Η ιστορία των pop-up εμφανίσεων, υπό την αιγίδα των Clumsies, συνεχίζεται να γράφεται και κάτι μου λέει ότι έχουμε ακόμα πολλά να δούμε. Αυτή την φορά υποδεχτήκαμε- ή μάλλον μας υποδέχτηκαν- οι βιρτουόζοι Λατινοαμερικάνοι, σε μια ταράτσα επί της Ιερά Οδού, που κατάφερε να σκεπάσει όλο το κέντρο της πόλης με το ατμοσφαιρικό της μπρίο. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Την προηγούμενη Τετάρτη 23 Μαΐου, στήθηκε από νωρίς το μεσημέρι, μια πριβέ συνάντηση στον κύριο χώρο, εκείνον του μπαρ των Clumsies, ανάμεσα σε κόσμο από τον κύκλο της κοινότητας, δημοσιογράφους και επιχειρηματίες με εξίσου έντονα πρόσφορο φόντο, με το όνομα «το στρογγυλό τραπέζι των 50 καλύτερων μπαρ». Με μια διάχυτη μυστικότητα – ο χώρος ήταν «περιφραγμένος» με κόκκινες βελουτέ κουρτίνες- έγινε μια συζήτηση για μετρημένα βλέμματά και αυτιά. Τον ρόλο της εισηγήτριας της κουβέντας πήρε η συντάκτρια των 50 best Bars, Laura Price, που ενθάρρυνε την συζήτηση με ερωτήσεις προς τους πρεσβευτές των μπαρ Floreria Atlantico(Buenos Aires) , Guilhotina (Sao Paolo), Licoreria Limantour (Mexico) και La Factoria (Puerto Rico), που είχαν φτάσει μια μέρα νωρίτερα για το μεγάλο τους ντεμπούτο.
Η κουβέντα ξεδιπλώθηκε με απόλυτη φυσικότητα, με τους ομιλητές να κάθονται σε σκαμπό απέναντι από το κοινό- παρατηρητές τους. Οι Λατίνοι εκπρόσωποι, βραβευμένων μπαρ σε παγκόσμια κλίμακα, μιλήσανε για θέματα που έχουν να αντιμετωπίσουν σε σχέση με την εύθραυστη οικονομία της χώρας, κάτι όχι τόσο μακρινό και ξένο από την δική μας αιχμηρή οικονομικό-πολιτική πραγματικότητα, θίγοντας επιφανειακά την αντίθεση του πόσο μακριά είναι οι κουκκίδες στον χάρτη, αλλά παράλληλα πόσο κοντά μπορεί να βρίσκονται διαφορετικοί πολιτισμοί. Μην ξεχνάμε ότι η Λατινική Αμερική αποτελεί μια περιοχή με βεβαρημένο πολιτικό ιστορικό και η ίδια χαρακτηρίζεται από έντονες κοινωνικές διαφορές, συγκαλυμμένες από μια απαστράπτουσα απατηλή λάμψη. Στην συνέχεια με μια στέρεη, τολμηρή ματιά ως προς τα προϊόντα που οι ίδιοι χρησιμοποιούν στα μπαρ τους, το θέμα στράφηκε ξανά προς το φλέγον ζήτημα της τοπικοποίησης (localization) και χρήσης αυτούσιων πόρων, ως ένα μέσο να μειωθούν τα βαριά, δυσβάσταχτα έξοδα των εισαγόμενων και παράλληλα ως μια προώθηση του τοπικού πλούτου προς τον υπόλοιπο κόσμο.
Η συζήτησε ολοκληρώθηκε με ερωτήσεις από κάθε γωνιά της αίθουσας και με ένα κλίμα πηγαίας οικειότητας.
Το ίδιο βράδυ Clumsies και Λατίνοι μας ταξίδεψαν με το μαγικό τους χαλί ως την ταράτσα του Acro, σε ένα σινεματικό υπερθέαμα. Τα περίπτερα- μπαρ station Αργεντινής, Πουέρτο Ρίκο, Βραζιλίας και Μεξικού είχαν απλωθεί όλα στην σειρά περιμένοντας τους καλεσμένους τους, που όλο περιέργεια και διάθεση να αναμειχτούν στο κλίμα, δεν άργησαν να γεμίσουν το πεδίο δράσης. Και ενώ τα αστέρια ακτινοβολούσαν και χόρευαν ζωηρά, υπό τον ρυθμό κάθε λογής λάτιν μελωδίας και τα φώτα της φασαριόζικης Αθήνας φάνταζαν ξαφνικά σαν ατάραχα, τρεμάμενα λαμπυρίσματά μιας πιο εξωτικής πόλης, όλοι αφέθηκαν στο θεματικό σκηνικό, σαν να ήταν κομμάτι του.
Το μοτίβο ντύθηκε αλλά και ζωντάνεψε με τις συνταγές cocktail του κάθε pop-up, προσφέροντας μια δόση έξτρα νοστιμάδας.
Ξεχώρισα την Margarita Al Pastor, του Benjamin Novoa και της ομάδας του από το Licoreria Limantour του Μεξικού. Μια συνταγή με Patron Silver Tequila, Cointreau, lime και ένα δικό τους taco mix. Δοκίμασα επίσης το δροσιστικό, καλοκαιρινό Ascuas, Grey Goose Vodka, Amontillado sherry, καπνιστό χυμό καρπούζι, lime και orange bitters. Ένα φρέσκο ποτό, με αρκετό σώμα και μια ευχάριστη, λιτή, γλυκιά επίγευση.
Από την Αργεντινή και το team του Tato Giovannoni από το Floreria Atlantico, δοκίμασα το εξίσου ευχάριστο, πιο ήρεμο και γήινο, Latinoamericano, βασισμένο σε παραλλαγή του κλασικού, με Principe De Los Apostoles Gin, Espadin joven mescal, Campari, Three Cents Pink Grapefruit soda.
Από τον Mario Silva και τους υπόλοιπους newcomers της Guilhotina, ήπια το ξινό Sugar Baby με τα δροσερά αρώματα εσπεριδοειδών. Star of Bombay gin, dry Curacao,lime, ginger, Citrus Absinthe bitters και ξηρό αφρώδη οίνο.
Τέλος επισκέφτηκα τον Leslie Cofresi από το La Factoria και αγκάλιασα τον ανοιχτό vibe του Πουέρτο Ρίκο. Βούτηκα μέσα στο γεμάτο αρώματα, στρογγυλό Facto Old Fashioned, με ρούμι, dry spices, Facto bitters.
Οι Clumsies μας έκαναν να νιώσουμε στο μεδούλι μας την λατινοαμερικάνικη εσάνς, προσφέροντας φρέσκα πούρα που ετοιμαζόταν μπροστά στα μάτια μας και pairing φαγητού, με μενού διαμορφωμένο από τον πλέον κατάλληλο για την βραδιά, σεφ Δημήτρη Κατριβέση με γεύσεις εμπνευσμένες από την λάτιν κουλτούρα.
Εχθρός του καλού λένε είναι μόνο το καλύτερο. Περιμένουμε ήδη για το επόμενο!
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση