Κτήμα Κελεσίδη, Μέρχαλι Νάουσα 2009

Αν και ένα από τα λιγότερο γνωστά οινοποιεία της Νάουσας, το Κτήμα Κελεσίδη έχει καταφέρει να τραβήξει αρκετές φορές την προσοχή μου κατά τη διάρκεια εκθέσεων. Ιδιαίτερα μάλιστα με την ΠΟΠ Νάουσα Μέρχαλι, η οποία περισσότερες από μια φορές έχει συμπεριληφθεί στις επιλογές μου με τα πλέον αξιοπρόσεκτα κρασιά.

Έτσι η ευκαιρία να δοκιμάσω την εσοδεία του 2009 σε ανθρώπινες συνθήκες δεν θα μπορούσε να πάει χαμένη, την στιγμή μάλιστα που το εν λόγω κρασί απαλλάχτηκε από την παλαιομοδίτικη ετικέτα του και τώρα κυκλοφορεί με μια πιο λιτή και μοντέρνα εμφάνιση.

Αν και ήδη πλησιάζει την δεκαετία, το Ξινόμαυρο αυτό οργανικής καλλιέργειας που ωριμάζει για 12 μήνες σε βαρέλι κερδίζει τις αρχικές εντυπώσεις, αφού μόλις μια υποψία καφετιών ανταυγειών στολίζει το σκούρο ρουμπινί χρώμα του.

Εξίσου θετική είναι και η πρώτη επαφή στη μύτη που προσφέρει το παραδοσιακό προφίλ της Νάουσας με ντομάτα, φράουλα και μπαχάρια, “πειραγμένο” όμως με νύξεις ψημένης τάρτας, ξύσματος μολυβιού και παγωτού φράουλας.

Εκεί όμως που έχεις φτιαχτεί για την συνέχεια, το κρασί αρχίζει να χάνεται αρωματικά αφού φαίνεται ότι δεν διαθέτει αρκετό  φρούτο, παρόλη την διαφορετική άποψη στην οποία μπορεί να έχουν αρχικά οδηγήσει οι 14 αλκοολικοί βαθμοί. Αυτή η απουσία πάντως γίνεται εντονότερη στο στόμα, μιας και αφήνει το οινόπνευμα, την οξύτητα και τις άφθονες άγριες τανίνες να αλωνίζουν ανεξέλεγκτα! Βέβαια το βόρειο τμήμα της Νάουσας –και συγκεκριμένα το Γιαννακοχώρι στο οποία βρίσκεται ο ιδιόκτητος αμπελώνας του κτήματος- φημίζεται για την σκληράδα του, όμως ακριβώς για αυτό το λόγο η ανάγκη για άφθονο, πυκνό φρούτο είναι  επιτακτικότερη εδώ από οπουδήποτε αλλού.

Λόγω των παραπάνω, το μεγάλο ποτήρι και η κλασσική θερμοκρασία των 18° C δεν δουλεύουν σε κανένα επίπεδο, με το Μέρχαλι να προτιμά το πιο μαζεμένο Spiegelau Authentis 01 και τους δροσερούς 15 βαθμούς ώστε να προστατευθεί και η τελευταία στάλα γλυκού φρούτου που διαθέτει.

Σίγουρα το λίπος είναι απολύτως απαραίτητο στο τραπέζι, οπότε η επιλογή αρνιού, χοιρινής πανσέτας ή medium rare σπαλομπριζόλας μονόδρομος προκειμένου να ηρεμήσει το στόμα.

Δεν ξέρω αν την ευθύνη φέρουν οι συνθήκες της συγκεκριμένης εσοδείας ή κάποιες επιλογές στο οινοποιητικό κομμάτι, πάντως το Μέρχαλι του 2009 δεν κατάφερε να με εντυπωσιάσει όπως είχαν κάνει προηγούμενες κυκλοφορίες αυτής της στιβαρής Νάουσας. Επιπρόσθετα, η τιμή των €17 περίπου το φέρνει αντιμέτωπο με κορυφαίες ετικέτες μιας ζώνης που την τελευταία 10ετία έχει απογειωθεί ποιοτικά. Πάντως είμαι σίγουρος ότι είναι θέμα χρόνου ώστε το εμβληματικότερο κρασί του Κτήματος Κελεσίδη να γίνει εξίσου πειστικό μέσα και έξω από το μπουκάλι.

Βαθμολογία: 6/10