Vegoritis, Gewurztraminer 2020

Λίγοι θα διαφωνήσουν περί της ικανότητας του Gewurztraminer να αποπλανεί τους οινόφιλους όπως κανένα άλλο σταφύλι στον κόσμο. Ακόμα λιγότεροι όμως θα αμφισβητήσουν το γεγονός ότι αυτό το μοναδικό σταφύλι δεν αποκαλύπτει το μεγαλείο του παρά σε ελάχιστους τόπους στην γη, με κορυφαίο όλων την Αλσατία. Η Ελλάδα προφανώς και δεν διαθέτει τις καταλληλότερες συνθήκες για την ξεμυαλιστική ποικιλία με την ροζ φλούδα, ωστόσο κάποιοι παραγωγοί έχουν καταφέρει να ξεζουμίσουν ένα μεγάλο μέρος της Αλσατικής γοητείας της.

Ανάμεσά τους και το οινοποιείο Βεγορίτις, με την οικογένεια Μπόσκου μάλιστα να φυτεύει το Gewurz πρώτο-πρώτο στον αμπελώνα της στο Αμύνταιο, ελπίζοντας ότι το πιο ψυχρό terroir της χώρας θα αποδειχθεί κατάλληλο ώστε να του επιτρέψει μια σωστή ωρίμανση· και αυτή της η ιδέα μάλλον αποδείχθηκε λαμπρή !

Αν και δεν έχει δει καθόλου ξύλο, το Gewurztraminer διαθέτει λαμπερό κίτρινο χρώμα αλλά και μια μοσχοβολιστή μύτη που δεν δρέπει δάφνες έντασης όμως τις αξίζει στον τομέα της τυπικότητας. Ιδιαίτερα όμορφο το άρωμα, με κομπόστα αχλαδιού και λουκούμι σε πρώτο πλάνο και άγουρο μάνγκο με ροδόνερο στο φόντο.

Το ενδιαφέρον όμως συνεχίζεται και στο στόμα, με κάθε γουλιά να το γεμίζει με πλούτο γεγονός για το οποίο ευθύνονται οι 14 αλκοολικοί βαθμοί αλλά και η σαφής παρουσία αζύμωτων σακχάρων. Όλη αυτή η γλύκα ενισχύει τις μνήμες …Αλσατίας έστω και αν το κρασί υπολείπεται σε νεύρο, ενώ την ίδια στιγμή το τελείωμά του αμαυρώνεται λίγο  λόγω μιας τανικότητας που δεν συνάδει με το προφίλ του.

Ωστόσο η αίσθηση που κανείς αποκομίζει είναι εντυπωσιακή όσο και πειστική, με τις δύο αρετές να ενισχύονται όταν σερβιριστεί στους 11-13ºC και σε ένα ευρύχωρο ποτήρι όπως το Stolzle Revolution Red. Τα ταιριάσματα μπορεί να μην είναι εύκολα ωστόσο εδώ θα βρείτε την λύση για τα δύσκολα, όπως για μια τερίνα φουα γκρα, ένα σουφλέ ή ριζότο με ροκφόρ, μια πάπια με πορτοκάλι ή ένα κοτόπουλο με ανανά!

Μετά από τις υψηλές του επιδόσεις στo Ξινόμαυρο, το οινοποιείο Βεγορίτις δείχνει να τα καταφέρνει εξαιρετικά και στο λίαν απαιτητικό Gewurztraminer. Η πρότασή του στιλιστικά βρίσκεται εγγύτερα στο Αλσατικό πρότυπο από κάθε άλλη της χώρας, ενώ ένα μικρό fine tuning στην γευστική ισορροπία να είναι το μόνο που λείπει για να το φέρει στην κατηγορία του “εξαιρετικού” και ποιοτικά. Ως εκ τούτου η τιμή των 15€ δεν είναι παράλογη, την στιγμή μάλιστα που μάλλον θα πρέπει να κινηθεί κανείς αρκετά υψηλότερα για να βιώσει κάτι καλύτερο από τον τόπο των Βοσγίων ορέων.

Βαθμολογία: 7,5/10.