H διοργάνωση που εστιάζει στη δημιουργική εκδοχή της ελληνικής κουζίνας, μετά τη δημιουργική της αναζήτηση το 2011, την οριοθέτηση της με έμφαση στη φιλοσοφία του 100 Miles Practice το 2012, το χρόνο αυτό ασχολείται με τη μνήμη της όσφρησης. ‘‘Αρκεί μία μυρωδιά για να ανακαλέσει στο νου εικόνες ξεχασμένες, ντυμένες με τη νοσταλγία μνήμες. Η δύναμη αυτής όσφρησης είναι μεγαλύτερη όταν ξεπηδά από αχνιστά πιάτα που ξυπνούν τη λαχτάρα για γευστικές απολαύσεις γύρω από το τραπέζι, συντροφιά με οικεία πρόσωπα και ζεστές κουβέντες. Ευωδιαστά λαδερά, πικάντικα κρεατικά, κρουστά ψάρια και θαλασσινά, εξωτικά αρώματα μπαχαρικών στροβιλίζονται σε μια εικονική πραγματικότητα που πολύ θα θέλαμε να γίνει ξανά απτή, αναφέρει το δελτίο τύπου.
Το 2011 ήταν η πρώτη φορά που μία διοργάνωση του τέτοιου μεγέθους ασχολήθηκε με τη Νέα Ελληνική Κουζίνα, παρουσιάζοντας ουσιαστικά μία τάση που τα επόμενα χρόνια έγινε η κυριάρχη της εστιατορικής σκηνής. Και αν μέχρι τότε μιλούσαμε για chef και εστιατόρια που μαγείρευαν και σέρβιραν πιάτα με έντονα ελληνικά στοιχεία, δεν υπήρχε ένα σαφές πλαίσιο αναφοράς. Ήταν τότε που δοκιμάσαμε την ευρωπαϊκή εκδοχή της στα πιάτα με αναφορές στην κουζίνα των προσφύγων του Πόντου Κωνσταντίνου Ενρίκογλου, την hype εκδοχή της στην κουζίνα του Γιώργου Βενιέρη, την κυριάκατικη αστική νοστιμιά της Κατερίνας Σύρου, τη συνετή και έντονα αρωματική κουζίνα του Χρύσανθου Καραμολέγκου, την άψογη στην τεχνική της και την εμφάνιση εκδοχή του Χριστόφορου Πέσκια, τα πιάτα με έντονη την παρουσιά των άγριων χόρτων του Γιάννη Μπαξεβάνη, τη σύνθετη σε γευστικά στοιχεία κουζίνα του Γιάννη Λουκάκου και τη βαθιά νόστιμη εκδοχή του Μανώλη Ασλάνογλου.
Taste Highlights: Τα λαδερά για πρώτο πιάτο η Κατερίνα Σύρου, η ταραμοσαλάτα και το burger από κατσικάκι Σαμοθράκης του Μανώλη Ασλάνογλου, το παστίτσιο με φουά γκρα του Χριστόφορου Πέσκια και το desert του Νίκου Καραθάνου.
Το 2012, η διοργάνωση έθεσε στο τραπέζι έναν δεύτερο παράγοντα: την τοπικότητα. Και το αποτέλεσμα τους δικαίωσε για μία ακόμη φορά. Ήταν η χρονιά που ο Λευτέρης Λαζάρου στο Water Restaurant έδειξε για μία ακόμη φορά πως εκτός από άψογη τεχνική είναι και άριστος μάστορας της γεύσης, δουλεύοντας τα πιάτα του με τρόπο που να κορυφώνει την απόλαυση, ο ανατρεπτικός Χρόνης Δαμαλάς προσέγγισε το θέμα με μία πιο παγκόσμια ματιά -δεν θα μπορούσε να έκανε αλλιώς άλλωστε, ο Νικός Μπούκης μας ταξίδεψε στη Σαντορίνη με βαθιά conceptual πιάτα, ο Άρης Τσανακλίδης έκανε αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα -να μαγειρεύει με την καρδιά του, ο πιο γρήγορα ανερχόμενος chef Γκίκας Ξενάκης παρούσιασε μερικά από τα δημοφιλέστερα πιάτα του ενώ ο Γιάννης Παροίκος χειρίστηκε με δεξιοτεχνία την τοπική πρώτη ύλη.
Taste Highlights: Τα θαλασσινά του Λευτέρη Λαζάρου, το σκουμπρί με τη φασολάδα του Γκίκα Ξενάκη, ο ‘‘Σαντορινιός Κήπος’’ με τα διάφορα λαχανικά σε ψύχουλα από μελάνι σουπιάς του Νίκου Μπουκη και το ρυζόγαλο του Γκίκα Ξενάκη.
Το be continued: Την επόμενη εβδομάδα θα γνωρίσουμε καλύτερα τους φετεινούς συμμετέχοντες.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση