Οφείλω δε, να αναφέρω και για λόγους ηθικής τάξης και τις ευχαριστίες μας (εκφράζοντας όλους όσους έχουν παραβρεθεί), στην οικογένεια Ανθίδη για τον χώρο που έχουν φτιάξει ειδικά για γευσιγνωσίες επαγγελματιών και μας φιλοξενούν κάθε φορά.
Την τελευταία φορά που βρεθήκαμε το θέμα μας ήταν η Μαλαγουζιά. Από την προηγούμενη εβδομάδα και την επίσκεψη μου στην ΔΕΤΡΟΠ στην Θεσσαλονίκη είχα βάσιμες ανησυχίες για την επικείμενη απειλή που ακούει στο όνομα “Μαλαγουζιά”. Οι φόβοι μου επιβεβαιώθηκαν αφού στην γευστική δοκιμή εμφανίστηκαν περί τα 25 δείγματα από παραγωγούς που πλέον έχουν εντάξει την Μαλαγουζιά στην εμπορική τους φαρέτρα.
Παρατήρηση πρώτη : «Τα ελατήρια κόλλησαν! Τι κάνετε μωρέ; Σταματήστε το κάρβουνο! Όχι άλλο κάρβουνο!»- όπου κάρβουνο εσείς αντικαταστήστε το με Μαλαγουζιά.
Ήμαρτον! Έχει γίνει εμμονή στους παραγωγούς και θα πρέπει να το διαχειριστούν.
Από τις Μαλαγουζιές που δοκιμάσαμε οι μισές τουλάχιστον θα μπορούσαν να μην είχαν κυκλοφορήσει στην αγορά. Μια φιάλη που πραγματικά ξεχώρισε ήταν το “Νέηλυς” της Αναστασίας Φράγκου. Εξαιρετική προσπάθεια, με αρωματική ένταση, ίσως λίγο πιο βοτανικό από ότι θα περίμενε κανείς αλλά σαν αποτέλεσμα είχε προσωπικότητα.
Παρατήρηση δεύτερη: Το όνομα του κρασιού. Το πρόβλημα δημιουργείται όταν προσπαθείς να θυμηθείς το κρασί που έχεις πιει και σου αρέσει. Τα ονόματα και κατ’ επέκταση η ετικέτες των κρασιών θα πρέπει να γίνουν πιο ξεκάθαρες και πιο φιλικές προς τους καταναλωτές. Έρχονται κατά καιρούς διάφοροι φίλοι να μου πουν για κρασιά που έχουν δοκιμάσει τελευταία και μου θυμίζουν τον Γιώργο Κωνσταντίνου στην ταινία ‘Χτυποκάρδια στο Θρανίο’ που προσπαθούσε να περιγράψει το προφιτερόλ. Θα πρέπει το κρασί να ξεφύγει από την «ψαγμένη», ψευτοκουλτουριάρικη και αρχαιολάγνα προσέγγιση και να πιάσει τον παλμό των εικοσάρηδων που πλέον θέλουν να στραφούν προς το κρασί είτε γιατί είναι πιο υγιεινό ή γιατί είναι (μοιραία πλέον και) πιο οικονομικό, είτε ακόμα γιατί εκπαιδεύεται και αποκτά αυτοπεποίθηση.
Λαμβάνοντας υπόψη και την τουριστική αγορά, με τους τουρίστες να πηγαίνουν από εστιατόριο σε εστιατόριο, με χαρτάκια γραμμένα στα ελληνικά τα ονόματα των κρασιών που είχαν πιεί την προηγούμενη ημέρα, η κίνηση που έκανε η Οινοποιεία Συμεωνίδη αξίζει συγχαρητηρίων. Στην οπίσθια ετικέτα, με τις γενικές πληροφορίες που καταγράφονται συνήθως όπως π.χ. «….το κρασί αυτό ταιριάζει με pasta, pizza & μπύρα…», έχει προσαρμοστεί ένα ειδικό αυτοκόλλητο με όλα τα στοιχεία που μπορεί να ενδιαφέρουν τον καταναλωτή, σε δύο γλώσσες και είναι αποσπώμενο ούτως ώστε ο καταναλωτής να μπορεί να το πάρει μαζί του και να το αναζητήσει εύκολα. Μια χρηστική κίνηση που θα διευκολύνει και τους επαγγελματίες (καβίστες, εστιάτορες) αλλά και τους άμοιρους τουρίστες που πελαγοδρομούν με τις ελληνικές ετικέτες.
Ελπίζω να μιμηθούν και άλλοι παραγωγοί, ιδίως στα νησιά, την πρωτοτυπία της Οινοποιείας Συμεωνίδη ή τουλάχιστον να κινηθούν σε ξεκάθαρες ετικέτες και γραμματοσειρές, και αν είναι δυνατόν να είναι ευανάγνωστες και στα ελληνικά και στα λατινικά.
Οι μαέστροι της εικόνας -οι Ιταλοί- χρησιμοποιούν στα κρασιά τους λέξεις όπως το Pathos, Dromos, Kratos και Kleos και εμείς δυσκολεύουμε την ζωή μας (και τις πωλήσεις μας) ….
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση