Το Low Profile δεν είναι ένα καινούριο μπαρ παρά το γεγονός ότι είναι ελάχιστος ο καιρός που το συναντάμε στην στοά Μπολάνη, στο κέντρο της Αθήνας.
Αντίθετα, αποτελεί ένα από εκείνα τα παραδείγματα που σε εμάς τους νεότερους υπενθυμίζουν πως ουσιαστικά δεν έχουμε ιδέα από την παλαιότερη μορφή της πόλης μας και πως αν θέλουμε να αναφερόμαστε σε αυτήν –έστω και μέσα από τα κείμενά μας- θα πρέπει να το κάνουμε με σεβασμό.
Είναι πολύ δύσκολο να καταφέρεις να κρατήσεις ένα μπαρ ανοιχτό 20 ολόκληρα χρόνια, όπως έγινε με το Low Profile που βρισκόταν στην Λυκαβηττού. Αυτό όμως είναι που το κάνει τόσο ξεχωριστό και που μπαίνοντας στο νέο του χώρο νιώθεις λες και βρισκόταν ανέκαθεν εδώ.
Όπως και να’ χει το αντιμετώπισα με σεβασμό, όπως του πρέπει. Άλλωστε, αν και Κυριακή βράδυ ήταν γεμάτο με θαμώνες που ηλικιακά και μόνο υποδείκνυαν πως γνώριζαν που βρίσκονται και πως αυτό ήταν πάντα το στέκι τους, άρα ήμουν κάτι σαν νεαρός «εισβολέας» στα λημέρια τους.
Θα μου άρεσε να μπορώ να αναφέρω περισσότερα για την ιστορία και την πορεία του, νομίζω όμως πως τα ίδια τα χαρακτηριστικά του μαγαζιού αρκούν για να κάνουν ξεκάθαρα ορισμένα πράγματα, χωρίς να χρειαστεί να σου τα εξηγήσει κανείς: Εδώ θα έρθει κανείς για να πιει και να συζητήσει. Ή ακόμα καλύτερα για να πιει ουίσκι και να συζητήσει.
Το Low Profile λοιπόν όπως καταλάβατε είναι ένα ουίσκι μπαρ που κρατά το προφίλ του χαμηλό και έχει αυτό το μοναδικό στοιχείο που εγγυάται την πορεία στον χρόνο: χαρακτήρα.
Το μπαρ του είναι φυσικά γεμάτο με ουίσκι ανάμεσα στα οποία θα βρει κανείς εύκολα την αγαπημένη του επιλογή. Η Σκοτία μεγαλουργεί και σερβίρεται σε σπουδαίες εκφράσεις της. Μια εξαιρετική και σπάνια επιλογή είναι το Glenrothes του 1975 ή ακόμη και η vintage έκδοση του 1985. Το μάτι στην συνέχεια θα πέσει στην φιάλη του Bowmore 100 degrees proof ή ακόμη και στους αντιπροσωπευτικούς εκπροσώπου της Ιαπωνίας που παρουσιάζονται μέσα από τις ετικέτες των Hibiki, Yamazaki και Nikka. Ο φανατικός λάτρης του ουίσκι εδώ θα βρει Macallan 25 ετών αλλά και επιπλέον σπουδαίους εκπροσώπους από τα Highlands, ενώ φυσικά έμφαση δίνεται και στην άλλη όχθη του Ατλαντικού μέσα από την πλούσια γκάμα προτάσεων σε Bourbon και Tennessee ουίσκι.
Αν υπάρχουν cocktail; Φυσικά και ναι και μάλιστα στις κλασικότερες μορφές τους: Από whiskey sour και Manhattan μέχρι Dry Martini, Nergoni και Kir Royal, όλα όσα προτείνονται είναι συνταγές κλασικές, αγαπημένες και με ιστορία όπως θα έπρεπε να συμβαίνει σε ένα τέτοιο μπαρ.
Σε γενικές γραμμές το Low Profile κλέβει άξια τον σεβασμό των βασιλιάδων που κρέμονται από τα ράφια του. Είναι ένα ησυχαστήριο με υπέροχες μουσικές, με ευτυχισμένους θαμώνες, που δεν θέλει να προσφέρει τίποτα παραπάνω από αυτά που του ταιριάζουν: Χαλάρωση με πάγο, ή χωρίς.
(Βουλής 7, Στοά Μπολάνη, Αθήνα)
Φωτογραφίες: Πάνος Σμυρνιώτης
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση