Συνήθως δημιουργούνται λόγω της έλλειψης επαφής του κρασιού με τον αέρα σε μια προσπάθεια των παραγωγών να διατηρήσουν την φρεσκάδα και την αρωματική ένταση, αλλά και λόγω της παραμονής τους με τις οινολάσπες προκειμένου να αποκτήσουν πολυπλοκότητα και δύναμη.
Συνήθως προσδίδουν ένα άρωμα κλούβιου αυγού, καμένου σπίρτου ή ελαστικού μετά από δυνατό φρενάρισμα στο κρασί, οσμές που καθιστούν το τελευταίο δυσάρεστο. Πριν όμως αδειάσετε απογοητευμένοι την φιάλης σας στο νεροχύτη, μερικά tricks ίσως να σώσουν την πατρίδα!
Το πρώτο που μπορείτε να κάνετε είναι να ανακινήσετε το ποτήρι σας και να περιμένετε λίγα λεπτά, αφήνοντας το κρασί να έρθει στην επαφή με το οξυγόνο που τόσο έχει επιθυμήσει. Εναλλακτικά μπορείτε να του προσφέρετε μια μεγαλύτερη “οξείδωση” μεταγγίζοντάς το για ½ -1 ώρα σε μια καράφα.
Τα παραπάνω είναι αρκετά για μια ελάχιστα αναγωγική φιάλη, αν ωστόσο τίποτα από τα προηγούμενα δεν δουλέψει φέρτε ένα ασημένιο ή χάλκινο αντικείμενο σε επαφή με το κρασί για λίγα λεπτά. Οι δυσάρεστες ενώσεις θα αντιδράσουν χημικά μαζί τους και θα μετατραπούν σε κρυστάλλους θειούχου χαλκού, αμφότερες μη επιβλαβείς για τον οργανισμό αλλά με τις δεύτερες να είναι και άοσμες!
Ένα ασημένιο κουταλάκι ή ένα νόμισμα (προτιμήστε τα μεγαλύτερα των 10 λεπτών μιας και είναι πλουσιότερα σε χαλκό!) μπορούν να διορθώσουν κάποιες –αν και όχι όλες- τις αναγωγές, οπότε δεν θα σας στοιχήσει τίποτα το να δοκιμάσετε να σώσετε την φιάλη σας. Ούτε καν μια δεκάρα!
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση