία.

Πάμε τώρα στα πιο σύνθετα!

Οικοδεσπότης ο κύριος Θεοδώρου, ο οποίος κάθε χρόνο γιορτάζει τα γενέθλια του με φίλους του από τον χώρο του κρασιού. Μια εγκάρδια χειρονομία για μας που είμαστε καλεσμένοι, που αν για κάποιο λόγο δεν μπορείς να είσαι παρόν απλά είσαι φτωχότερος σε γνώση και εμπειρίες.

Ο κος Θεοδώρου, από τους ιδιώτες που έχω γνωρίσει, αποτελεί κινητή Εγκυκλοπαίδεια Κρασιού και γνωρίζει προσωπικά τους παραγωγούς των κρασιών που απολαμβάνει.

Το πολύ σημαντικό με τον κύριο Θεοδώρου είναι ότι ξέρει τι είδους κρασιά του αρέσουν. Και δεν αναφέρομαι σε λευκά, ξηρά από την ποικιλία Chardonnay αλλά το στυλ ποιού παραγωγού, από ποια ραχούλα της Βουργουνδίας, ποιο συγκεκριμένο αμπελώνα, ποια χρονιά και ποια παρτίδα εμφιάλωσης. Φίλος του κρασιού, με βαθειά γαστρονομική παιδεία αλλά και μια έμφυτη γαλαντομία να μοιράζεται τις γνώσεις του και... τα σπάνια κρασιά του. Η προσωπική του συλλογή δε, ξυπνάει τάσεις κλεπτομανίας σε όσους είχαμε την ευκαιρία στο παρελθόν να την επισκεφτούμε.

Το δείπνο είχε οριστεί για τις 21:00 και είχαμε την χαρά να απολαύσουμε  5 υπέροχα, ιδιαίτερα και δυσεύρετα κρασιά για την ελληνική αγορά με  ένα set menu 5 επιλογών ειδικά προσαρμοσμένο  από τον Chef της Σπονδής για τα συγκεκριμένα κρασιά.

Στην αρχή υπήρχε ένα αφρώδες από την περιοχή της Σαβοΐας (που κανένας από τους 20 καλεσμένους δεν το είχε δοκιμάσει στο παρελθόν) και στο τέλος μια Grappa χρονολογημένη του 1990 και παλαιωμένη σε βαρέλι ακακίας του Romano Levi. Πιο εύκολα βρίσκεις δείγμα να δοκιμάσεις από τον γάμο της Κανά παρά  grappa του μακαρίτη Romano Levi. (Τα υπόλοιπα κρασιά αναφέρονται στο τέλος)

Αφού συγκεντρωθήκαμε όλοι, μια όχι και τόσο απλή διαδικασία αφού στην Ελλάδα πηγαίνουμε ακόμα και μια ώρα μετά την αναφερόμενη ώρα προσέλευσης, μας εξήγησε ότι τα κρασιά τα επέλεξε με μια απλή λογική που δεν είναι και τόσο δεδομένη.

Για το δείπνο γενεθλίων του λοιπόν επέλεξε κρασιά που «...μου αρέσουν...» όπως χαρακτηριστικά είπε και το να ξέρεις τι σου αρέσει σε αυτό το επίπεδο  χρειάζεται να αφιερώσεις πολύ χρόνο και πολύ ψάξιμο.

Η μεγάλη έκπληξη όλων ήταν ότι μια επιλογή από τα πέντε κρασιά του δείπνου ήταν ένα ελληνικό κρασί. Ένα ελληνικό κρασί που στεκόταν ακριβώς ανάμεσα σε ένα καρέ  από σπουδαίες επιλογές από όλο τον κόσμο. Ανάμεσα λοιπόν σε ένα κορυφαίο Αυστριακό Riesling, σε ένα μοναδικό λευκό Ελβετικό κρασί από το Valais, μια σπάνια λευκή Rioja από την Ισπανία 30 ετών και ένα Ουγγαρέζικο γλυκό  Τοκάϊ το ερυθρό κρασί του δείπνου ήταν μια απλή και ταπεινή Νάουσα Μπουτάρη. Μια Νάουσα Μπουτάρη όμως από την χρονιά του 1969!!! Στην αρχή είχα μια επιφύλαξη για το αν θα τα κατάφερνε μετά από τόσα χρόνια, αλλά όταν σερβιρίστηκε στα ποτήρια ήταν συγκλονιστική. Και όχι με την λογική ενός ελληνικού κρασιού 42 ετών που πρέπει να το δεις με συμπάθεια. Το κρασί ήταν εκεί, alive `n kicking. Με τα αναμενόμενα αρώματα της εξέλιξης της Νάουσας, μια γήινη δύναμη και μια απίστευτη οξύτητα. Τύφλα να `χε το Chambolle Musigny όπως αναφώνησε και ο οικοδεσπότης.

Το πιο συγκινητικό είναι ότι ήταν η «απλή» Νάουσα Μπουτάρη  από μια σπουδαία χρονιά που αποδεικνύει περίτρανα την δυναμική της ποικιλίας. Από τα κρασιά που δοκιμάζουμε τελευταία και από τις προσπάθειες που γίνονται από τους «ποιοτικούς μικρούς παραγωγούς» την τελευταία εικοσαετία κανένα μέχρι τώρα δεν μπορεί να σταθεί στο επίπεδο της Νάουσας Μπουτάρη 1969.

Μια σπάνια εμπειρία και μια μεγάλη αποκάλυψη από ένα  ελληνικό κρασί που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις μεγάλες ετικέτες της Βουργουνδίας και όχι μόνο.

Χρόνια σας πολλά λοιπόν  κε Θεοδώρου και ευχαριστούμε θερμά για την πρόσκληση και  για το ταξίδι στον χρόνο αλλά και στον μαγικό κόσμο των κρασιών.... που σας αρέσουν!

 

Τα κρασιa του δεiπνου

Αφρώδες

Domaine Belluard, Mont Blanc Brut Zero Ayse 2005, Savoie, Γαλλία

Κυρίως Δείπνο

Emmelich Knoll, Riesling, Vinotekfullung, Smaragd 2007, Wachau Αυστρία

M.Th. Chappaz, Ermitage Grain d` Or,2006, Valais, Ελβετία

Νάουσα Μπουτάρη 1969

R.L. de Heredia Vina Tondonia Grand Reserva Blanc 1981, Rioja Ισπανία

Disznoko, Tokaji 6 puttonyos, Kapi, 1999, Ουγγαρία

Romano Levi, Grappa della botte d` Acacia 1990, Neive Ιταλία

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση