Aegean Breeze, ΕΟΣ Σάμου 2015

Στο Βόρειο Αιγαίο φυσάει Μοσχάτο.

Χρώμα κίτρινο μεσαίου βάθους. Αρώματα ικανοποιητικής έντασης από γλυκό τριαντάφυλλο εσπεριδοειδή και κυδώνι γλυκό. Στόμα γεμάτο με γλύκα που παραμένει από την αρχή μέχρι το τέλος. Οξύτητα να αυξάνει διαρκώς καταφέρνοντας να το δώσει ισορροπία άλλα όχι και ζωντάνια.

Βαθμός 83/100 για ένα κρασί που εκφράζει καθαρά τις δυνατότητες και τους περιορισμούς της ποικιλίας. Τα ξηρά Μοσχάτα, κάτω από τη σκιά των εξαιρετικών γλυκών κρασιών προσπαθούν κατά καιρούς να αποκτήσουν ταυτότητα και αυτοτέλεια. Αναρωτιέται κανείς γιατί αυτή η ποικιλία δεν αποτελεί σήμερα την κορυφαία ποικιλία οινοποίησης. Δίνει κρασιά με πολύ καλή ένταση, ευχάριστα αρώματα λουλουδιών και ένα ήπιο και απαλό στόμα. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ακριβώς αυτή η τελειότητα είναι και το ποιοτικό της όριο. Αποτελεί τον καλύτερο τρόπο να κατανοήσει κανείς ότι ένα κρασί δεν είναι το άθροισμα μόνον ευχαριστών αισθήσεων άλλα η συνιστάμενη αντίρροπων. Η αισθητική των κρασιών κινείται σε πιο δύσκολα μονοπάτια αναζητώντας το συνδυασμό ευχάριστων και δυσάρεστων αισθήσεων. Το ζητούμενο είναι η κομψότητα ως συνδυασμός πολυπλοκότητας και αρμονίας μεταξύ των επί μέρους στοιχείων. Το κρασί από Μοσχάτο δεν έχει την απαραίτητη πολυπλοκότητα, αφού οι λουλουδένιες οσμές ποσοτικά επικρατούν αφήνοντας ελάχιστα περιθώρια στις υπόλοιπες. Ακόμη, στο στόμα είναι ήπιο με οξύτητα που δεν δίνει την απαραίτητη ζωντάνια. Το ικανοποιητικό σώμα είναι μια ένδειξη συμπύκνωσης και η εξέλιξη του αφημένο στο ποτήρι, δείχνει ότι πιθανόν να έχει τη δυνατότητα να παλιώσει. Εάν βγάλει αρώματα μελιού και καραμέλας και όχι μόνον λουλουδιών που σταδιακά μαραίνονται θα είναι μια καλή αρχή για ξερά μοσχάτα παλαίωσης. Θα αρέσει σε όσους αγαπούν αυτό το εύκολα αντιληπτό είδος αρωμάτων και τις απαλές γεύσεις.