The bank job, κεφάτο & θεατρικό

Δεν υπήρξε φορά που να πέρασα από το The Bank Job, πεζή ή με το αυτοκίνητο, χωρίς να νιώσω το théâtral μισοσκόταδο του να μαγνητίζει το βλέμμα μου. Πάντα κοιτάζω όσους κάθονται στη βιτρίνα, χωρίς να εστιάζω στα πρόσωπά τους,  λες και υποδύονται ρόλους σε κάποιο θεατρικό έργο και θέλω να μπω μέσα.

Είχα όμως πολύ καιρό να το κάνω και το μπαρ έχει ήδη κλείσει τρία χρόνια λειτουργίας.

Μπαίνοντας τα βλέπει όλα αλλιώς. Κάθομαι στο stool και παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου να χορεύει, να περνάει καλά κι αμέσως ξεχνάω όλα αυτά τα περί θεατρικότητας που σκεφτόμουν. Εξακολουθεί να μου αρέσει η ατμόσφαιρα του μισοσκόταδου, η εξαιρετικά ευγενική παρουσία της σερβιτόρας, τα γυμνά τούβλα στους τοίχους, η έκθεση των comics με τα τεράστια μάτια, τα vibes του χώρου και εύκολα συγχωρώ εκείνο το παλιό twist που μου λείπει πια από τα κοκτέιλ.

Πίσω από την μπάρα την ομάδα του Δημήτρη Τσάλα (φωτό), πλαισιώνουν ο Θάνος Τσεκούρας κι ο Κωνσταντίνος Στεφανάκης. Δοκιμάζω το Tutank-jamón με Highland Park single malt, αρωματισμένο με jamón, θυμαρίσιο μέλι και αποφασίζοντας να φανώ τολμηρή, επιλέγω το option με τα bitters σοκολάτας. Το κοκτέιλ έρχεται σερβιρισμένο σε ένα κομψό, παλιομοδίτικο ταγιαρισμένο ποτήρι, λιτό κι ευχάριστο, αλλά με στενοχωρεί που επέλεξα τη σοκολάτα καθώς δεν βγάζει τίποτα το πικρό, αλλά αντίθετα καλύπτει με τα αρώματα της εκείνη την πρώτη υπόσχεση του jamón, που με προκάλεσε εξαρχής. Αντίθετα το Spicy Crusta, μια εκδοχή του κλασικού Brandy Crusta, με τεκίλα Herradura bianco και τσίλι, κανέλα, χυμό λάιμ αντί λεμόνι και λικέρ και φλούδα πορτοκάλι που έπαιζε πιο κοντά στο Sidecar, σε εκδοχή Cointreau, μου φάνηκε δροσιστικό, με καλή οξύτητα και ευχάριστα passé-partout. Στο Kentucky mule (Woodford bourbon, λάιμ, σπιτική τζίντζερ σόδα), όμως, βρήκα και πάλι το επιπλέον συστατικό (σιρόπι βανίλιας) να ακυρώνει την κεντρική ιδέα του κλασικού bourbon mule και αναρωτήθηκα αν τελικά έχει νόημα να παρεμβαίνεις στα κλασικά κοκτέιλ, όταν το αποτέλεσμά σου πρόκειται να είναι υποτονικότερο της αρχικής συνταγής. Αλλά πάλι δεν ξέρω, μπορεί ο γιαλός να είναι στραβός ή μπορεί εγώ να αρμενίζω στραβά, αφού ευχαρίστως θα ξαναγύριζα στο The Bank Job γιατί αγαπώ το χώρο, μου αρέσει η κεφάτη του ατμόσφαιρα, τα χαρούμενα πρόσωπα πίσω από τη μπάρα, γιατί διοργανώνουν συχνά βραδιές guest bartertendings, γιατί παίζουν πολύ καλές μουσικές και γιατί είναι ένα το μπαρ, όπου θα πιεί κανείς ένα ποτό και θα πει δυο κουβέντες, ακούγοντας κιόλας όσα απαντάει ο διπλανός του.

Κολοκοτρώνη 13, τηλ, 694 888 0144